19 Eskadra Towarzysząca

19 Eskadra Towarzysząca
Historia
Państwo II Rzeczpospolita
Sformowanie1937
Rozformowanie1939
Dowódcy
Pierwszypor. obs. Fidelis Łukasik
Organizacja
DyslokacjaGarnizon Warszawa
Rodzaj sił zbrojnychWojsko[a]
Rodzaj wojskLotnictwo
PodległośćVI/1 dywizjon towarzyszący

19 Eskadra Towarzysząca – pododdział lotnictwa Wojska Polskiego w II Rzeczypospolitej.

Eskadra została sformowana w październiku 1937 roku na lotnisku Okęcie w Warszawie, w składzie 1 pułku lotniczego. Pododdział powstał na bazie V plutonu 13 eskadry towarzyszącej[1]. Wraz z 13 i 16 eskadrą tworzyła VI/1 dywizjon towarzyszący[2].

W sierpniu 1939 roku, w czasie mobilizacji alarmowej, jednostka została rozformowana. Eskadra nie posiadała własnego godła[1].

Personel eskadry

  • dowódca eskadry - por. obs. Fidelis Józef Łukasik (X 1937 - XI 1938 → dowódca 12 esk. lin. i 222 esk. bomb.)
  • dowódca I/19 plutonu
    • por. pil. Eugeniusz Lech (X 1937 - V 1939)
    • por. obs. Maciej Socharski (V - VIII 1939)
  • dowódca II/19 plutonu:
    • por. obs. Stanisław Daniel (X 1937 - IX 1938)
    • por. obs. Stefan Kalina (IX - XII 1938)
    • kpt. obs. Lucjan Fijuth
  • szef mechaników - st. majster wojsk. Marian Łęczycki

Uwagi

  1. ↑ Ustawa z dnia 9 kwietnia 1938 roku o powszechnym obowiązku obrony (Dz.U. z 1938 r. nr 25, poz. 220). W skład Sił Zbrojnych II RP wchodziły wojska lądowe nazywane ówcześnie wojskiem i Marynarka Wojenna. Wojsko składało się z jednostek organizacyjnych wojska stałego i jednostek organizacyjnych Obrony Narodowej, a także jednostek organizacyjnych Korpusu Ochrony Pogranicza.

Przypisy

  1. ↑ a b Pawlak 1989 ↓, s. 145.
  2. ↑ Pawlak 1989 ↓, s. 141.

Bibliografia

  • Izydor Koliński: Regularne jednostki ludowego Wojska Polskiego (lotnictwo). Formowanie, działania bojowe, organizacja i uzbrojenie, metryki jednostek lotniczych. Krótki informator historyczny o Wojsku Polskim w latach II wojny światowej. Cz. 9. Warszawa: Wydawnictwo Ministerstwa Obrony Narodowej, 1978.
  • Jerzy Pawlak: Polskie eskadry w latach 1918-1939. Warszawa: Wydawnictwo Komunikacji i Łączności, 1989. ISBN 83-206-0760-4.
  • Jerzy Pawlak: Polskie eskadry w wojnie obronnej 1939. Warszawa: Wydawnictwo Komunikacji i Łączności, 1982. ISBN 83-206-0281-5.
  • Ryszard Rybka, Kamil Stepan: Rocznik oficerski 1939. Stan na dzień 23 marca 1939. T. 29. Kraków: Fundacja Centrum Dokumentacji Czynu Niepodległościowego. Biblioteka Jagiellońska, 2006. ISBN 83-7188-899-6.

Media użyte na tej stronie

Roundel of Poland (1921-1993).svg
Roundel of the Polish Air Force (1921–1993).
Roundel of Poland (1921–1993).svg
Roundel of the Polish Air Force (1921–1993).
Flag of Poland (1928–1980).svg
Flaga Rzeczypospolitej Polskiej, a później Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej w okresie 1928-1980 ustanowiona rozporządzeniem Prezydenta Rzeczypospolitej z dnia 13 grudnia 1927 r. o godłach i barwach państwowych oraz o oznakach, chorągwiach i pieczęciach, Dz. U. z 1927 r. Nr 115, poz. 980 i potwierdzona dekretem z dnia 9 listopada 1955 r. o znakach Sił Zbrojnych, Dz. U. z 1955 r. Nr 47, poz. 315.
Do odwzorowania barwy czerwonej użyto domyślnego odcienia "vermilion" (#E34234, cynober). Proporcje 5:8 (w dekrecie z 1955 roku błędnie ustalone jako 3:8, skorygowane w obwieszczeniu Prezesa Rady Ministrów z dnia 20 lutego 1956 r. o sprostowania błędu w dekrecie z dnia 7 grudnia 1955 r. o godle i barwach Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej oraz o pieczęciach państwowych, Dz.U. z 1955 r. Nr 47 poz. 314).