19 Brygada WOP
| ||
| Historia | ||
| Państwo |  Polska | |
|---|---|---|
| Sformowanie | 1950 | |
| Rozformowanie | 1956 | |
| Tradycje | ||
| Rodowód | 5 Oddział OP 5 Oddział WOP 7 Brygada OP | |
| Kontynuacja | 19 Oddział WOP | |
| Organizacja | ||
| Numer | JW 1343[1] | |
| Dyslokacja | Kętrzyn | |
| Formacja | Wojska Ochrony Pogranicza | |
19 Brygada WOP – związek taktyczny Wojsk Ochrony Pogranicza.
Formowanie i zmiany organizacyjne
Brygada sformowana została w 1950 roku na bazie 7 Brygady Ochrony Pogranicza, na podstawie rozkazu MBP nr 043/org z 3 czerwca 1950. Nowa numeracja batalionów i brygad weszła w życie z dniem 1 stycznia 1951 roku[2]. Sztab brygady stacjonował w Kętrzynie[3]. W styczniu 1951 roku 221 batalion WOP (przemianowany 194 batalion) w całości został przekazany 22 Brygadzie WOP. Z brygady odeszły strażnice nr 118-121[4]
Rozformowana w 1956 roku. Na jej bazie powstały: Grupa Manewrowa WOP i Samodzielny Oddział Zwiadowczy WOP Kętrzyn
Skład organizacyjny
- dowództwo, sztab i pododdziały dowodzenia[a]
- 191 batalion WOP - Braniewo
- 192 batalion WOP - Bartoszyce
- 193 batalion WOP - Węgorzewo
- 194 batalion WOP - Kowale Oleckie
- Graniczna Placówka Kontrolna Bartoszyce
- Graniczna Placówka Kontrolna Braniewo (potem w Gronowie)
- Graniczna Placówka Kontrolna Skandawa
W 1955 roku[4]:
- dowództwo - Kętrzyn
- 192 batalion WOP - Bartoszyce
- 193 batalion WOP - Węgorzewo
- 221 batalion WOP - Gołdap
Sztandar oddziału
Sztandar Mazurskiemu Oddziałowi WOP nr 5 ufundowało społeczeństwo ziemi warmińsko-mazurskiej.
Na lewej stronie płatu sztandaru wyhaftowane są herby miast: Olsztyna, Bartoszyc, Kętrzyna i Olecka. Na drzewcu znajduje się 47 gwoździ pamiątkowych, a wśród nich gwoździe od powiatów granicznych z napisami: "Powiat Braniewski", "Powiat Kętrzyński", "Powiat Bartoszycki", "Powiat Landsberg" i "Powiat Węgorzewski"[5]
W kolejnych latach następowała zmiana numeracji jednostki jej nazwy, ale nie dokonywano już na nim żadnych zmian i poprawek.
Do Muzeum Wojska Polskiego przekazywany był dwukrotnie. Pierwszy raz 20 maja 1956 roku, ale już 19 grudnia 1957 roku powrócił do Kętrzyna, aby po raz drugi wrócić do Muzeum WP 28 lipca 1964 roku[5].
Dowódcy brygady
- ppłk Ilia Sznajdler
- mjr Wojciech Piekarski
Przekształcenia
5 Oddział Ochrony Pogranicza → 5 Mazurski Oddział WOP → 7 Brygada Ochrony Pogranicza → 19 Brygada WOP → Grupa Manewrowa WOP Kętrzyn i Samodzielny Oddział Zwiadowczy WOP Kętrzyn → 19 Oddział WOP → 19 Kętrzyński Oddział WOP
Uwagi
- ↑ Strukturę organizacyjną brygady podano za → Jackiewicz 1998 ↓, s. 85
Przypisy
- ↑ ASGran., sygn. 2825/1 ↓.
- ↑ Prochwicz 2011 ↓, s. 194.
- ↑ Jackiewicz 1998 ↓, s. 85.
- ↑ a b Historia KOWOP ↓, s. 102.
- ↑ a b Jednodniówka Związku Byłych Żołnierzy Zawodowych Środowiska WOP. s. 10.
Bibliografia
- Henryk Dominiczak: Zarys historii Wojsk Ochrony Pogranicza 1945-1985. Warszawa: Wojskowa drukarnia w Łodzi, 1985.
- Zenon Jackiewicz: Wojska Ochrony Pogranicza (1945-1991). Krótki informator historyczny. Kętrzyn: Centrum Szkolenia Straży Granicznej, 1998. ISBN 83-909304-3-9.
- Jerzy Prochwicz: Wojska Ochrony Pogranicza 1945-1965. Piotrków Trybunalski: Naukowe Wydawnictwo Piotrkowskie, 2011. ISBN 978-83-7726-027-2.
- Archiwum Straży Granicznej, DWOP sygn.2825/1. Rejestr główny jednostek WOP.
Media użyte na tej stronie
.svg)
Flaga Rzeczypospolitej Polskiej, a później Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej w okresie 1928-1980 ustanowiona rozporządzeniem Prezydenta Rzeczypospolitej z dnia 13 grudnia 1927 r. o godłach i barwach państwowych oraz o oznakach, chorągwiach i pieczęciach, Dz. U. z 1927 r. Nr 115, poz. 980 i potwierdzona dekretem z dnia 9 listopada 1955 r. o znakach Sił Zbrojnych, Dz. U. z 1955 r. Nr 47, poz. 315.
Do odwzorowania barwy czerwonej użyto domyślnego odcienia "vermilion" (#E34234, cynober). Proporcje 5:8 (w dekrecie z 1955 roku błędnie ustalone jako 3:8, skorygowane w obwieszczeniu Prezesa Rady Ministrów z dnia 20 lutego 1956 r. o sprostowania błędu w dekrecie z dnia 7 grudnia 1955 r. o godle i barwach Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej oraz o pieczęciach państwowych, Dz.U. z 1955 r. Nr 47 poz. 314).