18 Brygada Artylerii (II RP)
| Historia | |
| Państwo |  II Rzeczpospolita |
|---|---|
| Sformowanie | 1919 |
| Rozformowanie | 1921 |
| Działania zbrojne | |
| Wojna polsko-bolszewicka | |
| Organizacja | |
| Rodzaj wojsk | artyleria |
| Podległość | 18 Dywizja Piechoty |
18 Brygada Artylerii – związek taktyczny artylerii Wojska Polskiego okresu II Rzeczypospolitej.
Charakterystyka
Powstała na bazie artylerii Grupy Operacyjnej gen. Bonina.
Brygada artylerii II RP miała w swym składzie przeciętnie ok. 40 oficerów, 950 szeregowych obsługi działowej, łączności i karabinów maszynowych. Była uzbrojona w ok. 30 dział polowych 75 mm, ok. 8 dział 105 mm, ok. 30 karabinów maszynowych i ok. 1000 karabinów. Na dzień 1 maja 1920 dysponowała 31 działami polowymi i 12 działami ciężkimi[1]. Tabor brygady liczył ok. 230 wozów i ok. 20 kuchni polowych.
Skład pod koniec 1919
- 18 pułk artylerii polowej w składzie 8 baterii (1 bateria – w głębi kraju)
- 4 bateria I dywizjonu 18 pułku artylerii ciężkiej (dowództwo pułku i II dywizjon – w głębi kraju)
Dowódcy brygady
- płk Stanisław Ostrowski (12 II 1920 – 1921[2][3]
- ppłk Stanisław Rohoziński (był 2 IX 1920[4]
Przypisy
- ↑ Odziemkowski 2010 ↓, s. 371.
- ↑ Dywizjonierzy i brygadierzy 1927 ↓, s. 40.
- ↑ Zakrzewski 2016 ↓, s. 217, był 1 VII 1920.
- ↑ Zakrzewski 2016 ↓, s. 391.
Bibliografia
- Wykaz pułkowników i podpułkowników, którzy dowodzili dywizjami lub brygadami L.dz. 622/Tjn.. W: sygn. 701/1/121 [on-line]. Instytut Józefa Piłsudskiego w Ameryce, 1927. [dostęp 2021-03-27].
- Igor Błagowieszczański, Artyleria Wojska Polskiego w latach 1918-1939, Zakończenie, Wojskowy Przegląd Historyczny Nr 4 (71), Warszawa 1974, ss. 203-250.
- Roman Łoś, Artyleria polska 1914-1939, Warszawa: Bellona, 1991, ISBN 83-11-07772-X, OCLC 830057069.
- Bartosz Zakrzewski: 18 Dywizja Piechoty WP w wojnie polsko-sowieckiej. Warszawa: Wydawnictwo Neriton, 2016. ISBN 978-83-7543-415-6.
Media użyte na tej stronie
.svg)
Flag of Poland (1928–1980).svg
Flaga Rzeczypospolitej Polskiej, a później Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej w okresie 1928-1980 ustanowiona rozporządzeniem Prezydenta Rzeczypospolitej z dnia 13 grudnia 1927 r. o godłach i barwach państwowych oraz o oznakach, chorągwiach i pieczęciach, Dz. U. z 1927 r. Nr 115, poz. 980 i potwierdzona dekretem z dnia 9 listopada 1955 r. o znakach Sił Zbrojnych, Dz. U. z 1955 r. Nr 47, poz. 315.
Do odwzorowania barwy czerwonej użyto domyślnego odcienia "vermilion" (#E34234, cynober). Proporcje 5:8 (w dekrecie z 1955 roku błędnie ustalone jako 3:8, skorygowane w obwieszczeniu Prezesa Rady Ministrów z dnia 20 lutego 1956 r. o sprostowania błędu w dekrecie z dnia 7 grudnia 1955 r. o godle i barwach Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej oraz o pieczęciach państwowych, Dz.U. z 1955 r. Nr 47 poz. 314).
Flaga Rzeczypospolitej Polskiej, a później Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej w okresie 1928-1980 ustanowiona rozporządzeniem Prezydenta Rzeczypospolitej z dnia 13 grudnia 1927 r. o godłach i barwach państwowych oraz o oznakach, chorągwiach i pieczęciach, Dz. U. z 1927 r. Nr 115, poz. 980 i potwierdzona dekretem z dnia 9 listopada 1955 r. o znakach Sił Zbrojnych, Dz. U. z 1955 r. Nr 47, poz. 315.
Do odwzorowania barwy czerwonej użyto domyślnego odcienia "vermilion" (#E34234, cynober). Proporcje 5:8 (w dekrecie z 1955 roku błędnie ustalone jako 3:8, skorygowane w obwieszczeniu Prezesa Rady Ministrów z dnia 20 lutego 1956 r. o sprostowania błędu w dekrecie z dnia 7 grudnia 1955 r. o godle i barwach Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej oraz o pieczęciach państwowych, Dz.U. z 1955 r. Nr 47 poz. 314).