17P/Holmes

17P/Holmes

Kometa 17P/Holmes w 2007 roku
Odkrywca	Edwin Holmes
Data odkrycia	7 listopada 1892
Nazwy alternatywne	1892V1, 1892III, 1892f, 1899L1, 1899II, 1899d, 1906III, 1906f, 1964O1, 1964X, 1964i, 1972I, 1971b, 1979IV, 1979f, 1986V, 1986f, 1993VII, 1993i
Elementy orbity
Półoś wielka	3,6204 au
Mimośród	0,4317
Peryhelium	2,0575 au
Aphelium	5,1832 au
Okres orbitalny	6,89 lat
Nachylenie orbity względem ekliptyki	19,0920°
Długość węzła wstępującego	326,7633°
Argument peryhelium	24,5613°
Moment przejścia przez peryhelium	27 marca 2014
Charakterystyka fizyczna jądra
Średnica	3,42 km

17P/Holmes – kometa okresowa odkryta przez Edwina Holmesa w 1892 roku, należąca do rodziny Jowisza.

Odkrycie

Kometa 17P/Holmes na kliszy z 1892 roku

Kometa ta została odkryta przez brytyjskiego astronoma amatora Edwina Holmesa w nocy z 6 na 7 listopada 1892 roku w czasie jej nagłego pojaśnienia. Odkrycie to nastąpiło, gdy kometa znajdowała się w pobliżu Galaktyki Andromedy. Dokładne wyznaczenie pozycji tego obiektu nastąpiło jednak dopiero po północy, dlatego za oficjalną datę odkrycia uznano 7 listopada. Przez resztę listopada 1892 kometa widoczna była gołym okiem.

Orbita komety

Orbita komety 17P/Holmes ma kształt elipsy o mimośrodzie 0,43. Jej peryhelium znajduje się w odległości 2,06 j.a., aphelium zaś 5,18 j.a. od Słońca. Jej okres obiegu wokół Słońca wynosi 6,89 roku, nachylenie do ekliptyki to ok. 19,09˚.

Właściwości fizyczne

Jest to stosunkowo mało aktywna kometa o krótkim czasie obiegu, zaliczana do rodziny Jowisza. Jej jądro ma wielkość ok. 3,4 km.

Obserwacje w 2007 roku

Podczas swego zbliżenia do Słońca (2007) nastąpił znaczny, raptowny i niespodziewany wzrost jasności 17P/Holmes. W nocy z 24/25 października obserwatorzy informowali o osiągnięciu przez nią względnej jasności 2,6^m. Była ona zatem widoczna gołym okiem jako „żółtawa, otoczona lekką mgiełką gwiazda” w gwiazdozbiorze Perseusza i przemieszczała się powoli na tle tej konstelacji. Przyczyną nagłego pojaśnienia komety mogła być gwałtowna erupcja na jej powierzchni podobna do erupcji z 1892 roku, która umożliwiła odkrycie tego obiektu.

Podczas obserwacji za pomocą instrumentów astronomicznych wyraźnie widać było dużą komę, która otaczała małe jądro komety. W tamtym momencie ciało to było największym obiektem w Układzie Słonecznym, średnica komy była większa od średnicy Słońca^[1].

Zobacz też

• lista komet okresowych

Przypisy

Bibliografia

• 17P/Holmes w bazie Jet Propulsion Laboratory (ang.)
• 17P/Holmes w bazie Minor Planet Center (ang.)

Linki zewnętrzne

• Diagram orbity 17P/Holmes w bazie Jet Propulsion Laboratory (ang.)
• Kometa w Cometography (en)