164 Pułk Piechoty (1939)

164 Pułk Piechoty
Historia
Państwo

 II Rzeczpospolita

Sformowanie

1939

Rozformowanie

1939

Dowódcy
Pierwszy

ppłk Stanisław Styrczula

Organizacja
Rodzaj wojsk

Piechota

Podległość

36 Dywizja Piechoty

164 Pułk Piechoty (Rezerwowy) 164 pp (rez.) – oddział piechoty Wojska Polskiego II RP w kampanii wrześniowej 1939.

164 pp (rez.) nie występował w organizacji pokojowej wojska. Zgodnie z planem mobilizacyjnym "W" oddział miał być formowany częściowo w mobilizacji alarmowej, w grupie zielonej (dowództwo, II batalion i pododdziały specjalne) oraz w I rzucie mobilizacji powszechnej (I i III batalion), przez jednostki 11 i 24 Dywizji Piechoty dla 36 Dywizji Piechoty Rezerwowej.

27 sierpnia 1939 rozpoczęto mobilizację alarmowej części pułku, a cztery dni później części niealarmowej. 6 września w Rozwadowie dowództwo pułku, I batalion i pododdziały specjalne wyładowały się z transportów kolejowych. W nocy z 6 na 7 września w Ćmielowie wyładowany został III batalion. Cały pułk wraz z 36 Kompanią Przeciwpancerną por. Teofila Stępnia włączony został do Grupy "Sandomierz" i walczył w jej składzie.

Struktura organizacyjna i obsada personalna[1]

Dowództwo (38 Pułku Piechoty w Przemyślu[2])

I batalion (38 Pułku Piechoty w Przemyślu)

  • dowódca batalionu - kpt. Tadeusz Lisowski
  • adiutant batalionu - ppor. rez. Jan Patla[3]
  • dowódca 1 kompanii strzeleckiej – ppor. Edward Jan Przybyłowicz
  • dowódca 2 kompanii strzeleckiej – kpt. Jerzy Szatz
  • dowódca 3 kompania strzeleckiej – ppor. Stefan Świrski-Romanowski
  • dowódca 1 kompania karabinów maszynowych - por. Maciej Kozubal

II batalion (48 Pułku Piechoty w Stanisławowie)

  • dowódca batalionu - mjr Stanisław Hołubowicz (od 9.IX dowódca pułku)
  • 4 kompania – por. Michał Franciszek Lenar
  • 5 kompania – por. Feliks Motyka
  • 6 kompania –
  • 2 kompania karabinów maszynowych - por. Józef Tadeusz Wacławski

III batalion (53 Pułku Piechoty w Stryju)

  • dowódca batalionu - kpt. Stanisław Walerian Serednicki (ranny 15 IX)
  • adiutant - ppor. rez. Alfred Andrzej Rossowski
  • 7 kompania – por. rez. Władysław Bartyński
  • 8 kompania – ppor. Ludwik Franciszek Ziemski
  • 9 kompania – ppor. Jan Stanisław Mazurkiewicz
  • 3 kompania karabinów maszynowych - ppor. rez. Józef Prokop Wackermann

Pododdziały specjalne

  • kompania zwiadowcza
  • kompania ppanc.
  • pluton pionierów
  • pluton przeciwgazowy

Przypisy

  1. W nawiasach podano nazwy jednostek mobilizujących.
  2. Piotr Zarzycki podaje, że dowództwo pułku, II batalion i pododdziały specjalne mobilizował 48 Pułk Piechoty Strzelców Kresowych w Stanisławowie.
  3. Kozubal 1996 ↓, s. 33.

Bibliografia

  • Tadeusz Jurga: Wojsko Polskie : krótki informator historyczny o Wojsku Polskim w latach II wojny światowej. 7, Regularne jednostki Wojska Polskiego w 1939 : organizacja, działania bojowe, uzbrojenie, metryki związków operacyjnych, dywizji i brygad. Warszawa : Wydawnictwo Ministerstwa Obrony Narodowej 1975.
  • Ludwik Głowacki, Działania wojenne na Lubelszczyźnie w roku 1939, Wydawnictwo Lubelskie, wyd. II, Warszawa 1986, ISBN 83-222-0377-2, s. 300-301.
  • Piotr Zarzycki, Plan mobilizacyjny „W”, Wykaz oddziałów mobilizowanych na wypadek wojny, Pruszków 1995, ISBN 83-85621-87-3.
  • Piotr Zarzycki, Walki 36 Dywizji Piechoty Rezerwowej we wrześniu 1939 roku, Przegląd Historyczno-Wojskowy nr 2 (212) z 2006 r., s. 23-60.
  • Maciej Kozubal: 38 pułk piechoty Strzelców Lwowskich. Zarys historii wojennej pułków polskich w kampanii wrześniowej. Zeszyt nr 36. Pruszków: Oficyna Wydawnicza Ajaks, 1996. ISBN 83-85621-90-3.

Media użyte na tej stronie

Flag of Poland (1928–1980).svg
Flaga Rzeczypospolitej Polskiej, a później Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej w okresie 1928-1980 ustanowiona rozporządzeniem Prezydenta Rzeczypospolitej z dnia 13 grudnia 1927 r. o godłach i barwach państwowych oraz o oznakach, chorągwiach i pieczęciach, Dz. U. z 1927 r. Nr 115, poz. 980 i potwierdzona dekretem z dnia 9 listopada 1955 r. o znakach Sił Zbrojnych, Dz. U. z 1955 r. Nr 47, poz. 315.
Do odwzorowania barwy czerwonej użyto domyślnego odcienia "vermilion" (#E34234, cynober). Proporcje 5:8 (w dekrecie z 1955 roku błędnie ustalone jako 3:8, skorygowane w obwieszczeniu Prezesa Rady Ministrów z dnia 20 lutego 1956 r. o sprostowania błędu w dekrecie z dnia 7 grudnia 1955 r. o godle i barwach Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej oraz o pieczęciach państwowych, Dz.U. z 1955 r. Nr 47 poz. 314).
Flag of Poland (1927–1980).svg
Flaga Rzeczypospolitej Polskiej, a później Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej w okresie 1928-1980 ustanowiona rozporządzeniem Prezydenta Rzeczypospolitej z dnia 13 grudnia 1927 r. o godłach i barwach państwowych oraz o oznakach, chorągwiach i pieczęciach, Dz. U. z 1927 r. Nr 115, poz. 980 i potwierdzona dekretem z dnia 9 listopada 1955 r. o znakach Sił Zbrojnych, Dz. U. z 1955 r. Nr 47, poz. 315.
Do odwzorowania barwy czerwonej użyto domyślnego odcienia "vermilion" (#E34234, cynober). Proporcje 5:8 (w dekrecie z 1955 roku błędnie ustalone jako 3:8, skorygowane w obwieszczeniu Prezesa Rady Ministrów z dnia 20 lutego 1956 r. o sprostowania błędu w dekrecie z dnia 7 grudnia 1955 r. o godle i barwach Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej oraz o pieczęciach państwowych, Dz.U. z 1955 r. Nr 47 poz. 314).