19 Batalion Saperów (1939)
| ||
Historia | ||
Państwo | II Rzeczpospolita | |
Sformowanie | 1939 | |
Rozformowanie | 1939 | |
Dowódcy | ||
Pierwszy | mjr Stanisław Maculewicz | |
Działania zbrojne | ||
kampania wrześniowa bitwa pod Piotrkowem (4–6 IX 1939) | ||
Organizacja | ||
Rodzaj sił zbrojnych | Wojska lądowe | |
Rodzaj wojsk | saperzy | |
Podległość | 19 Dywizja Piechoty |
19 Batalion Saperów (19 bsap) – pododdział saperów Wojska Polskiego II RP z okresu kampanii wrześniowej.
Batalion nie występował w pokojowej organizacji wojska. Został sformowany w 1939 w alarmie przez 3 batalion saperów z Wilna dla 19 Dywizji Piechoty[1].
Struktura i obsada etatowa
Obsada personalna we wrześniu 1939[2]:
- Dowództwo batalionu
- dowódca – mjr Stanisław Maculewicz
- zastępca dowódcy – NN
- dowódca – mjr Stanisław Maculewicz
- 1 kompania saperów – ppor. Igor Karpuk
- 2 kompania saperów – por. Wiktor Szymkiewicz
- 3 zmotoryzowana kompania saperów
- kolumna saperska
- kolumna pontonowa
Przypisy
- ↑ Cutter 2003 ↓, s. 161.
- ↑ Cutter 2003 ↓, s. 326.
Bibliografia
- Zdzisław Józef Cutter: Polskie wojska saperskie w 1939 r. : organizacja, wyposażenie, mobilizacja i działania wojenne. Częstochowa: Wydawnictwo Wyższej Szkoły Pedagogicznej, 2003. ISBN 83-7098-834-2.
- Zdzisław Józef Cutter: Saperzy II Rzeczypospolitej. Warszawa [etc.]: Pat, 2005. ISBN 83-921881-3-6.
- Piotr Zarzycki, Plan mobilizacyjny "W", Wykaz oddziałów mobilizowanych na wypadek wojny, Oficyna Wydawnicza "Ajaks" i Zarząd XII Sztabu Generalnego Wojska Polskiego, Pruszków 1995, ISBN 83-85621-87-3
- Piotr Zarzycki, Zarys Historii Pułków Polskich w Kampanii Wrześniowej 3-go Pułku Saperów Wileńskich, Pruszków 2015, ISBN 978-83-62046-82-9
Media użyte na tej stronie
Flaga Rzeczypospolitej Polskiej, a później Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej w okresie 1928-1980 ustanowiona rozporządzeniem Prezydenta Rzeczypospolitej z dnia 13 grudnia 1927 r. o godłach i barwach państwowych oraz o oznakach, chorągwiach i pieczęciach, Dz. U. z 1927 r. Nr 115, poz. 980 i potwierdzona dekretem z dnia 9 listopada 1955 r. o znakach Sił Zbrojnych, Dz. U. z 1955 r. Nr 47, poz. 315.
Do odwzorowania barwy czerwonej użyto domyślnego odcienia "vermilion" (#E34234, cynober). Proporcje 5:8 (w dekrecie z 1955 roku błędnie ustalone jako 3:8, skorygowane w obwieszczeniu Prezesa Rady Ministrów z dnia 20 lutego 1956 r. o sprostowania błędu w dekrecie z dnia 7 grudnia 1955 r. o godle i barwach Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej oraz o pieczęciach państwowych, Dz.U. z 1955 r. Nr 47 poz. 314).