1921 w Wojsku Polskim
Kalendarium Wojska Polskiego 1921 – wydarzenia w Wojsku Polskim w roku 1921.
1921
- w Pucku, pod koniec roku, dotychczasowa Baza Lotnictwa Morskiego i Szkoła Lotników Morskich zostały przekształcone w jednostkę noszącą nazwę „Lotnictwo Morskie” i podporządkowaną dowódcy Floty[1]
- Wydział Naukowo-Techniczny Sekcji Żeglugi Napowietrznej został przekształcony w Wojskową Centralę Badań Lotniczych[2]
Styczeń
- Kontradmirał Jerzy Zwierkowski został zastępcą szefa Departamentu dla Spraw Morskich.
- W stan spoczynku został przeniesiony generał podporucznik Stefan Mokrzecki.
- Naczelny Wódz, marszałek Polski Józef Piłsudski podpisał dekret o Organizacji Najwyższych Władz Wojskowych (Rady Wojennej i Ministerstwa Spraw Wojskowych). Dekret określał tymczasowe, „tytułem próby”, zasady organizacji Rady Wojennej i Ministerstwa Spraw Wojskowych, i miał obowiązywać „do czasu ustawowego zatwierdzenia organizacji Najwyższych Władz Wojskowych”[3]. Faktycznie dekret obowiązywał do 6 sierpnia 1926 roku.
- Sztab Generalny Naczelnego Dowódcy WP swoim rozkazem organizacyjnym zgrupował eskadry lotnicze w siedmiu bazach[2]:
- Warszawa – I Dywizjon (eskadra W 8, W 16, W 1)
- Łuck – II Dywizjon (eskadra W 6)
- Lwów – III Dywizjon (eskadry W 5, M 7)
- Brześć Litewski – IV Dywizjon (eskadry M 18, W 3, W 12)
- Bydgoszcz – V Dywizjon (eskadry M 13, M 15)
- Kraków – VI Dywizjon (eskadra W 10)
- Grudziądz – VII Dywizjon (eskadra W 14)
- Łuck – II Dywizjon (eskadra W 6)
- Warszawa – I Dywizjon (eskadra W 8, W 16, W 1)
- Wręczono chorągiew 10 pułkowi piechoty[4].
- Naczelny Wódz mianował:
- szefa intendentury DOGen. „Warszawa”, generała podporucznika intendenta Józefa Wencla – kierownikiem Wojskowego Kursu Intendenckiego,
- szefa Intendentury Polowej Naczelnego Dowództwa, pułkownika intendenta Włodzimierza Pietruszewicza – szefem Intendentury Dowództwa Okręgu Generalnego „Warszawa”[5].
- Naczelny Wódz „przyznał odpowiedni stopień wojskowy oficerów WP wszystkim oficerom byłych formacji polskich, którzy polegli za sprawę Polski w czasie wojny światowej przed powstaniem Państwa Polskiego, tj. przed dniem 1 listopada 1918 roku”[6].
Luty
- W Dzienniku Rozkazów Tajnych Nr 3 T opublikowany został dekret Naczelnego Wodza z dnia 7 stycznia 1921 roku o Organizacji Najwyższych Władz Wojskowych (Rady Wojennej i Ministerstwa Spraw Wojskowych)[3].
Marzec
- Trałowiec ORP „Czajka” został wcielony do służby.
- I Korpus Wojsk Litwy Środkowej został przeformowany w Grupę Wojsk Litwy Środkowej → Wojsko Litwy Środkowej[7].
- Delegat Rządu RP na Ziemię Wileńską, Władysław Raczkiewicz wręczył chorągiew 86 Pułkowi Piechoty[8].
- W Tomaszowie Lubelskim 14 Pułk Ułanów otrzymał chorągiew[9].
- W Kraśniku generał porucznik Kazimierz Sosnkowski wręczył chorągiew 7 Pułkowi Ułanów[10].
- Biskup polowy Wojska Litwy Środkowej Władysław Bandurski wręczył drugą chorągiew 86 Pułkowi Piechoty.
Kwiecień
- Niżej wymienieni oficerowie zostali przeniesieni w stan spoczynku:
- generał porucznik Karol Durski-Trzaska w stopniu generała broni,
- generał porucznik Antoni Listowski,
- tytularny generał porucznik Zdzisław Hordyński-Juchnowicz w stopniu rzeczywistego generała porucznika,
- generał podporucznik Jakub Gąsiecki w stopniu generała porucznika,
- generał podporucznik Kazimierz Grudzielski w stopniu generała porucznika,
- generał podporucznik Kajetan Olszewski w stopniu generała porucznika,
- tytularny generał podporucznik lekarz Ludwik Dąbrowski,
- tytularny generał podporucznik Aureli Serda-Teodorski[11].
- Minister Spraw Wojskowych mając na uwadze szybsze przekazywanie rozkazów tajnych zmienił Dziennik Rozkazów Tajnych na Dodatek Tajny do Dziennika Rozkazów MSWojsk.
- Opublikowany został Dodatek Tajny Nr 8 do Dziennika Rozkazów Nr 16.
Maj
- utworzono w Warszawie 1 pułk lotniczy, który składał się z 3 dywizjonów, a dowódcą został płk pil. Camillo Perini[2]
- w Kaliszu Naczelny Wódz marszałek Polski Józef Piłsudski wręczył chorągiew 29 pułkowi piechoty[12]
- w Przemyślu został sformowany 6 pułk saperów[13]
Czerwiec
- Rada Wojenna wdrożyła do uzbrojenia Wojska Polskiego karabin Mauser wz. 98
- w Warszawie grupa lotników wojskowych wznowiła działalność Aeroklubu Polskiego, którego nazwę zmieniono na Aeroklub Rzeczypospolitej Polskiej (ARP) – prezes Stanisław Osiecki[2]
- w Sandomierzu został sformowany 4 pułk saperów[13]
- w Wilnie wręczono chorągiew pułkowi strzelców grodzieńskich[14]
- w Krakowie został sformowany 5 pułk saperów[15]
Lipiec
- w twierdzy Modlin został sformowany 1 pułk saperów[13]
- w Krakowie został sformowany 5 pułk saperów[13]
- wręczono chorągiew 18 pułkowi piechoty[16]
- w Dęblinie został sformowany 2 pułk saperów[13]
- w Poznaniu został sformowany 7 pułk saperów[13]
Sierpień
- utworzono w Krakowie 2 pułk lotniczy, którego dowódcą został ppłk pil. Ernest Cieślewski[2]
- utworzono w Poznaniu 3 pułk lotniczy, a jego dowódcą został ppłk pil. Aleksander Serednicki[2]
- w Chołżowie koło Mołodeczna dowódca 9 Dywizji Piechoty, pułkownik Mieczysław Ryś-Trojanowski wręczył chorągiew 15 pułkowi piechoty „Wilków”[17]
- wręczono chorągiew 42 pułkowi piechoty[18]
- w Przemyślu został sformowany 10 pułk saperów
- w Wilnie został sformowany 3 pułk saperów[13]
Wrzesień
- w Brześciu został sformowany 9 pułk saperów[13]
- z Wielkiej Brytanii do Gdańska został przyholowany ORP „Mazur”, torpedowiec V-105 przyznany Polsce w wyniku podziału cesarskiej marynarki wojennej
- w Podbrodziu wręczono chorągiew 7 pułkowi piechoty Legionów[19]
Październik
- Naczelny Wódz przeniósł niżej wymienionych oficerów w stały stan spoczynku z prawem noszenia munduru w stopniach generałów podporuczników:
- pułkownika Stanisława Kaliszka,
- pułkownika Antoniego Towiańskiego,
- w stopniach tytularnych generałów podporuczników:
- pułkownika Mariana Jasińskiego,
- pułkownika Józefa Kruźlewskiego”[20].
- pułkownika Antoniego Towiańskiego,
16 października (niedziela)
- na placu Saskim w Warszawie marszałek Polski Józef Piłsudski wręczył sztandar 3 pułkowi ułanów[10]
20 października (czwartek)
- w Warszawie, w kasynie Sztabu Generalnego, odbyło się pożegnanie generała Moineville, inspektora wyszkolenia francuskiej Misji Wojskowej w Polsce, kawalera Virtuti Militari, byłego szefa sztabu I Korpusu Armii Polskiej we Francji[21]
21 października (piątek)
- w Warszawie szef Sztabu Generalnego, generał porucznik Władysław Sikorski odznaczył generała Moineville Krzyżem Walecznych po raz 1, 2, 3 i 4[22]
Listopad
- Paweł Minkowski dotychczasowy wicedyrektor Departamentu Budżetowego w Ministerstwie Skarbu został szefem Wojskowej Kontroli Generalnej i cywilnym podsekretarzem stanu w Ministerstwie Spraw Wojskowych.
- W Warszawie, w Belwederze, Naczelny Wódz, marszałek Polski Józef Piłsudski wręczył chorągiew delegacji 27 pułku piechoty, ceremonia wręczenia chorągwi odbyła się 15 lutego 1922[23].
- Na placu Saskim Warszawie Minister Spraw Wojskowych, generał porucznik Władysław Sikorski wręczył chorągiew 36 pułkowi piechoty Legii Akademickiej[24].
- Naczelny Wódz mianował generała podporucznika Lucjana Żeligowskiego Inspektorem Armii.
Grudzień
- Naczelny Wódz mianował:
- pułkownika Sztabu Generalnego Józefa Rybaka I zastępcą szefa Sztabu Generalnego,
- pułkownika Sztabu Generalnego Tadeusza Piskora II zastępcą szefa Sztabu Generalnego i szefem Biura Ścisłej Rady Wojennej
- W Brześciu nieznani sprawcy zastrzelili podporuczników rezerwy Piotra Bieniewskiego i Jana Sławińskiego z Wojskowego Zakładu Gospodarczego w Baranowiczach. Wymienieni oficerowie wracali na dworzec kolejowy z intendentury, gdzie pobrali pieniądze w kwocie 6 mln mkp. Walizka z pieniędzmi została skradziona. Ordynans towarzyszący oficerom został lekko ranny[25][26].
- minister spraw wojskowych generał porucznik Kazimierz Sosnkowski wprowadził „Instrukcję o prowadzeniu pracy sportowej w wojsku”, w której inspirował dowódców by zechcieli popierać garnizonowe kluby sportowe i gimnastyczne[27] → Wojskowe kluby sportowe w Polsce
- w Hotelu Europejskim w Warszawie minister spraw wojskowych, generał porucznik Kazimierz Sosnkowski wydał bankiet na cześć generała Henri Alberta Niessela w związku z zakończeniem przez niego służby na stanowisku szefa Wojskowej Misji Francuskiej w Polsce[28]
- chargé d’affaires RP w Rosji, doktor Zygmunt Stefański odwiedził polskich jeńców wojennych i osoby cywilne osadzone w obozach iwanowskim i nowospaskim[29]
- W Krakowie na placu ćwiczeń w bastionie nr 7 artylerzysta Jan Urban w wyniku nieostrożnego obchodzenia się z granatem spowodował jego eksplozję w wyniku, której doznał obrażeń ciała w postaci oderwania kilku palców ręki prawej[30].
- w Warszawie minister spraw wojskowych, generał porucznik Kazimierz Sosnkowski odznaczył szefa Wojskowej Misji Francuskiej w Polsce, generała Henri Alberta Niessela Kryżem Wielkim Orderu Odrodzenia Polski. Tego samego dnia o godz. 21.05 generał Niessel wyjechał do Francji[31]
- przewodniczący Komisji Wojskowej Sejmu Ustawodawczego, Antoni Anusz zawiadomił przewodniczącego Nadzwyczajnej Komisji Rewizyjnej, podpułkownika Jerzego Dudrewicza o podjęciu uchwały Sejmowej Komisji Wojskowej o rozwiązaniu Nadzwyczajnej Komisji Rewizyjnej[32]
Zobacz też
Przypisy
- ↑ Jerzy Pawlak, Polskie eskadry w latach 1918–1939, s. 382.
- ↑ a b c d e f Jerzy Konieczny: Kronika lotnictwa polskiego 1241-1945. =Warszawa: 1984, s. 38.
- ↑ a b Dziennik Rozkazów Tajnych Ministerstwa Spraw Wojskowych Nr 3 T z 10 lutego 1921 roku, poz. 26.
- ↑ Kazimierz Satora: Opowieści wrześniowych sztandarów. s. 40.
- ↑ Dziennik Personalny Ministerstwa Spraw Wojskowych Nr 5 z 5 lutego 1921 roku, poz. 148.
- ↑ Dziennik Personalny Ministra Spraw Wojskowych z 12 lutego 1921 r., Nr 6, poz. 181.
- ↑ Rozkaz organizacyjny Nr 1 Dowództwa Grupy Wojsk Litwy Środkowej z 26 lutego 1921 roku, Instytut Józefa Piłsudskiego w Ameryce, sygn. 701/2/36, s. 77.
- ↑ Kazimierz Satora: Opowieści wrześniowych sztandarów. s. 164.
- ↑ Kazimierz Satora: Opowieści wrześniowych sztandarów. s. 212.
- ↑ a b Kazimierz Satora: Opowieści wrześniowych sztandarów. s. 188.
- ↑ Dziennik Personalny Ministerstwa Spraw Wojskowych Nr 2 z 15 stycznia 1921 roku, poz. 23-77.
- ↑ Kazimierz Satora: Opowieści wrześniowych sztandarów. s. 71.
- ↑ a b c d e f g h Zdzisław Józef Cutter, Saperzy II Rzeczypospolitej, s. 38–39.
- ↑ Kazimierz Satora: Opowieści wrześniowych sztandarów. s. 141.
- ↑ Zarys historii wojennej formacji polskich 1918–1920, 5 Pułk Saperów, por. Mieczysław WOLSKI, strona 44.
- ↑ Kazimierz Satora: Opowieści wrześniowych sztandarów. s. 55.
- ↑ Kazimierz Satora: Opowieści wrześniowych sztandarów. s. 49.
- ↑ Kazimierz Satora: Opowieści wrześniowych sztandarów. s. 91.
- ↑ Kazimierz Satora: Opowieści wrześniowych sztandarów. s. 37.
- ↑ Dziennik Personalny Ministerstwa Spraw Wojskowych Nr 32 z 13 sierpnia 1921 roku, poz. 1344.
- ↑ „Polska Zbrojna” nr 14 z 22 października 1921 r. s. 3.
- ↑ „Polska Zbrojna” nr 15 z 23 października 1921 r. s. 3.
- ↑ Kazimierz Satora: Opowieści wrześniowych sztandarów. s. 68.
- ↑ Kazimierz Satora: Opowieści wrześniowych sztandarów. s. 81.
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 10 z 20 lutego 1923 roku, s. 122.
- ↑ Korespondencje. Z Brześcia n/Bugiem. „Polska Zbrojna”. 39, s. 3, 1922-02-09. Warszawa.
- ↑ Dziennik Rozkazów Ministerstwa Spraw Wojskowych Nr 50 z 20 grudnia 1921 r., poz. 885.
- ↑ „Polska Zbrojna” Nr 79 z 30 grudnia 1921 r. s. 2.
- ↑ „Polska Zbrojna” Nr 79 z 30 grudnia 1921 r. s. 1.
- ↑ „Czas” Nr 296 z 29 grudnia 1921 r., s. 2.
- ↑ „Polska Zbrojna” Nr 80 z 31 grudnia 1921 r. s. 3.
- ↑ „Polska Zbrojna” Nr 81 z 31 grudnia 1921 r. s. 3.
Bibliografia
- Zdzisław Józef. Cutter: Saperzy II Rzeczypospolitej. Warszawa [etc.]: Pat, 2005. ISBN 83-921881-3-6.
- Jerzy Pawlak, Polskie eskadry w latach 1918–1939, Warszawa: Wydawnictwa Komunikacji i Łączności, 1989, ISBN 83-206-0760-4, OCLC 69601095.
- Kazimierz Satora: Opowieści wrześniowych sztandarów. Warszawa: Instytut Wydawniczy „Pax”, 1990. ISBN 83-211-1104-1.
- Jerzy Ryszard Konieczny: Kronika lotnictwa polskiego 1241-1945. Warszawa: Wydawnictwo Komunikacji i Łączności, 1984. ISBN 83-206-0426-5.
- Polska Zbrojna z 1921.