15 Pułk Ułanów Poznańskich

15 Pułk Ułanów

Odznaka pamiątkowa 15 puł
Historia
Państwo	II Rzeczpospolita
Sformowanie	1918
Rozformowanie	1939
Nazwa wyróżniająca	Poznańskich
Tradycje
Święto	23 kwietnia[1][a]
Nadanie sztandaru	29 lipca 1919
Rodowód	Pułk Jazdy Poznańskiej 1 Pułk Strzelców Konnych Wielkopolskich
Kontynuacja	15 Wielkopolska Brygada Kawalerii Pancernej 15 batalion Ułanów Poznańskich (17 BZ)
Dowódcy
Pierwszy	ppłk Kazimierz Ciążyński
Ostatni	mjr Kazimierz Chłapowski
Działania zbrojne
powstanie wielkopolskie wojna polsko-bolszewicka bitwa pod Małymi Gajanami (7 VIII 1919) bitwa pod Słobodą (8–9 VIII 1919) bitwa pod Bobrujskiem (28 VIII–3 IX 1919) bitwa pod Luboniczami (2 IX 1919) bitwa pod Szaciłkami (9–22 IV 1920) kampania wrześniowa bitwa nad Bzurą (9–18 IX 1939)
Organizacja
Dyslokacja	Poznań
Rodzaj sił zbrojnych	wojsko
Rodzaj wojsk	Kawaleria
Podległość	14 Wielkopolska Dywizja Piechoty Wielkopolska Brygada Kawalerii
Odznaczenia

Tereny działań pułku w latach 1919-1920

Kurtka kaprala 1 Pułku Ułanów Wielkopolskich

15 Pułk Ułanów Poznańskich (15 puł.) – oddział kawalerii Armii Wielkopolskiej i Wojska Polskiego II RP.

Tradycje

15 Pułk Ułanów po raz pierwszy pojawił się w składzie Armii Księstwa Warszawskiego. Następnie w powstaniu listopadowym uczestniczył w walkach Pułk Jazdy Poznańskiej składający się z ochotników pochodzących z ziem zaboru pruskiego.

Formowanie

Następny oddział ułanów nawiązujący do tradycji poznańskiej kawalerii powstał 30 grudnia 1918 podczas powstania wielkopolskiego pod komendą ppor. Kazimierza Ciążyńskiego, jako „Konni Strzelcy Straży Poznania”, a jako barwy proporczyka przyjął biel i czerwień. 14 stycznia 1919 tymczasowym komendantem konnych strzelców mianowany został ppor. Józef Lossow. Kawalerzyści złożyli przysięgę 26 stycznia 1919.

29 stycznia 1919 1. pułk strzelców konnych wielkopolskich otrzymał nazwę „1 pułk ułanów Wielkopolskich”^[3]. Dwa dni później płk Aleksander Pajewski został zatwierdzony na stanowisku dowódcy pułku^[4].

W styczniu 1920, po scaleniu Armii Wielkopolskiej z armią w kraju, pułk otrzymał nazwę „15 pułk ułanów Wielkopolskich”. W lipcu 1920 szwadron zapasowy 15 puł wystawił 1. szwadron 115 pułku ułanów wielkopolskich oraz „1-y ochotniczy pułk jazdy wielkopolskiej Nr. 215”, który później został przemianowany na 26 pułk ułanów wielkopolskich.

5 sierpnia 1920 na wniosek prezydenta Poznania Jarogniewa Drwęskiego pułk otrzymał nazwę „15 pułk ułanów poznańskich”. 22 października 1927 staraniem władz miasta i dowództwa pułku odsłonięto przy ul. Ludgardy w Poznaniu Pomnik Ułanów Poznańskich autorstwa Mieczysława Lubelskiego i Adama Ballenstaeda. Przedstawia on ułana, który jako święty Jerzy, godzi lancą w smoka.

Pułk w walce o granice

W nocy z 5 na 6 stycznia 1919 szwadron konnych strzelców pod dowództwem ppor. Kazimierza Ciążyńskiego wziął udział w opanowaniu lotniska Ławica w Poznaniu. W nocy z 9 na 10 stycznia 1919 szwadron ppor. Ciążyńskiego przewieziony został do Gniezna, a w dniu 11 stycznia wziął udział w walkach o Szubin. W następnych miesiącach służył na różnych odcinkach frontu powstańczego

1 sierpnia 1919 Pułk wyruszył na front litewsko-białoruski w ramach 14 Dywizji Piechoty. Jego szlak bojowy prowadził przez: Mołodeczno, Małe Gajany, Mińsk, Ihumeń, Bochuczewicze i Bobrujsk, który został zdobyty 28 sierpnia. Bobrujsk stał się bazą wypadów pułku podczas walk nad Berezyną i na Polesiu do maja 1920. W tym okresie żołnierze dorobili się u bolszewików przydomku rogate, czerwone czorty (czerwony to kolor otoku rogatywek). W tym okresie Pułkiem dowodził ppłk Władysław Anders. W maju 1920 brał udział w zatrzymaniu ofensywy radzieckiej 16 Armii biorąc do niewoli znaczą część żołnierzy nieprzyjacielskiej brygady kawalerii.

• w lipcu 1920 wskutek radzieckiej ofensywy wojska polskie zostały zmuszone do odwrotu. Pułk osłaniał odwrót swojej macierzystej dywizji. Podczas walk pod Iwachnowiczami 29 lipca ranny został dowódca – ppłk Anders. Podczas kontrofensywy polskiej 16 sierpnia Pułk przełamał obronę radziecką pod Maciejowicami.
• Kolejne walki stoczył podczas Bitwy nad Niemnem. Następnie w drugiej połowie września 1920 kawalerzyści walczyli pod Międzyrzeczem, Zelwą i Snowami, a ostatnią miejscowością jaką zajęli żołnierze był Mińsk^[b], z którego wycofano się na zachód po podpisaniu zawieszenia broni.

2 stycznia 1921 pułk wycofano z frontu, a następnie pociągami przewieziono do Poznania^[5].

Mapy walk pułku

Kawalerowie Orderu Virtuti Militari

Pułk w okresie pokoju

Naczelny Wódz Józef Piłsudski dekoruje Orderem Virtuti Militari oficerów 15 puł. Stoją od prawej porucznicy: Siciński, Gauza i Czarnecki.

Zawody jeździeckie o mistrzostwo DOK VII w Poznaniu 1927. Zwycięska ekipa 15 puł – z nagrodą stoi płk Rudolf Dreszer.

Delegacja 15 puł. na audiencji u prezydenta RP Ignacego Mościckiego; 21 marca 1934.

Zawody jeździeckie o mistrzostwo armii w Białymstoku w sierpniu 1937. Zdobywcy II miejsca – ekipa 15 puł.

Święto 15 puł. w Poznaniu 1937 – defilada oddziału kawalerii z lancami.

5 i 6 stycznia 1921 transporty pułku przybyły z frontu do Poznania^[5]. 16 stycznia 1921, po mszy polowej na Błoniach Grunwaldzkich, pułk razem z oddziałami 14 Wielkopolskiej Dywizji Piechoty przedefilował przez Poznań^[8].

W sobotę 23 kwietnia 1921 na Błoniach Grunwaldzkich odbyła się uroczystość dekoracji Orderem Virtuti Militari sztandaru pułku, a następnie oficerów i żołnierzy przez Naczelnika Państwa i Naczelnego Wodza marszałka Józefa Piłsudskiego^[9][10]. Dzień 23 kwietnia pułk postanowił święcić jako doroczne święto pułkowe^[9]. 19 maja 1927 minister spraw wojskowych rozkazem G.M. 3604 I. ustalił i zatwierdził dzień 23 kwietnia jako datę święta pułkowego^[11].

Od początku istnienia pułk zajmował koszary pruskiego 1 pułku Królewskich Strzelców Konnych przy ulicy Grunwaldzkiej 24/26 (do 1919 ulica Augusty-Wiktorii). Ponadto zajmował obiekty przy ulicy Marcelińskiej 13. W drugim półroczu 1938 oddział przejął koszary 7 pułku strzelców konnych wielkopolskich przy ulicy Grunwaldzkiej 30 oraz zaczął korzystać z magazynów paszowych tego pułku przy ulicy Taborowej.

Zgodnie z rozkazem ministra spraw wojskowych O.V. L 33035 E z 1925 r. przy pułku stacjonował 3 szwadron samochodów pancernych.

5 sierpnia 1930 Minister Spraw Wojskowych nadał koszarom pułku przy ulicy Grunwaldzkiej nazwę „Koszary imienia Marszałka Józefa Piłsudskiego”^[12] (zob. kult Józefa Piłsudskiego).

Pułk w kampanii wrześniowej

W kampanii wrześniowej pułk wziął udział w składzie Wielkopolskiej Brygady Kawalerii wchodzącej w skład Armii „Poznań”.

• 1 września 1939 Pułk znajdował się koło Zaniemyśla. Następnie skierował się na Uniejów i nad Bzurę.
• w dniach 9 – 18 września 1939 znajdował na wschodnim skrzydle Armii Poznań tocząc ciężkie walki pod Brochowem i Walewicami w ramach Bitwy nad Bzurą. We wsi Boczki Domaradzkie 12 września poległ dowódca Pułku ppłk Tadeusz Mikke.
• po bitwie Pułk osłaniał odwrót Armii Poznań i resztek Armii Pomorze przez Kampinos do Warszawy do której dotarł 20 września. Ostatnia zbiórka odbyła się 28 września w dniu kapitulacji stolicy.

Kawalerowie Orderu Virtuti Militari

W Polskich Siłach Zbrojnych

Symbole pułkowe

Naczelny Wódz Józef Piłsudski dekoruje Orderem Virtuti Militari sztandar 15 puł; kwiecień 1921

Sztandar

29 lipca 1919 roku na Błoniach Grunwaldzkich w Poznaniu generał Józef Dowbor-Muśnicki wręczył pułkowi chorągiew ufundowaną przez poznanianki z „Ogniska Żołnierza Polskiego”. Był to sztandar nieprzepisowy, nowego pułk nie otrzymał. Order wojenny Virtuti Militari zawiesił na sztandarze marszałek Józef Piłsudski na Błoniach Grunwaldzkich 22 kwietnia 1921^[15].

Odznaka pamiątkowa

7 czerwca 1930 roku minister spraw wojskowych marszałek Polski Józef Piłsudski zatwierdził regulamin odznaki pamiątkowej 15 pułku ułanów^[16]. Odznaka o wymiarach 36x34 mm ma kształt srebrnego orła trzymającego w szponach szablę, a w dziobie rozwiniętą emaliowaną wstążkę Orderu Virtuti Militari. Orzeł okolony jest pozłacanym wieńcem laurowym, przepasany po przekątnej proporcami w barwach biało-pąsowych (od 1927 roku – biało-szkarłatnych). Na wieńcu wpisana data wybuchu powstania wielkopolskiego „1918 27 XII”. Odznaka oficerska – dwuczęściowa, wykonana w tombaku, srebrzona i emaliowana. Autorem projektu odznaki był Jarema Zapolski, a wykonawcą Wiktor Gontarczyk z Warszawy^[17]

Barwy

Proporczyk	Opis[18]
	proporczyk używany w 1920 – biało-pąsowy[19]
	od 1927 proporczyk biało-szkarłatny[20]
	proporczyk dowództwa w 1939
	proporczyk 1 szwadronu w 1939
	proporczyk 2 szwadronu w 1939
	proporczyk 3 szwadronu w 1939
	proporczyk 4 szwadronu w 1939
	proporczyk 5 szwadronu ckm w 1939
	proporczyk plutonu łączności w 1939
Inne	Opis
	Na czapce rogatywce – otok szkarłatny[21]
	Szasery ciemnogranatowe, lampasy szkarłatne, wypustka szkarłatna[22]
	„Łapka” (do 1921[e]) – karmazynowa[f]

Żurawiejki

Poznańscy ułani

Święto Narodowe Trzeciego Maja w Poznaniu w 1936 r. Defilują oddziały 15 puł; w górze samoloty 3 plot

Dowódcy pułku^[24]

• ppor.^[g] Kazimierz Ciążyński (30 XII 1918 do 14 I 1919)
• ppor.^[h] Józef Lossow (14 do 29 I 1919)
• ppłk Aleksander Pajewski (31 I do 23 IV 1919)
• ppłk Władysław Anders (23 IV 1919 do końca IX 1921)
• płk Gwido Poten (od IX 1921 do 5 VI 1924)
• płk Stanisław Grzmot-Skotnicki (5 VI 1924 do 11 VIII 1927)
• płk Rudolf Dreszer (15 VIII 1927 do X 1931)
• ppłk Konrad Zembrzuski (30 III 1932 do 3 VI 1938)
• ppłk kaw. Tadeusz Mikke (p.o. 13 VII 1937 – 2 IV 1938 i dowódca 10 VI 1938 – †12 IX 1939)
• mjr kaw. Kazimierz Józef Chłapowski (12-28 IX 1939)

Zastępcy dowódcy pułku (od 1938 roku – I zastępca dowódcy)

• ppłk kaw. Albert Traeger (1923 – 28 I 1928 → dowódca 18 puł)
• mjr kaw. Adam Radomyski (26 IV 1928 – XII 1929 → Inspektor Północnej Grupy Szwadronów KOP)
• mjr dypl. kaw. Kazimierz Dworak (20 II 1930 – XI 1932 → dowódca 24 puł^[25])
• mjr / ppłk kaw. Tadeusz Mikke (19 V 1933^[26] – 10 VI 1938 → dowódca 15 puł)
• mjr / ppłk dypl. kaw. Włodzimierz Paucker (do 25 III 1939 → Biuro Inspekcji GISZ^[27])
• mjr kaw. Julian Jerzy Fischer-Drauenegg (wz. 25 III^[27] – 24 VIII 1939 → dowódca OZ Kaw.^[28])
• mjr kaw. Kazimierz Józef Chłapowski (24 VIII^[28] – 12 IX 1939 → dowódca pułku)

II zastępcy dowódcy pułku – kwatermistrzowie

• mjr kaw. Julian Jerzy Fischer-Drauenegg (do 25 III 1939 → wz. I zastępca dowódcy pułku^[27])
• rtm. Władysław Alojzy Braunek (od 24 VIII 1939^[28])

Żołnierze 15 pułku ułanów - ofiary zbrodni katyńskiej

Biogramy ofiar zbrodni katyńskiej znajdują się między innymi w bazach udostępnionych przez Ministerstwo Kultury i Dziedzictwa Narodowego^[29] oraz Muzeum Katyńskie^[30][i][j].

Sztandar 15 Pułku Ułanów Poznańskich (strona lewa)

Sztandar 15 Pułku Ułanów Poznańskich (strona prawa)

Pamięć o pułku

Tradycje pułku kultywowała 15 Wielkopolska Brygada Kawalerii Pancernej. Po jej rozwiązaniu czyni to 15 batalion Ułanów Poznańskich im. gen. broni Władysława Andersa z 17 Wielkopolskiej Brygady Zmechanizowanej

Imię 15 pułku Ułanów Poznańskich noszą:

• Szkoła Podstawowa nr 77 w Poznaniu (wcześniej im. Pawła Findera) mieszcząca się u zbiegu ulic Dmowskiego i Hetmańskiej^[35]
• 33 Kawaleryjska Drużyna Harcerska z Mosiny
• 64 Poznańska Drużyna Harcerska
• Prywatne Liceum Ogólnokształcące w Luboniu (nosi imię Zbigniewa Kiedacza, jednego z dowódców pułku)
• V Szczep Drużyn Harcerskich i Zuchowych w Hufcu Poznań-Wilda
• 7. Drużyna Harcerska w Hufcu Warszawa, Wielka Brytania
• Szkoła Podstawowa im. 15 Pułku Ułanów Poznańskich w Zespole Szkół w Krośnie (Krosno to wieś blisko Poznania i Mosiny)
• aleja w Parku Cytadela^[36], dawniej nazywana aleją Republik

W Wielkopolskim Muzeum Wojskowym w Poznaniu wystawiony jest częściowo zniszczony podczas II wojny światowej i zrekonstruowany w 1967 roku sztandar pułku^[35].

W kościele pw św. Michała w Poznaniu znajdują się odsłonięte we wrześniu 1986 tablice upamiętniające Zbigniewa Kiedacza i Tadeusza Mikke oraz odsłonięte 28 kwietnia 1971 roku tablice upamiętniające innych żołnierzy 15 Pułku Ułanów Poznańskich^[37].

W 1996 staraniem Towarzystwa byłych Żołnierzy i Przyjaciół 15 Pułku Ułanów Poznańskich (powstało w 1991 w Poznaniu) i działającego na emigracji od 1946 początkowo we Włoszech, a później w Londynie Koła Ułanów Poznańskich im. gen. broni Władysława Andersa nadano numer 15 Wielkopolskiej Brygadzie Kawalerii Pancernej, a jej 1 batalion czołgów otrzymał barwy pułkowego proporczyka 15 pułku Ułanów Poznańskich. Po rozformowaniu 15 WBKP tradycje pułku i jego barwy przejął 3 batalion 17 Wielkopolskiej Brygady Zmechanizowanej, otrzymując nazwę wyróżniającą 15 batalionu Ułanów Poznańskich im. gen. broni Władysława Andersa (decyzja Ministra Obrony Narodowej 171/MON z dnia 12 maja 2006). W barwach 15 pułku występuje także Ochotniczy Reprezentacyjny Oddział Ułanów Miasta Poznania oraz Reprezentacyjny Oddział Kawalerii Towarzystwa byłych Żołnierzy i Przyjaciół 15 Pułku Ułanów Poznańskich.

• 

  Pomnik 15 Pułku w Poznaniu

• 

  Capstrzyk i apel poległych w 2005 pod pomnikiem 15 Pułku

• 
• 

  Żołnierze 1/15 WBPanc ze sztandarem 15 p.uł., buńczukiem i proporcem

Uwagi

Przypisy

Bibliografia

• Roman Abraham: Wspomnienia wojenne znad Warty i Bzury. Warszawa: Wydawnictwo Ministerstwa Obrony Narodowej, 1990. ISBN 83-11-07712-6.
• Witold Biegański: Wojsko Polskie: krótki informator historyczny o Wojsku Polskim w latach II wojny światowej. 5, Regularne jednostki Wojska Polskiego na Zachodzie: formowanie, działania bojowe, organizacja, metryki dywizji i brygad. Warszawa: Wydawnictwo Ministerstwa Obrony Narodowej, 1967.
• Jan Janusz Czarnecki: Zarys historji wojennej 15-go pułku ułanów poznańskich. Warszawa: Wojskowe Biuro Historyczne, 1929, seria: Zarys historii wojennej pułków polskich 1918–1920.
• Krzysztof Filipow, Bohdan Wróblewski: Odznaki pamiątkowe Wojska Polskiego 1921–1939. Kawaleria. Warszawa: Feniks edtions, 1992. ISBN 83-900217-3-0.
• Tadeusz Krząstek, Andrzej Żak: Z ziemi włoskiej do Polski. Warszawa: Wydawnictwo Marrow SA, 1997. ISBN 83-907396-5-8.
• Tadeusz Jeziorowski: Wielkopolska kawaleria pancerna i zmotoryzowana w Polskich Sił Zbrojnych na Zachodzie. W: Bogusław Polak: Lance do boju. Szkice historyczne z dziejów jazdy wielkopolskiej X wiek – 1945 r.. Poznań: Krajowa Agencja Wydawnicza, 1986. ISBN 83-03-01373-4.
• Lesław Kukawski: Historia = pułku. W: 15 Pułk Ułanów Poznańskich. Krzysztof Mijakowski (red.). Warszawa: Edipresse Polska S.A., 2012, seria: Wielka Księga Kawalerii Polskiej 1918–1939. ISBN 978-83-7769-345-2.
• Waldemar Rezmer: Armia „Poznań” 1939. Warszawa: Wydawnictwo Bellona, 1992. ISBN 83-11-07753-3.
• Ryszard Rybka, Kamil Stepan: Rocznik oficerski 1939. Stan na dzień 23 marca 1939. T. 29. Kraków: Fundacja Centrum Dokumentacji Czynu Niepodległościowego. Biblioteka Jagiellońska, 2006. ISBN 83-7188-899-6.
• Kazimierz Satora: Opowieści wrześniowych sztandarów. Warszawa: Instytut Wydawniczy Pax, 1990. ISBN 83-211-1104-1.
• Zdzisław Sawicki, Adam Wielechowski: Odznaki Wojska Polskiego 1918-1945. Katalog Zbioru Falerystycznego: Wojsko Polskie 1918-1939: Polskie Siły Zbrojne Na Zachodzie. Warszawa: Pantera Books, 2007. ISBN 978-83-2043299-2.
• Henryk Smaczny: Księga kawalerii polskiej 1914-1947: rodowody, barwa, broń. Warszawa: TESCO, 1989. ISBN 83-00-02555-3.
• Juliusz S. Tym. Przygotowania wojenne i mobilizacja 15 Pułku Ułanów Poznańskich w 1939 roku. „Przegląd Historyczno-Wojskowy”. 3 (203), 2004. Warszawa: Wojskowe Biuro Badań Historycznych. ISSN 1640-6281. 
• Księga Jazdy Polskiej. Bolesław Wieniawa-Długoszowski (red.) Bronisław Rakowski (red.) Władysław Dziewanowski (red.) Karol Koźmiński (red.) Stanisław Strumph-Wojtkiewicz (red.) Stanisław Ostoja-Chrostowski (red.) Stanisław Haykowski (ilust.). Warszawa: Zakłady Graficzne Instytutu Wydawniczego „Biblioteka Polska”, 1938.

Linki zewnętrzne

• 15. Pułk Ułanów Poznańskich (pol.). Towarzystwo b. Żołnierzy i Przyjaciół 15. Pułku Ułanów Poznańskich. [dostęp 2021-12-12].