162 Batalion WOP
| Historia | |
| Państwo | |
|---|---|
| Sformowanie | 1 stycznia 1951; 1959 |
| Rozformowanie | 1 lipca 1956; 1961 |
| Tradycje | |
| Rodowód | |
| Organizacja | |
| Numer | |
| Dyslokacja | |
| Formacja | |
| Podległość | |
162 Batalion WOP – pododdział graniczny Wojsk Ochrony Pogranicza.
Formowanie i zmiany organizacyjne
Na podstawie rozkazu MBP nr 043/org z 3 czerwca 1950 roku, na bazie 4 Brygady Ochrony Pogranicza, sformowano 16 Brygadę Wojsk Ochrony Pogranicza, a z dniem 1 stycznia 1951 roku gdański 8 batalion OP przemianowano na 162 batalion WOP[2].
W kwietniu 1951 przeniesiono sztab 162 batalionu WOP z Wrzeszcza do Sopotu [3].
1 lipca 1956 roku rozformowano dowództwo i sztab 162 batalionu WOP Sopot[4][a][b]. Strażnice nr 92–96 podporządkowano pod względem operacyjnym i zaopatrzenia bezpośrednio pod sztab brygady[5]. Celem kierowania i nadzoru nad strażnicami powołano „oficerów kierunkowych” [6].
W 1959 powtórnie sformowano batalion WOP Sopot[c]. W 1961 roku batalion ponownie rozformowano[8][d]
Struktura organizacyjna
Struktura organizacyjna batalionu w marcu 1954[9]
- dowództwo – Sopot
- strażnica nr 92 – Jastarnia
- strażnica nr 93 – Puck
- strażnica nr 94 – Babie Doły
- strażnica nr 95 – Sopot
- strażnica nr 96 – Sianki
Struktura batalionu i numeracja strażnic na dzień 31.12.1959 roku.
dowództwo i sztab batalionu – Sopot
- 1 strażnica Krynica Morska II kategorii
- 2 strażnica Jantar III kategorii
- 3 strażnica Sobieszewo IV kategorii
- 4 strażnica Sianki IV kategorii
- 5 strażnica Sopot IV kategorii
- 6 strażnica Jastarnia III kategorii
- 7 strażnica Władysławowo IV kategorii
Dowódcy batalionu
- kpt. Leon Tarnawski (do 1953)
- kpt. Augustyn Iżyniec (15.03.1953–30.10.1954)[10]
- kpt. Tadeusz Kuczyński[11](od 1954).
Uwagi
Przypisy
- ↑ ASGran., sygn. 2825/1 ↓.
- ↑ Jackiewicz 1998 ↓, s. 76-77.
- ↑ Historia KBWOP ↓, s. 55.
- ↑ Prochwicz 2011 ↓, s. 218.
- ↑ a b Jackiewicz 1998 ↓, s. 77.
- ↑ a b Historia KBWOP ↓, s. 160.
- ↑ a b Jackiewicz 1998 ↓, s. 78.
- ↑ Prochwicz 2011 ↓, s. 235.
- ↑ Bieniecki 2005 ↓, s. 87–88.
- ↑ Augustyn Iżyniec (pol.). W: Biuletyn Informacji Publicznej IPN [on-line]. katalog.bip.ipn.gov.pl, 2019. [dostęp 2021-03-31].
- ↑ Bieniecki 2005 ↓, s. 94.
Bibliografia
- Ireneusz Bieniecki. Kaszubska Brygada Wojsk Ochrony Pogranicza w ochronie granicy morskiej na wybrzeżu gdańskim w latach 1945–1991 (powstanie, zmiany organizacyjne i metody pełnienia służby). „Biuletyn Centralnego Ośrodka Straży Granicznej”. 1/05, 2005. Koszalin: Centralny Ośrodek Szkolenia Straży Granicznej. ISSN 1429-2505.
- Zenon Jackiewicz: Wojska Ochrony Pogranicza (1945–1991). Krótki informator historyczny. Kętrzyn: Centrum Szkolenia Straży Granicznej, 1998. ISBN 83-909304-3-9.
- Jerzy Prochwicz: Wojska Ochrony Pogranicza 1945–1965. Piotrków Trybunalski: Naukowe Wydawnictwo Piotrkowskie, 2011. ISBN 978-83-7726-027-2.
- Archiwum Straży Granicznej, DWOP sygn. 2825/1. Rejestr główny jednostek WOP.
- ASGr.Historia Kaszubskiej Brygady Wojsk Ochrony Pogranicza. Gdańsk 1965.
Media użyte na tej stronie
.svg)
Flaga Rzeczypospolitej Polskiej, a później Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej w okresie 1928-1980 ustanowiona rozporządzeniem Prezydenta Rzeczypospolitej z dnia 13 grudnia 1927 r. o godłach i barwach państwowych oraz o oznakach, chorągwiach i pieczęciach, Dz. U. z 1927 r. Nr 115, poz. 980 i potwierdzona dekretem z dnia 9 listopada 1955 r. o znakach Sił Zbrojnych, Dz. U. z 1955 r. Nr 47, poz. 315.
Do odwzorowania barwy czerwonej użyto domyślnego odcienia "vermilion" (#E34234, cynober). Proporcje 5:8 (w dekrecie z 1955 roku błędnie ustalone jako 3:8, skorygowane w obwieszczeniu Prezesa Rady Ministrów z dnia 20 lutego 1956 r. o sprostowania błędu w dekrecie z dnia 7 grudnia 1955 r. o godle i barwach Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej oraz o pieczęciach państwowych, Dz.U. z 1955 r. Nr 47 poz. 314).
Flaga Rzeczypospolitej Polskiej, a później Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej w okresie 1928-1980 ustanowiona rozporządzeniem Prezydenta Rzeczypospolitej z dnia 13 grudnia 1927 r. o godłach i barwach państwowych oraz o oznakach, chorągwiach i pieczęciach, Dz. U. z 1927 r. Nr 115, poz. 980 i potwierdzona dekretem z dnia 9 listopada 1955 r. o znakach Sił Zbrojnych, Dz. U. z 1955 r. Nr 47, poz. 315.
Do odwzorowania barwy czerwonej użyto domyślnego odcienia "vermilion" (#E34234, cynober). Proporcje 5:8 (w dekrecie z 1955 roku błędnie ustalone jako 3:8, skorygowane w obwieszczeniu Prezesa Rady Ministrów z dnia 20 lutego 1956 r. o sprostowania błędu w dekrecie z dnia 7 grudnia 1955 r. o godle i barwach Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej oraz o pieczęciach państwowych, Dz.U. z 1955 r. Nr 47 poz. 314).