17 Armia (ZSRR)

17 Armia

17-я армия

Historia
Państwo	ZSRR
Sformowanie	lipiec 1940
Rozformowanie	lipiec – sierpień 1946
Działania zbrojne
II wojna światowa operacja chingano-mukdeńska
Organizacja
Rodzaj sił zbrojnych	wojska lądowe
Rodzaj wojsk	armia ogólnowojskowa[1]
Podległość	Zabajkalski Okręg Wojskowy Front Zabajkalski Zabajkalsko-Amurski Okręg Wojskowy

17 Armia (ros. 17-я армия) – związek operacyjny Armii Czerwonej w czasie II wojny światowej.

Została sformowana w lipcu 1940 w Zabajkalskim Okręgu Wojskowym, na bazie jednostek 1 Grupy Armijnej. 15 września 1941 weszła w skład Frontu Zabajkalskiego i pozostawała w gotowości bojowej.

W sierpniu 1945 posiadała w swoim składzie:

• 209 Dywizję Strzelecką;
• 278 Dywizję Strzelecką;
• 284 Dywizję Strzelecką;
• dwa bataliony czołgów;

szereg artyleryjskich, inżynieryjnych i innych związków i jednostek.

Uczestniczyła w operacji chingano-mukdeńskiej, w czasie której wyszła nad Zatokę Liaotuńską. W czasie walk z japońską Armią Kwantuńską zdobyła Tapanszan^[2].

W lipcu-sierpniu 1946 w Zabajkalsko-Amurskim Okręgu Wojskowym została rozformowana.

Dowódcy armii

• Gieorgij Żukow (do maja 1940), komkor;
• Pawieł Kuroczkin (maj 1940 – kwiecień 1941), komdiw, od 7 maja 1940 generał porucznik;
• Prokofij Romanienko (maj 1941 – maj 1942), generał porucznik;
• Anton Gastiłowicz (maj 1942 – listopad 1943), generał major;
• Aleksiej Daniłow (od listopada 1943 do końca wojny), generał porucznik^[3][2].

Przypisy

Bibliografia

• Siergiej Sztemienko: Sztab generalny w latach wojny. Wyd. 1. Warszawa: Wydawnictwo MON, 1969.