161 Batalion WOP
| ||
Historia | ||
Państwo | Polska | |
---|---|---|
Sformowanie | 1 stycznia 1951 | |
Rozformowanie | 1976 | |
Tradycje | ||
Rodowód | 2 batalion OP | |
Dowódcy | ||
Pierwszy | kpt. Augustyn Iżyniec[1] | |
Organizacja | ||
Numer | JW 1007[2] | |
Dyslokacja | Lębork | |
Formacja | Wojska Ochrony Pogranicza | |
Podległość | 16 Brygada WOP 15 Brygada WOP Bałtycka Brygada WOP |
161 Batalion WOP – pododdział graniczny Wojsk Ochrony Pogranicza.
Formowanie i zmiany organizacyjne
Na podstawie rozkazu MBP nr 043/org z 3 czerwca 1950 roku, na bazie 4 Brygady Ochrony Pogranicza, sformowano 16 Brygadę Wojsk Ochrony Pogranicza, a z dniem 1 stycznia 1951 roku lęborski 2 batalion OP przemianowano na 161 batalion WOP [3]. Latem 1956 roku w batalionie zlikwidowano sekcję tyłów. Sprawy gospodarcze podporządkowano bezpośrednio brygadzie [4]. W sierpniu 1956 roku do 161 batalionu WOP włączono strażnicę nr 85 Rowy i nr 86 Smołdziński Las z 15 Brygady WOP Koszalin[a]. W tym też roku przeniesiono grupę manewrową brygady do Lęborka i podporządkowano ją dowódcy 161 batalionu WOP[5]. Z dniem 1.06.1957 roku przekazano 15 Brygadzie WOP w Koszalinie 161 batalion WOP (bez strażnicy Władysławowo)[6][b] W 1976 roku, w związku z przejściem na dwuszczeblowy system dowodzenia, rozwiązano batalion. W jego miejsce zorganizowano sekcję zwiadu i kompanię odwodową. Strażnice podporządkowano bezpośrednio brygadzie[7].
Struktura organizacyjna
Struktura organizacyjna batalionu w marcu 1954[8]
- dowództwo – Lębork
- strażnica nr 87 – Łeba
- strażnica nr 88 – Stilo
- strażnica nr 89 – Białogóra
- strażnica nr 90 – Karwia
- strażnica nr 91 – Władysławowo
1 stycznia 1960 roku batalionowi WOP Lębork podlegały:
- 1 strażnica WOP III kategorii Karwia
- 2 strażnica WOP III kategorii Biała Góra
- 3 strażnica WOP III kategorii Styllo
- 4 strażnica WOP III kategorii Łeba
- 5 strażnica WOP IV kategorii Smołdziański Las
- 6 strażnica WOP III kategorii Rowy
Struktura batalionu i numeracja strażnic na dzień 1.01.1964 roku.
- 1 strażnica WOP lądowa III kategorii Karwia
- placówka kontroli ruchu rybackiego Ostrowo
- placówka kontroli ruchu rybackiego Karwia
- placówka kontroli ruchu rybackiego Dębek
- placówka kontroli ruchu rybackiego Jastrzębia Góra
- 2 strażnica WOP lądowa III kategorii Biała Góra
- placówka kontroli ruchu rybackiego Biała Góra
- placówka kontroli ruchu rybackiego Lubiatowo
- 3 strażnica WOP lądowa III kategorii Styllo
- 4 strażnica WOP lądowa III kategorii Łeba
- 5 strażnica WOP lądowa IV kategorii Smołdziński Las
- 6 strażnica WOP lądowa III kategorii Rowy
- placówka kontroli ruchu rybackiego Rowy.
Dowódcy batalionu
- kpt. Augustyn Iżyniec (01.01.1951–14.02.1953)[1]
- kpt Leon Tarnawski (od 1953)
- mjr Anatol Rosnowski (był 01.01.1955)[9]
- mjr Szczepan Cheba (do 1960)[10]
- kpt. Marian Piotrowski p.o. (od 1960) [10]
- ppłk Szczepan Cheba (był w 1971).
Uwagi
Przypisy
- ↑ a b Augustyn Iżyniec (pol.). W: Biuletyn Informacji Publicznej IPN [on-line]. katalog.bip.ipn.gov.pl, 2019. [dostęp 2021-03-31].
- ↑ ASGran., sygn. 2825/1 ↓.
- ↑ a b Jackiewicz 1998 ↓, s. 70.
- ↑ a b Historia KBWOP ↓, s. 160.
- ↑ Historia KBWOP ↓, s. 162.
- ↑ Historia KBWOP ↓, s. 163.
- ↑ Jackiewicz 1998 ↓, s. 71.
- ↑ Bieniecki 2005 ↓, s. 87-88.
- ↑ Bieniecki 2005 ↓, s. 94.
- ↑ a b Historia BBWOP ↓.
Bibliografia
- Ireneusz Bieniecki. Kaszubska Brygada Wojsk Ochrony Pogranicza w ochronie granicy morskiej na wybrzeżu gdańskim w latach 1945 – 1991 (powstanie, zmiany organizacyjne i metody pełnienia służby). „Biuletyn Centralnego Ośrodka Straży Granicznej”. 1/05, 2005. Koszalin: Centralny Ośrodek Szkolenia Straży Granicznej. ISSN 1429-2505.
- Zenon Jackiewicz: Wojska Ochrony Pogranicza (1945–1991). Krótki informator historyczny. Kętrzyn: Centrum Szkolenia Straży Granicznej, 1998. ISBN 83-909304-3-9.
- Archiwum Straży Granicznej, DWOP sygn.2825/1. Rejestr główny jednostek WOP.
- ASGr.Historia Kaszubskiej Brygady Wojsk Ochrony Pogranicza. Gdańsk 1965.
- ASGr.Historia Bałtyckiej Brygady Wojsk Ochrony Pogranicza 1945-1960. Koszalin 1961
Media użyte na tej stronie
Flaga Rzeczypospolitej Polskiej, a później Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej w okresie 1928-1980 ustanowiona rozporządzeniem Prezydenta Rzeczypospolitej z dnia 13 grudnia 1927 r. o godłach i barwach państwowych oraz o oznakach, chorągwiach i pieczęciach, Dz. U. z 1927 r. Nr 115, poz. 980 i potwierdzona dekretem z dnia 9 listopada 1955 r. o znakach Sił Zbrojnych, Dz. U. z 1955 r. Nr 47, poz. 315.
Do odwzorowania barwy czerwonej użyto domyślnego odcienia "vermilion" (#E34234, cynober). Proporcje 5:8 (w dekrecie z 1955 roku błędnie ustalone jako 3:8, skorygowane w obwieszczeniu Prezesa Rady Ministrów z dnia 20 lutego 1956 r. o sprostowania błędu w dekrecie z dnia 7 grudnia 1955 r. o godle i barwach Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej oraz o pieczęciach państwowych, Dz.U. z 1955 r. Nr 47 poz. 314).