19 Brygada Artylerii (II RP)

19 Brygada Artylerii
I Litewsko-Białoruska Brygada Artylerii
Historia
Państwo II Rzeczpospolita
Sformowanie1919
Rozformowanie1921
Nazwa wyróżniająca„Litewsko-Białoruska”
Działania zbrojne
Wojna polsko-bolszewicka
Organizacja
Rodzaj wojskartyleria
Podległość1 Dywizja Litewsko-Białoruska
19 Dywizja Piechoty

19 Brygada Artylerii (19 BA) – brygada artylerii Wojska Polskiego II RP.

1 Litewsko-Białoruska Brygada Artylerii była organiczną jednostką artylerii 1 Dywizji Litewsko-Białoruskiej. W 1920 przemianowana została na 19 Brygadę Artylerii 19 Dywizji Piechoty. Na dzień 1 maja 1920 dysponowała 22 działami polowymi[1].

Organizacja wojenna

  • dowództwo I Litewsko-Białoruskiej Brygady Artylerii
  • 1 pułk artylerii polowej Litewsko-Białoruskiej (19 pułk artylerii polowej)

Dowódcy brygady

  • płk Jan Aleksander Orłowski[a](od 20 XII 1919[2] .

Uwagi

  1. Jan Aleksander Orłowski urodził się 27 października 1872 roku. 1 czerwca 1921 roku był słuchaczem Kursu Informacyjnego dla Wyższych Dowódców, a jego oddziałem macierzystym był 19 pułk artylerii polowej. 3 maja 1922 roku został zweryfikowany w stopniu pułkownika ze starszeństwem z 1 czerwca 1919 roku i 10. lokatą w korpusie oficerów artylerii, a jego oddziałem macierzystym był nadal 19 pułk artylerii polowej. Spis oficerów służących czynnie w dniu 1.6.1921 r. Dodatek do Dziennika Personalnego Ministerstwa Spraw Wojskowych Nr 37 z 24 września 1921 roku, s. 304, 799, tu jako datę urodzenia podano 19 października 1872 roku. Lista starszeństwa oficerów zawodowych. Załącznik do Dziennika Personalnego Ministerstwa Spraw Wojskowych Nr 13 z 8 czerwca 1922 roku, Zakłady Graficzne Ministerstwa Spraw Wojskowych, Warszawa 1922, s. 185.

Przypisy

  1. Odziemkowski 2010 ↓, s. 371.
  2. Dziennik Rozkazów Wojskowych Nr 99 z 29 grudnia 1919 roku, poz. 4301

Bibliografia

  • Roman Łoś, Artyleria polska 1914-1939, Warszawa: Bellona, 1991, ISBN 83-11-07772-X, OCLC 830057069.

Media użyte na tej stronie

Flag of Poland (1928–1980).svg
Flaga Rzeczypospolitej Polskiej, a później Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej w okresie 1928-1980 ustanowiona rozporządzeniem Prezydenta Rzeczypospolitej z dnia 13 grudnia 1927 r. o godłach i barwach państwowych oraz o oznakach, chorągwiach i pieczęciach, Dz. U. z 1927 r. Nr 115, poz. 980 i potwierdzona dekretem z dnia 9 listopada 1955 r. o znakach Sił Zbrojnych, Dz. U. z 1955 r. Nr 47, poz. 315.
Do odwzorowania barwy czerwonej użyto domyślnego odcienia "vermilion" (#E34234, cynober). Proporcje 5:8 (w dekrecie z 1955 roku błędnie ustalone jako 3:8, skorygowane w obwieszczeniu Prezesa Rady Ministrów z dnia 20 lutego 1956 r. o sprostowania błędu w dekrecie z dnia 7 grudnia 1955 r. o godle i barwach Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej oraz o pieczęciach państwowych, Dz.U. z 1955 r. Nr 47 poz. 314).