18 Batalion Saperów (1939)

18 Batalion Saperów
Historia
Państwo

 II Rzeczpospolita

Sformowanie

1939

Rozformowanie

1939

Tradycje
Rodowód

Ośrodek Sapersko-Pionierski 18 DP

Dowódcy
Pierwszy

mjr Kazimierz Mizerek

Działania zbrojne
kampania wrześniowa
Organizacja
Rodzaj sił zbrojnych

wojsko

Rodzaj wojsk

saperzy

Podległość

18 Dywizja Piechoty

Jednostki saperskie WP w 1939

18 Batalion Saperów (18 bsap) – oddział saperów Wojska Polskiego II RP.

Batalion nie występował w pokojowej organizacji wojska. 17 kwietnia 1939[1] 18 Ośrodek Sapersko-Pionierski w Łomży[2] rozpoczął formowanie jednostki batalionu saperów dla 18 Dywizji Piechoty [3].

18 Ośrodek Sapersko-Pionierski

18 Ośrodek Sapersko-Pionierski powstał 22 maja 1937. Pod względem wyszkolenia podlegał dowódcy 3 Grupy Saperów w Warszawie. Zakwaterowany został w obiektach przy Alei Legionów w Łomży. Na terenie ośrodka zmagazynowano sprzęt saperski, wozy konne typu LKS przeznaczone między innymi do przewozu parku LMPD oraz pojazdy samochodowe które miały znaleźć się na stanie mobilizowanego batalionu saperów. Przewidywano też pokrycie zapotrzebowania pojazdami znajdującymi się w składnicach oraz cywilnymi pochodzącymi z rekwizycji. W 1939 zmagazynowano materiały przeznaczone do budowy fortyfikacji w rejonie Łomży, Piątnicy i Nowogrodu[4].

Organizacja i obsada personalna ośrodka w marcu 1939 roku[2][a]
  • dowódca ośrodka – mjr Stefan Mustafa Hurko-Romeyko
  • adiutant – por. Edmund Romanowski (*)[b]}
  • oficer materiałowy – kpt. Julian Parol
  • oficer mobilizacyjny – por. Edmund Romanowski (*)[b]
  • dowódca kompanii saperów – kpt. dypl. Felicjan Ludwik Majorkiewicz
  • dowódca plutonu – por. Wincenty Wilamowski
  • dowódca plutonu – por. Jan Cymkowski
  • dowódca plutonu specjalnego – kpt. Eugeniusz Władysław Konopski

18 batalion saperów

Obsada etatowa we wrześniu 1939[7]
  • dowódca saperów dywizji – mjr Stefan Mustafa Hurko–Romejko

Dowództwo batalionu – miejsce postoju Szczepankowo pow. Łomża

dowódca – mjr Kazimierz Mizerek
zastępca dowódcy – kpt. Józef Koleśnik
  • kwatermistrz – kpt. Parol
  • adiutant – por. Edmund Romanowski
  • oficer gospodarczy – chor. Andrzej Stanclik
  • oficer materiałowy – kpt. Julian Parol
  • oficer żywnościowy – por. rez. Karol Caspari
  • lekarz – pchor. Julian Rychard
  • 1 kompania saperów – kpt. Eugeniusz Władysław Konopski – miejsce postoju Łomża
  • 2 kompania saperów – por. Wincenty Milamowski (Wilamowski) – miejsce postoju Nowogród nad Narwią
    • dowódca 1 plutonu – ppor. rez. Cern
    • dowódca 2 plutonu – ppor. rez. Włoskowicz
    • dowódca 3 plutonu – ppor. rez. Piotr Tarasiewicz
    • dowódca 4 plutonu – ppor. rez. Teodor Jaśkowski
  • 3 zmotoryzowana kompania saperów – por. Jan Cymkowski – miejsce postoju Łomża przedmieścia Skowronki
    • dowódca plutonu transportowego i zastępca dowódcy kompanii – ppor. rez. Konstanty Podoliński
    • dowódca plutonu minerskiego – ppor. rez. Wysocki
    • oficer techniczny – ppor. rez. inż. Jan Karol Jakobielski
    • majster warsztatowy – plut. Kaczkowski
  • kolumna saperska – por. rez. inż. Ludwik Grabowski (Grabowiecki)– miejsce postoju 3 km od m. Szczepankowo pow. Łomża
  • pluton chemiczny – ppor. rez. Mieczysław Tumiłowicz – miejsce postoju Szczepankowo pow. Łomża[8]

Uwagi

  1. Wykaz zawiera obsadę jednostki według stanu bezpośrednio przed rozpoczęciem mobilizacji pierwszych oddziałów Wojska Polskiego w dniu 23 marca 1939, ale już po przeprowadzeniu ostatnich awansów ogłoszonych z datą 19 marca 1939[5].
  2. a b Gwiazdką oznaczono oficera, który pełnił jednoczenie więcej niż jedną funkcję[6].

Przypisy

  1. Cutter Zdzisław. Mobilizacja wojsk saperskich we wrześniu 1939. „Przegląd Historyczno-Wojskowy”. 3, s. 5-33, 2000. 
  2. a b Rocznik oficerski 1939 ↓, s. 814.
  3. Cutter 2003 ↓, s. 162.
  4. Tchórzewski 2014 ↓.
  5. Rocznik oficerski 1939 ↓, s. VI.
  6. Rocznik oficerski 1939 ↓, s. VIII.
  7. Cutter 2003 ↓, s. 308.
  8. "Relacje z kampanii wrześniowej" B.I.14 g – Instytut Historyczny im. gen. Sikorskiego

Bibliografia

  • Zdzisław Józef Cutter: Polskie wojska saperskie w 1939 r. : organizacja, wyposażenie, mobilizacja i działania wojenne. Częstochowa: Wydawnictwo Wyższej Szkoły Pedagogicznej, 2003. ISBN 83-7098-834-2.
  • Zdzisław Józef Cutter: Saperzy II Rzeczypospolitej. Warszawa [etc.]: Pat, 2005. ISBN 83-921881-3-6.
  • Ryszard Rybka, Kamil Stepan: Rocznik oficerski 1939. Stan na dzień 23 marca 1939. T. 29. Kraków: Fundacja Centrum Dokumentacji Czynu Niepodległościowego. Biblioteka Jagiellońska, 2006. ISBN 83-7188-899-6.
  • Piotr Zarzycki, Plan mobilizacyjny "W", Wykaz oddziałów mobilizowanych na wypadek wojny, Oficyna Wydawnicza "Ajaks" i Zarząd XII Sztabu Generalnego Wojska Polskiego, Pruszków 1995, ISBN 83-85621-87-3
  • Cutter Zdzisław. Mobilizacja wojsk saperskich we wrześniu 1939. „Przegląd Historyczno-Wojskowy”. 3, s. 5-33, 2000. Warszawa: Dom Wydawniczy Bellona. ISSN 1640-6281. 
  • M.K. Tchórzewski: Ośrodek Sapersko Pionierski 18 Dywizji Piechoty. 2014. [dostęp 2018-11-12].

Media użyte na tej stronie

Flag of Poland (1928–1980).svg
Flaga Rzeczypospolitej Polskiej, a później Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej w okresie 1928-1980 ustanowiona rozporządzeniem Prezydenta Rzeczypospolitej z dnia 13 grudnia 1927 r. o godłach i barwach państwowych oraz o oznakach, chorągwiach i pieczęciach, Dz. U. z 1927 r. Nr 115, poz. 980 i potwierdzona dekretem z dnia 9 listopada 1955 r. o znakach Sił Zbrojnych, Dz. U. z 1955 r. Nr 47, poz. 315.
Do odwzorowania barwy czerwonej użyto domyślnego odcienia "vermilion" (#E34234, cynober). Proporcje 5:8 (w dekrecie z 1955 roku błędnie ustalone jako 3:8, skorygowane w obwieszczeniu Prezesa Rady Ministrów z dnia 20 lutego 1956 r. o sprostowania błędu w dekrecie z dnia 7 grudnia 1955 r. o godle i barwach Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej oraz o pieczęciach państwowych, Dz.U. z 1955 r. Nr 47 poz. 314).
Flag of Poland (1927–1980).svg
Flaga Rzeczypospolitej Polskiej, a później Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej w okresie 1928-1980 ustanowiona rozporządzeniem Prezydenta Rzeczypospolitej z dnia 13 grudnia 1927 r. o godłach i barwach państwowych oraz o oznakach, chorągwiach i pieczęciach, Dz. U. z 1927 r. Nr 115, poz. 980 i potwierdzona dekretem z dnia 9 listopada 1955 r. o znakach Sił Zbrojnych, Dz. U. z 1955 r. Nr 47, poz. 315.
Do odwzorowania barwy czerwonej użyto domyślnego odcienia "vermilion" (#E34234, cynober). Proporcje 5:8 (w dekrecie z 1955 roku błędnie ustalone jako 3:8, skorygowane w obwieszczeniu Prezesa Rady Ministrów z dnia 20 lutego 1956 r. o sprostowania błędu w dekrecie z dnia 7 grudnia 1955 r. o godle i barwach Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej oraz o pieczęciach państwowych, Dz.U. z 1955 r. Nr 47 poz. 314).
Orzełek II RP.svg
Autor: Poznaniak, Licencja: CC BY-SA 2.5
Orzełek Wojsk Lądowych II RP
Jednostki saperskie WP w 1939.jpg
Jednostki saperskie WP w 1939