16 Pułk Czołgów Średnich
Historia | |
Państwo | |
---|---|
Sformowanie | 1967 |
Rozformowanie | 1989 |
Nazwa wyróżniająca | Dnowsko-Łużycki |
Tradycje | |
Rodowód | |
Kontynuacja | |
Organizacja | |
Numer | JW 2015[1] |
Dyslokacja | |
Rodzaj wojsk | |
Podległość |
16 Dnowsko-Łużycki Pułk Czołgów Średnich (16 pcz) – oddział wojsk pancernych ludowego Wojska Polskiego.
Formowanie i zmiany organizacyjne
30 września 1967 roku 9 pułk czołgów średnich stacjonujący w garnizonie Słupsk został przemianowany na 16 Dnowsko-Łużycki pułk czołgów średnich oraz przejął dziedzictwo tradycji 16 Dnowsko-Łużyckiej Brygady Pancernej[3].
Jednostka wchodziła w skład 8 Drezdeńskiej Dywizji Zmechanizowanej[4]. W latach 80. XX wieku na uzbrojeniu pułku znajdowały się czołgi T-55.
W 1989 roku 16 pcz został przeformowany w 16 pułk zmechanizowany.
Żołnierze pułku
- Dowódcy pułku
- płk dypl. Sylwester Strąk
- ppłk dypl. Poliński
Przypisy
- ↑ Spis zespołów archiwalnych Archiwum Wojskowego w Toruniu
- ↑ Kozłowski 2012 ↓, s. 354.
- ↑ Rozkaz Nr 025/MON Ministra Obrony Narodowej z dnia 30 września 1967 r. w sprawie przekazania jednostkom wojskowym historycznych nazw i numerów oraz ustanowienia dorocznych świąt jednostek (Dz. Roz. Tjn. MON Nr 10, poz. 53).
- ↑ Wojtaszak i Kozłowski 2001 ↓, s. 224.
Bibliografia
- Kazimierz Kozłowski: Pomorze Zachodnie w latach 1945 – 2010. T. I. Szczecin: Uniwersytet Szczeciński, 2012. ISBN 978-83-7241-870-8.
- Andrzej Wojtaszak, Kazimierz Kozłowski: Żołnierz polski na Pomorzu Zachodnim X-XX wiek. Materiały z sesji naukowej z 10 listopada 1999 r. Praca zbiorowa. Szczecin: Oddział Edukacji Obywatelskiej, 2001. ISBN 83-86992-76-X.
Media użyte na tej stronie
Flaga Rzeczypospolitej Polskiej, a później Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej w okresie 1928-1980 ustanowiona rozporządzeniem Prezydenta Rzeczypospolitej z dnia 13 grudnia 1927 r. o godłach i barwach państwowych oraz o oznakach, chorągwiach i pieczęciach, Dz. U. z 1927 r. Nr 115, poz. 980 i potwierdzona dekretem z dnia 9 listopada 1955 r. o znakach Sił Zbrojnych, Dz. U. z 1955 r. Nr 47, poz. 315.
Do odwzorowania barwy czerwonej użyto domyślnego odcienia "vermilion" (#E34234, cynober). Proporcje 5:8 (w dekrecie z 1955 roku błędnie ustalone jako 3:8, skorygowane w obwieszczeniu Prezesa Rady Ministrów z dnia 20 lutego 1956 r. o sprostowania błędu w dekrecie z dnia 7 grudnia 1955 r. o godle i barwach Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej oraz o pieczęciach państwowych, Dz.U. z 1955 r. Nr 47 poz. 314).
Flaga Rzeczypospolitej Polskiej, a później Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej w okresie 1928-1980 ustanowiona rozporządzeniem Prezydenta Rzeczypospolitej z dnia 13 grudnia 1927 r. o godłach i barwach państwowych oraz o oznakach, chorągwiach i pieczęciach, Dz. U. z 1927 r. Nr 115, poz. 980 i potwierdzona dekretem z dnia 9 listopada 1955 r. o znakach Sił Zbrojnych, Dz. U. z 1955 r. Nr 47, poz. 315.
Do odwzorowania barwy czerwonej użyto domyślnego odcienia "vermilion" (#E34234, cynober). Proporcje 5:8 (w dekrecie z 1955 roku błędnie ustalone jako 3:8, skorygowane w obwieszczeniu Prezesa Rady Ministrów z dnia 20 lutego 1956 r. o sprostowania błędu w dekrecie z dnia 7 grudnia 1955 r. o godle i barwach Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej oraz o pieczęciach państwowych, Dz.U. z 1955 r. Nr 47 poz. 314).
Autor: Magnum045, Licencja: CC BY-SA 4.0
Armored troops branch insignia
LWP - barwy broni na kołnierze kurtek obowiązujące od stycznia 1945 - kadra pancerna i samochodowa
Własna praca Kwz