15 Dywizja Piechoty (LWP)
| Historia | |
| Państwo | |
|---|---|
| Sformowanie | 1945 |
| Rozformowanie | 1955 |
| Tradycje | |
| Kontynuacja | |
| Dowódcy | |
| Pierwszy | płk Maksymilian Nakonieczny |
| Ostatni | |
| Organizacja | |
| Numer | JW 2576[1] |
| Dyslokacja | |
| Rodzaj wojsk | |
| Podległość | Warszawski OW |
15 Dywizja Piechoty – związek taktyczny ludowego Wojska Polskiego.
Formowanie i zmiany organizacyjne
Dywizja powstała na bazie 8 i 9 zapasowego pułku piechoty, na podstawie rozkazu organizacyjnego naczelnego dowódcy WP z 3 czerwca 1945. Zorganizowano ją jeszcze według etatu wojennego. Jej sztab stacjonował w Olsztynie[2]. W jej skład weszły m.in. 50., 53. i 54. pułk piechoty, 55 pułk artylerii, 19 samodzielny dywizjon artylerii przeciwpancernej, 46 samodzielny batalion saperów, 27 samodzielny batalion łączności oraz 20 samodzielny batalion sanitarny. Aby ułatwić prace organizacyjne, na czas formowania wszystkie jednostki dywizji rozlokowano w Olsztynie[3].
Dywizja wchodziła w skład Okręgu Wojskowego Warszawa, zaś w latach 1951-1953 8 Korpusu. W 1951 przeniesiono dywizję na etaty dywizji piechoty typu B "konna mała"[4].
W 1955 dywizję przeformowano na 15 Dywizję Zmechanizowaną., która później otrzymała imię "Gwardii Ludowej".
Żołnierze dywizji
- Dowódcy dywizji[5]
- płk Maksymilian Nakonieczny czerwiec 1945 – październik 1945
- płk/gen. bryg. Konstanty Kontrym – do czerwca 1947
- płk Józef Kuropieska – do października 1947
- płk Roman Garbowski – do 1949
- ppłk/płk Józef Kamiński – do 1951
- płk Józef Sobiesiak – (13 lipca 1951 – 16 kwietnia 1952)
- płk Włodzimierz Kopijkowski
- Oficerowie sztabu dywizji
- ks. ppłk Jan Kroczek – proboszcz dywizji (od 15 grudnia 1947)[6]
- Henryk Antoszkiewicz
Struktura organizacyjna
W 1948 jednostki dywizji rozmieszczone były w następujących garnizonach:
| Nazwa jednostki | Miejsce stacjonowania |
|---|---|
| Dowództwo 15 DP | Olsztyn |
| 50 pułk piechoty | Olsztyn |
| 53 pułk piechoty | Ostróda |
| 54 pułk piechoty | Mrągowo |
| 55 pułk artylerii lekkiej | Morąg[2] |
| 19 dywizjon artylerii przeciwpancernej | Olsztyn |
| 46 batalion saperów | Olsztyn |
| 27 samodzielny batalion łączności | Olsztyn |
| 20 samodzielny batalion sanitarny | Olsztyn |
| 15 samodzielna kompania wywiadowcza | Olsztyn |
| samodzielna szkolna kompania strzelecka | Olsztyn |
| samodzielna kompania karabinów maszynowych przeciwlotniczych | Olsztyn |
| 18 samodzielna kompania obrony przeciwchemicznej | Olsztyn |
| 28 samodzielna samochodowa kompania podwozu | Olsztyn |
| 40 piekarnia polowa | Olsztyn |
| 30 samodzielny ambulans weterynaryjny | Olsztyn |
| pluton dowodzenia artylerii dywizji | Olsztyn |
| ruchome warsztaty taborowo -mundurowe | |
| wojskowa stacja pocztowa nr 3251 | Olsztyn |
| kasa polskiego banku państwowego nr 2130 | Olsztyn |
- Zmiany w strukturze organizacyjnej
2 września 1952 zaszły zmiany w podporządkowaniu poszczególnych oddziałów i pododdziałów: Dowódcy 15 Dywizji Piechoty podporządkowano:
- 94 pułk piechoty z Morąga ze składu 22 Dywizji Piechoty
- 66 pułk piechoty z Olsztyna ze składu 21 Dywizji Piechoty
- 117 pułk artylerii lekkiej z Ostródy ze składu 21 Dywizji Piechoty
- 21 dywizjon artylerii przeciwpancernej z Giżycka ze składu 18 Dywizji Piechoty
Dowódca 15 Dywizji Piechoty przekazał:
- 50 pułk piechoty z Lidzbarka Warmińskiego → dowódcy 21 Dywizji Piechoty
- 54 pułk piechoty z Mrągowa → dowódcy 22 Dywizji Piechoty
- 55 pułk artylerii lekkiej z Morąga → dowódcy 21 Dywizji Piechoty
Przypisy
- ↑ Rozkaz organizacyjny Naczelnego Dowódcy WP nr 053/Org. z 30.3.1946 roku
- ↑ a b c Kajetanowicz 2005 ↓, s. 429.
- ↑ Łach 2011 ↓, s. 263.
- ↑ Kajetanowicz 2005 ↓, s. 149.
- ↑ Mąsior 2005 ↓.
- ↑ Patrycja Kaczmarska: Generalny Dziekanat Wojska Polskiego w latach 1945–1964. caw.wp.mil.pl. s. 186. [dostęp 2018-02-27].
Bibliografia
- Jerzy Kajetanowicz: Polskie wojska lądowe 1945-1960: skład bojowy, struktury organizacyjne i uzbrojenie. Toruń; Łysomice: Europejskie Centrum Edukacyjne, 2005. ISBN 83-88089-67-6.
- Wiesław Łach. Problemy bezpieczeństwa Polski Północnej po II wojnie światowej. „Zeszyty Naukowe WSOWL”. 3 (161), 2011. Wrocław: Wyższa Szkoła Oficerska Wojsk Lądowych. ISSN 1731-815.
- Wiesław Mąsior: Dowódcy dywizji Wojska Polskiego. Profesjonalne Forum Wojskowe. Serwis-militarny.net, 2005. [dostęp 2018-02-05].
Media użyte na tej stronie
.svg)
Flaga Rzeczypospolitej Polskiej, a później Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej w okresie 1928-1980 ustanowiona rozporządzeniem Prezydenta Rzeczypospolitej z dnia 13 grudnia 1927 r. o godłach i barwach państwowych oraz o oznakach, chorągwiach i pieczęciach, Dz. U. z 1927 r. Nr 115, poz. 980 i potwierdzona dekretem z dnia 9 listopada 1955 r. o znakach Sił Zbrojnych, Dz. U. z 1955 r. Nr 47, poz. 315.
Do odwzorowania barwy czerwonej użyto domyślnego odcienia "vermilion" (#E34234, cynober). Proporcje 5:8 (w dekrecie z 1955 roku błędnie ustalone jako 3:8, skorygowane w obwieszczeniu Prezesa Rady Ministrów z dnia 20 lutego 1956 r. o sprostowania błędu w dekrecie z dnia 7 grudnia 1955 r. o godle i barwach Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej oraz o pieczęciach państwowych, Dz.U. z 1955 r. Nr 47 poz. 314).
Flaga Rzeczypospolitej Polskiej, a później Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej w okresie 1928-1980 ustanowiona rozporządzeniem Prezydenta Rzeczypospolitej z dnia 13 grudnia 1927 r. o godłach i barwach państwowych oraz o oznakach, chorągwiach i pieczęciach, Dz. U. z 1927 r. Nr 115, poz. 980 i potwierdzona dekretem z dnia 9 listopada 1955 r. o znakach Sił Zbrojnych, Dz. U. z 1955 r. Nr 47, poz. 315.
Do odwzorowania barwy czerwonej użyto domyślnego odcienia "vermilion" (#E34234, cynober). Proporcje 5:8 (w dekrecie z 1955 roku błędnie ustalone jako 3:8, skorygowane w obwieszczeniu Prezesa Rady Ministrów z dnia 20 lutego 1956 r. o sprostowania błędu w dekrecie z dnia 7 grudnia 1955 r. o godle i barwach Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej oraz o pieczęciach państwowych, Dz.U. z 1955 r. Nr 47 poz. 314).
LWP - barwy broni na kołnierze kurtek obowiązujące od stycznia 1945 - piechota
