15 Wileński Batalion Strzelców

15 Wileński Batalion Strzelców
Historia
Państwo

 Polska

Sformowanie

1943

Rozformowanie

1947

Nazwa wyróżniająca

Wileński

Tradycje
Rodowód

15 pułk piechoty

Dowódcy
Pierwszy

mjr Władysław Kamiński

Ostatni

mjr Stanisław Faliszewski

Organizacja
Dyslokacja

Modena (II 1946)[1]

Rodzaj wojsk

Piechota

Podległość

5 Wileńska Brygada Piechoty

15 Wileński Batalion Strzelców „Wilków” (15 bs) – pododdział piechoty Polskich Sił Zbrojnych na Zachodzie.

Historia batalionu

Batalion został sformowany 25 października 1942 roku, w obozie Khánaqín, w Iraku, w składzie 4 Brygady Strzelców. Jednostka została zorganizowana na bazie 15 pułku piechoty „Wilków”, według etatów brytyjskich.

W marcu 1943 roku 15 batalionu „Wilków” został podporządkowany dowódcy 5 Wileńskiej Brygady Piechoty, a w jego struktury włączony 12 Batalion Strzelców.

Po wojnie batalion, będąc w składzie wojsk okupacyjnych, pełnił między innymi służbę wartowniczą. W lutym 1946 ochraniał obiekty wojskowe i komunikacyjne w rejonie Modena[2].

5 września 1946 roku w Bari, w dniu Święta Batalionowego, ks. kapelan Ludwik Żmikowski poświęcił urnę 15 Wileńskiego Batalionu Strzelców „Wilków” z ziemią z pobojowisk w Italii z lat 1944-1945. Urna „została ufundowana na wieczną rzeczy pamiątkę przez żołnierzy Batalionu z dobrowolnych składek. Urnę wykonał według projektu por. Bohdana Mintowt-Czyża, żołnierza tegoż Baonu – prof. Giuseppe Mazzoli z Bolonii”. 3 sierpnia 1952 roku, w trakcie dorocznego Zjazdu Koła Żołnierzy „Wilków” urna została uroczyście przekazana „Instytutowi Historycznemu”. W akcie przekazania urny stwierdzono, że ma być ona przechowywana do „czasu odzyskania niepodległości Polski, po czym zgodnie z wolą fundatorów” miała być „umieszczona po wieczne czasy jako votum dziękczynne w kaplicy Najświętszej Panny Marii Ostrobramskiej w Wilnie”[3].

Obsada personalna

Dowódcy batalionu
  • mjr Władysław Kamiński (do III 1943)
  • ppłk Wiktor Stoczkowski (do 17 V 1944)
  • mjr/ppłk Leon Gnatowski (17 V - 18 X 1944)[4]
  • kpt./mjr Stanisław Władysław Faliszewski (18 X 1944 -1947)[5]
Zastępcy dowódcy batalionu
  • mjr Stanisław Mrozek (do VII 1943) [6]
  • mjr Leon Gnatowski (do 17 V 1944)
  • kpt. Jan Dragan (17 V - 15 VII 1944)
  • kpt. Władysław Kaniowski (15 VII - 4 VIII 1944)
  • kpt. Stanisław Faliszewski (od VIII - 18 X 1944)
  • kpt. Józef Polkowski[7]
Oficerowie
  • por. Mirosław Lekis

Organizacja batalionu

  • kompania dowodzenia
    • pluton łączności
    • pluton saperów
    • pluton gospodarczy
  • cztery kompanie strzeleckie
    • poczet dowódcy
    • trzy plutony strzeleckie
      • trzy drużyny strzelców
      • sekcja moździerzy
  • kompania wsparcia
    • pluton moździerzy
    • pluton rozpoznawczy (13 carierów)
    • pluton przeciwpancerny (działa 6-funtowe)

Batalion etatowo liczył 39 oficerów i 744 szeregowych. Posiadał 55 samochodów

Irak 5 kres dp.pngIrak cmentarze.pngIIkp italia.pngM Cassino 7.pngAncona 1944.pngBitwa o Bolonie 1945.PNG

Odznaka batalionu

Zatwierdzona rozkazem dowódcy 2 Korpusu nr 114 z 6 września 1945 roku.

Wykonana w srebrze; wymiary 32 x 28 mm. Posiada formę głowy wilka widzianej z boku. Noszona na berecie po lewej stronie, w odległości 5 cm od orzełka na podkładce sukiennej lub plastykowej w kolorach granatowo - żółtym[8].

Przypisy

  1. Żak 2014 ↓, s. 125.
  2. Żak 2014 ↓, s. 144.
  3. Urna 15 Wileńskiego Batalionu Strzelców „Wilków” z ziemią z pobojowisk w Italii z lat 1944-1945, Biuletyn Informacyjny Sekretariatu Kół Oddziałowych nr 32, Londyn sierpień 1952 roku, s. 15.
  4. Panecki (red.) 1994 ↓, s. 239.
  5. Suchcitz (red.) 2012 ↓, s. 592.
  6. Suchcitz (red.) 2012 ↓, s. 96.
  7. Suchcitz (red.) 2012 ↓, s. 539.
  8. Partyka 1997 ↓, s. 80.

Bibliografia

  • Wojciech Narębski: Działania 5 Wileńskiej Brygady Piechoty podczas kampanii włoskiej 1944-45. Bydgoszcz: Towarzystwo Miłośników Wilna i Ziemi Wileńskiej, 2005. ISBN 83-87865-49-4.
  • Jan Partyka: Odznaki i oznaki PSZ na Zachodzie 1939-1945. Wojska Lądowe. Rzeszów: Wydawnictwo Libri Ressovienses, 1997. ISBN 83-902021-9-0.
  • Jakub Żak: Nie walczyli dla siebie. Powojenna odyseja 2 Korpusu Polskiego. Warszawa: Oficyna Wydawnicza „Rytm”, 2014. ISBN 978-83-7399-621-2.
  • 5 Dywizja Piechoty w dziejach oręża polskiego. Pruszków: Oficyna Wydawnicza "Ajaks", 1997. ISBN 83-87103-20-9.
  • Andrzej Suchcitz (red.): 5 Kresowa Dywizja Piechoty Zarys dziejów. Londyn: Fundacja Pomocy Wdowom, Sierotom i Inwalidom 5 Kresowej Dywizji Piechoty, 2012. ISBN 978-0-9559724-0-9.
  • Tadeusz Panecki (red.): 2 Korpus Polski w bitwie o Monte Cassino z perspektywy półwiecza. Warszawa: Wydawnictwo Bellona, 1994. ISBN 83-11-08291-X.

Media użyte na tej stronie

Flag of Poland (1928–1980).svg
Flaga Rzeczypospolitej Polskiej, a później Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej w okresie 1928-1980 ustanowiona rozporządzeniem Prezydenta Rzeczypospolitej z dnia 13 grudnia 1927 r. o godłach i barwach państwowych oraz o oznakach, chorągwiach i pieczęciach, Dz. U. z 1927 r. Nr 115, poz. 980 i potwierdzona dekretem z dnia 9 listopada 1955 r. o znakach Sił Zbrojnych, Dz. U. z 1955 r. Nr 47, poz. 315.
Do odwzorowania barwy czerwonej użyto domyślnego odcienia "vermilion" (#E34234, cynober). Proporcje 5:8 (w dekrecie z 1955 roku błędnie ustalone jako 3:8, skorygowane w obwieszczeniu Prezesa Rady Ministrów z dnia 20 lutego 1956 r. o sprostowania błędu w dekrecie z dnia 7 grudnia 1955 r. o godle i barwach Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej oraz o pieczęciach państwowych, Dz.U. z 1955 r. Nr 47 poz. 314).
Flag of Poland (1927–1980).svg
Flaga Rzeczypospolitej Polskiej, a później Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej w okresie 1928-1980 ustanowiona rozporządzeniem Prezydenta Rzeczypospolitej z dnia 13 grudnia 1927 r. o godłach i barwach państwowych oraz o oznakach, chorągwiach i pieczęciach, Dz. U. z 1927 r. Nr 115, poz. 980 i potwierdzona dekretem z dnia 9 listopada 1955 r. o znakach Sił Zbrojnych, Dz. U. z 1955 r. Nr 47, poz. 315.
Do odwzorowania barwy czerwonej użyto domyślnego odcienia "vermilion" (#E34234, cynober). Proporcje 5:8 (w dekrecie z 1955 roku błędnie ustalone jako 3:8, skorygowane w obwieszczeniu Prezesa Rady Ministrów z dnia 20 lutego 1956 r. o sprostowania błędu w dekrecie z dnia 7 grudnia 1955 r. o godle i barwach Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej oraz o pieczęciach państwowych, Dz.U. z 1955 r. Nr 47 poz. 314).
Irak 5 kres dp.png
Autor: Lonio17, Licencja: CC BY-SA 4.0
Miejsca pobytu i trasy transportów 5 Kresowej Dywizji Piechoty (Irak 1942 - 1943)
Zubr 2.png
Oznaka rozpoznawcza 5 Kresowej Dywizji Piechoty Polskich Sił Zbrojnych na Zachodzie (od grudnia 1942)
M Cassino 7.png
Autor: Lonio17, Licencja: CC BY-SA 4.0
Walki II Korpusu Polskiego pod Monte Cassino (11-19.05.1944)
Irak cmentarze.png
Autor: Lonio17, Licencja: CC BY-SA 4.0
Cmentarze w Iraku, na których są mogiły polskich żołnierzy (1942 - 1943)
IIkp italia.png
Autor: Lonio17, Licencja: CC BY-SA 4.0
Udział II Korpusu Polskiego w kampanii włoskiej (21.12.1943 - 21.04.1945)
Bitwa o Bolonie 1945.PNG
Autor: Lonio17, Licencja: CC BY-SA 4.0
Bitwa o Bolonię (9 - 21.04.1945)
Ancona 1944.png
Autor: Lonio17, Licencja: CC BY-SA 4.0
Bitwa o Ankonę (17 - 18.07.1944)