156 Dywizja Piechoty (III Rzesza)

156 Dywizja Piechoty – niemiecka dywizja z czasów II wojny światowej, sformowana na mocy rozkazu z 12 marca 1945 roku, poza falą mobilizacyjną w rejonie Kolonii w VI. Okręgu Wojskowym jako 156 Dywizja Szkoleniowa^[1]. 15 kwietnia 1945 r. została przemianowana na 156 Dywizję Piechoty.

Struktura organizacyjna

Struktura organizacyjna w marcu 1945 roku:

• 1313. pułk grenadierów
• 1314. pułk grenadierów
• 1315. pułk grenadierów
• 1456. pułk artylerii
• 1456. batalion pionierów
• 1456. oddział łączności

Historia

Dywizja została sformowana z różnych drobnych jednostek wojskowych oraz oddziałów sformowanych przez Departament Leśnictwa, Urząd Celny, Policję oraz Straż Pożarną włączone w skład 9 Armii. Początkowo jednostka zajmowała się szkoleniem rekrutów na bezpośrednim zapleczu frontu. Po przemianowaniu na dywizję piechoty została skierowana na front i wzięła udział w obronie Berlina w kwietniu 1945 r. Po rozbiciu przez Sowietów część jej żołnierzy uciekła na zachód. Jedynym dowódcą dywizji był generał porucznik Siegfried von Rekowski.

Przypisy

Bibliografia

• Tadeusz Sawicki: Niemieckie wojska lądowe na froncie wschodnim czerwiec 1944 – maj 1945 (struktura). Warszawa: 1987. ISBN 83-01-06556-7.
• Percy Ernst Schramm: Kriegstagebuch des Oberkommandos der Wehrmacht. Bonn: 2003. ISBN 3-8289-0525-0.
• Altner Helmut: Berliński żołnierz. 2010.