18 Dywizja Piechoty (LWP)
| Historia | |
| Państwo | |
|---|---|
| Sformowanie | 1945 |
| Rozformowanie | 1956 |
| Dowódcy | |
| Pierwszy | gen. bryg. Witalis Martanus |
| Ostatni | płk Bronisław Tchórzewski |
| Organizacja | |
| Numer | |
| Dyslokacja | |
| Rodzaj wojsk | |
| Podległość | |
18 Dywizja Piechoty (18 DP) – związek taktyczny piechoty ludowego Wojska Polskiego.
Formowanie i zmiany organizacyjne
We wrześniu 1945 roku 1 Szkolna Dywizja Piechoty przeformowana została na 18 Dywizję Piechoty. Bazę materiałową dywizji stanowiło wyposażenie 6 zapasowego pułku piechoty. W jej skład weszła również kadra 7 zpp. Dowództwo 18 DP stacjonowało w Skierniewicach. W 1946 roku rozformowano OW Łódź, dywizję przekazano do OW Warszawa, a Dowództwo 18 DP przeniesiono do Białegostoku. 24 stycznia 1949 Dowództwo 18 DP przedyslokowano z Białegostoku do Ełku. W 1951 przeniesiono dywizję na etaty dywizji piechoty typu B "konna mała"[4]. Pod koniec 1951 dywizję podporządkowano dowódcy 9 Korpusu Piechoty. We wrześniu 1955 wyłączono dywizję z 9 KA i podporządkowano bezpośrednio dowódcy OW Warszawa. We wrześniu 1956, realizując kolejną decyzję o redukcji WP, dywizję rozformowano[5].
Struktura organizacyjna
- Struktura w 1948
| Nazwa jednostki | Miejsce stacjonowania |
|---|---|
| Dowództwo 18 Dywizji Piechoty | Białystok |
| 57 pułk piechoty | Suwałki |
| 62 pułk piechoty | Ełk |
| 65 pułk piechoty | Białystok |
| 54 pułk artylerii lekkie | Giżycko |
| 21 dywizjon artylerii przeciwpancernej | Giżycko |
| 51 batalion saperów | Orzysz |
- Struktura dywizji w składzie 9 Korpusu Armijnego (1952)
- Dowództwo 18 Dywizji Piechoty w Ełku
- 57 pułk piechoty w Suwałkach
- 62 pułk piechoty w Ełku
- 65 pułk piechoty w Orzyszu
- 54 pułk artylerii lekkiej w Giżycku
- 21 dywizjon artylerii przeciwpancernej w Giżycku
- 32 dywizjon artylerii przeciwlotniczej w Ełku
- 51 batalion saperów w Ełku
- 45 batalion łączności w Ełku
- Kolejne zmiany
2 września 1952 zaszły zmiany w podporządkowaniu poszczególnych oddziałów i pododdziałów:
Dowódcy 18 Dywizji Piechoty podporządkowano:
- 121 pułk artylerii lekkiej z Suwałk ze składu 22 Dywizji Piechoty
- 49 dywizjon artylerii przeciwpancernej z Suwałk ze składu 22 Dywizji Piechoty
Dowódca 18 Dywizji Piechoty przekazał:
- 54 pułk artylerii lekkiej z Giżycka - dowódcy 22 Dywizji Piechoty
- 21 dywizjon artylerii przeciwpancernej z Giżycka - dowódcy 22 Dywizji Piechoty
Żołnierze dywizji
- Dowódcy dywizji[6]
- gen. bryg. Witalis Martanus (30 IV – VIII 1945)[7]
- gen. bryg. Stanisław Galicki (15 VIII 1945 – 4 II 1946)[7]
- gen. bryg. Gustaw Paszkiewicz (4 II – XI 1946)[7]
- gen. bryg. Aleksander Gembal (18 XI 1946 - VIII 1947)[7]
- płk Ignacy Wieliczko (14 IX 1947 – XI 1948)[7]
- płk Józef Sielecki (XI 1948 – XII 1949)[7]
- płk Dymitr Szarówka (12 XII 1949 – 11 VII 1951)[7]
- płk Andrzej Freń
- płk Bronisław Tchórzewski
Przypisy
- ↑ Rozkaz organizacyjny Naczelnego Dowódcy WP nr 053/Org. z 30.3.1946 roku
- ↑ Spis zespołów archiwalnych Archiwum Wojskowego w Oleśnicy
- ↑ Kajetanowicz 2005 ↓, s. 429.
- ↑ Kajetanowicz 2005 ↓, s. 149.
- ↑ Kajetanowicz 2005 ↓, s. 275.
- ↑ Mąsior 2005 ↓.
- ↑ a b c d e f g Jarno 2015 ↓, s. 232.
Bibliografia
- Witold Jarno. Zarys historii 18. Dywizji Piechoty w latach 1945–1950. „Studia Podlaskie”. XXIII, 2015. Białystok: Instytut Historii i Nauk Politycznych Uniwersytetu w Białymstoku. ISSN 0867–1370.
- Jerzy Kajetanowicz: Polskie wojska lądowe 1945-1960: skład bojowy, struktury organizacyjne i uzbrojenie. Toruń; Łysomice: Europejskie Centrum Edukacyjne, 2005. ISBN 83-88089-67-6.
- Wiesław Mąsior: Dowódcy dywizji Wojska Polskiego. Profesjonalne Forum Wojskowe. Serwis-militarny.net, 2005. [dostęp 2018-02-05].
Media użyte na tej stronie
.svg)
Flaga Rzeczypospolitej Polskiej, a później Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej w okresie 1928-1980 ustanowiona rozporządzeniem Prezydenta Rzeczypospolitej z dnia 13 grudnia 1927 r. o godłach i barwach państwowych oraz o oznakach, chorągwiach i pieczęciach, Dz. U. z 1927 r. Nr 115, poz. 980 i potwierdzona dekretem z dnia 9 listopada 1955 r. o znakach Sił Zbrojnych, Dz. U. z 1955 r. Nr 47, poz. 315.
Do odwzorowania barwy czerwonej użyto domyślnego odcienia "vermilion" (#E34234, cynober). Proporcje 5:8 (w dekrecie z 1955 roku błędnie ustalone jako 3:8, skorygowane w obwieszczeniu Prezesa Rady Ministrów z dnia 20 lutego 1956 r. o sprostowania błędu w dekrecie z dnia 7 grudnia 1955 r. o godle i barwach Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej oraz o pieczęciach państwowych, Dz.U. z 1955 r. Nr 47 poz. 314).
Flaga Rzeczypospolitej Polskiej, a później Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej w okresie 1928-1980 ustanowiona rozporządzeniem Prezydenta Rzeczypospolitej z dnia 13 grudnia 1927 r. o godłach i barwach państwowych oraz o oznakach, chorągwiach i pieczęciach, Dz. U. z 1927 r. Nr 115, poz. 980 i potwierdzona dekretem z dnia 9 listopada 1955 r. o znakach Sił Zbrojnych, Dz. U. z 1955 r. Nr 47, poz. 315.
Do odwzorowania barwy czerwonej użyto domyślnego odcienia "vermilion" (#E34234, cynober). Proporcje 5:8 (w dekrecie z 1955 roku błędnie ustalone jako 3:8, skorygowane w obwieszczeniu Prezesa Rady Ministrów z dnia 20 lutego 1956 r. o sprostowania błędu w dekrecie z dnia 7 grudnia 1955 r. o godle i barwach Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej oraz o pieczęciach państwowych, Dz.U. z 1955 r. Nr 47 poz. 314).
LWP - barwy broni na kołnierze kurtek obowiązujące od stycznia 1945 - piechota