15 Batalion Celny
Historia | |
Państwo | ![]() |
---|---|
Sformowanie | 1921 |
Rozformowanie | 1922 |
Tradycje | |
Rodowód | 2/VII batalion wartowniczy |
Kontynuacja | 15 batalion SG |
Dowódcy | |
Pierwszy | kpt. Wolniewicz |
Organizacja | |
Dyslokacja | Chodzież Sosnowiec (od VII 1921)[1] Okielniki (od VIII 1922)[1] |
Formacja | Bataliony Celne |
Podległość | Główna Komenda Batalionów Celnych 2 Brygada Celna Ministerstwo Skarbu |
15 Batalion Celny – jednostka organizacyjna formacji granicznych II Rzeczypospolitej.
Formowanie i zmiany organizacyjne
Na podstawie rozkazu Ministra Spraw Wojskowych nr 3046/Org z dnia 24 marca 1921 roku w miejsce batalionów wartowniczych i batalionów etapowych utworzone zostały bataliony celne. 15 batalion celny powstał w granicach DOG Poznań, a zorganizowano go 1 kwietnia na bazie 2/VII batalionu wartowniczego[2]. Etat batalionu wynosił 14 oficerów i 600 szeregowych[3][4]. Podlegał Komendzie Głównej Batalionów Celnych, a pod względem politycznym Ministrowi Spraw Wewnętrznych[5].
Mimo że batalion był w całym tego słowa znaczeniu oddziałem wojskowym, nie wchodził on w skład pokojowego etatu armii. Uniemożliwiało to uzupełnianie z normalnego poboru rekruta. Ministerstwo Spraw Wojskowych zarówno przy ich formowaniu, jak i uzupełnianiu przydzielało mu często żołnierzy podlegających zwolnieniu, oficerów rezerwy oraz szeregowców i oficerów zakwalifikowanych przez dowództwa okręgów generalnych jako nie nadających się do dalszej służby wojskowej[6]. Po sformowaniu dowództwo batalionu i trzy kompanie stacjonowały w Chodzieży. 2 kompania oddana była do dyspozycji 20 batalionu celnego i stacjonowała w Wysokiej[7]. W czerwcu dowództwo batalionu przemieściło się do Sosnowca, 2 kompania nadal pozostawała na Pomorzu w Sypniewie w dyspozycji 20 batalionu celnego, sztab 4 kompanii celnej rozlokował się w Modrzejowie, 3 kompanii celnej w Czeladzi, a 1 kompanii w Dobieszczowicach. W sierpniu 1 kompania przeszła do Bobrownik. We wrześniu do macierzystego batalionu dołączyła 2 kompania celna. Jej sztab rozmieścił się w Wojkowicach[7].
W listopadzie 1921 roku Ministerstwo Spraw Wewnętrznych postanowiło powołać brygady celne[8]. 15 batalion celny znalazł się w strukturze 2 Brygady Celnej[9].
W czerwcu 1922 roku przestała istnieć celna granica polsko-śląska na odcinku przyznanym Rzeczypospolitej. Zatem jej ochrona stała się bezprzedmiotowa. 15 batalion celny otrzymał zadanie zgrupować wszystkie kompanie w miejscu postoju dowództwa, odtworzyć zdolność bojową i być w gotowości do przerzutu na granice wschodnią[10].
W lipcu 1922 roku cały batalion ześrodkował się w Sosnowcu, by w sierpniu przegrupować się dowództwem do Olkienik. Sztab 1 kompanii celnej kwaterował w tym czasie w Mostach, 2 kompanii w Olkienikach, 3 w Ozierańcach, a 4 kompanii w Gierasicach[7].
Batalion przejął ochronę pododcinka od I Litewsko-Bialoruskiego batalionu etapowego. Dowództwo batalionu oraz jedną z kompanii rozmieszczono w Olkienikach. Pozostałe kompanie stacjonowały w Ozierańcach, Mostach i Małuzach (następnie przeniesiona do wsi Gierajcie)[11].
Wykonując postanowienia uchwały Rady Ministrów z 23 maja 1922 roku, Minister Spraw Wewnętrznych rozkazem z 9 listopada 1922 roku zmienił nazwę „Baony Celne” na „Straż Graniczna”[5]. Wprowadził jednocześnie w formacji nową organizację wewnętrzną[12]. 15 batalion celny przemianowany został na 15 batalion Straży Granicznej. Ostatni meldunek o położeniu batalionu celnego wpłynął do Komendy Głównej Batalionów Celnych 7 października 1922 roku[7].
Służba celna
15 batalion celny początkowo ochraniał granicę polsko-niemiecką na odcinku od Warty do leśniczówki Stebenki. Dowództwo stacjonowało w Chodzieży. 11 maja 1921 został zluzowany przez Straż Celną i ześrodkował się w Chodzieży[2]. 17 maja 1921 roku Główna Komenda Batalionów Celnych zarządziła zmiany dyslokacyjne batalionów[13]. 20 czerwca batalion dyslokowany (z wyjątkiem jednej kompanii) został na Górny Śląsk. W rejonie Chodzieży pozostawił jedną kompanię[2]. Siłami głównymi miał ochraniać odcinek granicy od Niezdary do Modrzejowa (granica DOG Kielce i DOG Kraków). Sztab batalionu rozlokowany miał być w Sosnowcu[13].
7 sierpnia 1921 batalion został przesunięty na polsko-litewski odcinek kordonowy[2].
Odcinek batalionowy podzielony był na cztery pododcinki, które obsadzały kompanie wystawiające posterunki i patrole. Posterunki wystawiano wzdłuż linii granicznej w taki sposób, by mogły się nawzajem widzieć w dzień[14]. W tym zakresie batalion współpracował z posterunkami i patrolami Policji Państwowej. Współpraca polegała na tym, że te pierwsze wystawiały wzdłuż linii granicznej stale posterunki i patrole, natomiast policja tworzyła je w głębi strefy, poza linią graniczną. W zakresie ochrony granicy batalion podlegał staroście[15].
- Sąsiednie bataliony
20 batalion celny w Chojnicach ⇔ 17 batalion celny w Lesznie – VI 1921[16]
Kadra batalionu
- Dowódcy batalionu
stopień | imię i nazwisko | okres pełnienia służby | kolejne stanowisko |
---|---|---|---|
kpt. | R. Wolniewicz[1] | VI 1921 – III 1922 | |
mjr | Józef Rębski[1] | IV – IX 1922 | |
kpt. | Olaf Leroch[7] | IX 1922 |
Struktura organizacyjna
Ordre de Bataille 15 batalionu celnego w Chodzieży na dzień 1 czerwca 1921[7] | ||||
---|---|---|---|---|
kompanie | 1. Chodzież | 2. Wysoka[a] | 3. Chodzież | 4. Chodzież |
dowódcy | por. Józef Jankowiak[17] | por. Franciszek Opioła[18] | por. Jan Stankiewicz[19] | por. Franciszek Młynarczyk[b] |
OdeB 15 batalionu celnego w Sosnowcu na dzień 1 sierpnia 1921[7] | ||||
kompania | 1. Bobrowniki | 2. Sypniewo[a] | 3. Czeladź | 4. Modrzejów |
dowódcy | ||||
Ordre de Bataille 15 batalionu celnego w Olkienikach na dzień 1 września 1922 roku | ||||
kompanie | 1.Mosty | 2.Olkieniki | 3.Ożerańce | 4.Gierajcie |
dowódcy | por. Wojciechowski | por. Paprocki | por. Jasiński | por. Stepnowski |
warty | Deksznie | Pomerecz | w lesie | Bierżupie |
Mosty | Spęgła | Dołkitany | Gierajcie | |
Leśniczówka | Olkieniki | Gudziszki | Smolniki | |
Moluki |
Uwagi
- ↑ a b 2 kompania pozostawała w dyspozycji 20 batalionu celnego → OdeB batalionów celnych ↓, s. 15bc
- ↑ Franciszek Młynarczyk ur. 20 maja 1894 roku. W 21 baonie celnym służył inny oficer noszący to samo imię i nazwisko[20].
Przypisy
- ↑ a b c d Prengel-Boczkowska 2009 ↓, s. 13.
- ↑ a b c d Ochał 2017 ↓, s. 163.
- ↑ Bereza i Szczepański 2014 ↓, s. 24.
- ↑ Dominiczak 1975 ↓, s. 124.
- ↑ a b Bereza i Szczepański 2014 ↓, s. 25.
- ↑ Dominiczak 1992 ↓, s. 75.
- ↑ a b c d e f g OdeB batalionów celnych ↓, s. 15bc.
- ↑ Bereza i Szczepański 2014 ↓, s. 26.
- ↑ Dominiczak 1992 ↓, s. 74.
- ↑ Meldunki dowództwa 17 bc ↓, s. 4.
- ↑ Ochał 2017 ↓, s. 114.
- ↑ Prengel-Boczkowska 2009 ↓, s. 5.
- ↑ a b Materiały dotyczące dyslokacji 3 bc ↓, s. 4.
- ↑ Dominiczak 1992 ↓, s. 72.
- ↑ Dominiczak 1992 ↓, s. 73.
- ↑ WIG – mapa operacyjna Polski 1:300 000 ↓.
- ↑ Spis oficerów 1921 ↓, s. 178, 665.
- ↑ Spis oficerów 1921 ↓, s. 160, 798.
- ↑ Spis oficerów 1921 ↓, s. 179.
- ↑ Spis oficerów 1921 ↓, s. 229, 776.
Bibliografia
- Spis oficerów służących czynnie w dniu 1.6.1921 r.. Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1921.
- Hubert Bereza, Kajetan Szczepański: Centralna Szkoła Podoficerska KOP. Grajewo: Towarzystwo Przyjaciół 9 PSK, 2014. ISBN 978-83-938921-7-4.
- Henryk Dominiczak: Granica wschodnia Rzeczypospolitej Polskiej w latach 1919–1939. Warszawa: Wydawnictwo Naukowe PWN, 1992. ISBN 83-01-10202-0.
- Henryk Dominiczak: Granica polsko–niemiecka 1919–1939. Z dziejów formacji granicznych. Warszawa: Wydawnictwo Ministerstwa Obrony Narodowej, 1975.
- Artur Ochał: Na litewskiej rubieży Brygada KOP Grodno (1929-1939). Warszawa: Instytut Pamięci Narodowej, 2017. ISBN 978-83-8098-148-5.
- Teresa Prengel-Boczkowska , Wstęp do inwentarza zespołu archiwalnego „Bataliony Celne”, Szczecin: Archiwum Straży Granicznej, 2009 .
- Ordre de Bataille batalionów celnych od numeru 1 do 19 → Archiwum Straży Granicznej. Szczecin.
- Zarządzenia i wytyczne Ministerstwa Skarbu, Ministerstwa Spraw Wewnętrznych i Głównej Komendy Batalionów Celnych dotyczące organizacji, reorganizacji i luzowania Batalionów Celnych → Archiwum Straży Granicznej. Szczecin.
- . Materiały dotyczące dyslokacji 3 batalionu celnego. Wytyczne władz zwierzchnich. Wykazy rozlokowania jednostek. → Archiwum Straży Granicznej. Szczecin.
Media użyte na tej stronie
Flaga Rzeczypospolitej Polskiej, a później Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej w okresie 1928-1980 ustanowiona rozporządzeniem Prezydenta Rzeczypospolitej z dnia 13 grudnia 1927 r. o godłach i barwach państwowych oraz o oznakach, chorągwiach i pieczęciach, Dz. U. z 1927 r. Nr 115, poz. 980 i potwierdzona dekretem z dnia 9 listopada 1955 r. o znakach Sił Zbrojnych, Dz. U. z 1955 r. Nr 47, poz. 315.
Do odwzorowania barwy czerwonej użyto domyślnego odcienia "vermilion" (#E34234, cynober). Proporcje 5:8 (w dekrecie z 1955 roku błędnie ustalone jako 3:8, skorygowane w obwieszczeniu Prezesa Rady Ministrów z dnia 20 lutego 1956 r. o sprostowania błędu w dekrecie z dnia 7 grudnia 1955 r. o godle i barwach Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej oraz o pieczęciach państwowych, Dz.U. z 1955 r. Nr 47 poz. 314).
Rozmieszczenie 15 batalionu celnego w 1922
Szkic rozmieszczenia 15 batalionu celnego Olkieniki
Rozmieszczenie Batalionów Celnych w czerwcu 1921 roku (I faza organizacji)