19 Pułk Ułanów Wołyńskich
 Odznaka pamiątkowa 19 puł. | |
| Historia | |
| Państwo | |
|---|---|
| Sformowanie | |
| Rozformowanie | |
| Nazwa wyróżniająca | |
| Patron | płk Karol Różycki |
| Tradycje | |
| Święto | |
| Nadanie sztandaru | |
| Rodowód | |
| Dowódcy | |
| Pierwszy | mjr Feliks Jaworski |
| Ostatni | ppłk dypl. Józef Pętkowski |
| Działania zbrojne | |
| wojna polsko-bolszewicka bitwa pod Kuźniczami (30 I 1920) kampania wrześniowa | |
| Organizacja | |
| Dyslokacja | |
| Rodzaj wojsk | |
| Podległość | |
| Odznaczenia | |
 | |
19 Pułk Ułanów Wołyńskich im. generała Edmunda Różyckiego (19 puł) – oddział kawalerii Wojska Polskiego II RP.
W składzie Wojska Polskiego na Wschodzie
7 kwietnia 1917 na Ukrainie na bazie Oddziału Konnych Zwiadowców 1 Dywizji Strzelców Polskich zorganizowany został Polski Szturmowy Szwadron Huzarów pod dowództwem por. Feliksa Jaworskiego.
9 czerwca szwadron przeszedł swój chrzest bojowy, wykonując szarżę pod wsią Zazdrość. Po wybuchu rewolucji październikowej jednostka przeszła do Płoskirowa. Tam szwadron przemianowany został na dywizjon szwoleżerów i równocześnie toczył walkę z oddziałami bolszewickimi i bandami chłopskimi. 24 grudnia dywizjon włączony został w skład Wojska Polskiego na Ukrainie. 14 stycznia 1918 dywizjon przegrupowuje się do Antonin, w którym formuje się 2 pułk ułanów i kontynuuje walkę ze zrewolucjonizowanymi masami chłopskimi i demobilizowanymi oddziałami Armii Imperium Rosyjskiego. Między innymi, w dniu 5 lutego, w obronie Antonin, dywizjon stoczył walkę z rosyjskim pułkiem 11 Armii. 22 lutego dywizjon włączony został w skład III Korpusu Polskiego w Rosji, a 3 marca przemianowany został na oddzielny dywizjon szwoleżerów. 12 kwietnia dywizjon przeszedł do Pikowa i wszedł w skład Lekkiej Brygady III Korpusu, płk. Juliusza Rómmla. W składzie tej brygady walczył z Ukraińcami, w rejonie Niemirowa. Tam przeformowany został w pułk szwoleżerów polskich. Do pułku włączono pozostałości 7 pułku ułanów. Jednostka składała się z czterech szwadronów liniowych, dwóch oddziałów karabinów maszynowych, szwadronu pieszego, taboru i jednego samochodu pancernego. Służbę pełniło w niej 26 oficerów i 684 szeregowców. 10 czerwca, po kapitulacji korpusu, jednostka została rozwiązana. Rotmistrz Jaworski na czele 38 szwoleżerów udał się do Ludwipola.
Kawalerowie Virtuti Militari
| Żołnierze pułku odznaczeni Krzyżem Srebrnym Orderu Virtuti Militari za wojnę 1918-1920[2][3] | ||
|---|---|---|
| st. uł. Dominik Demczuk nr 1983 | plut. Jan Drabowicz nr 4208 | wachm. Władysław Grabowski nr 4394 |
| wachm. Aleksander Gradowski nr 4361 | mjr Feliks Jaworski nr 593 | kpr. Maurycy Jaworski nr 4136 |
| plut. Karol Klimczyk nr 1959 | kpr. Ludwik Franciszek Kłos nr 4388 | st. uł. Wacław Koch nr 4201 |
| st. uł. Leonard Kruk nr 4413 | kpr. Florian Kurowski nr 4173[4] | st. uł. Włodzimierz Laskowski nr 4190 |
| kpr. Józef Leonczuk (Leończyk) nr 4246 | wachm. Józef Lindowicz nr 4415 | plut. Jan Lisowski nr 2731 |
| pchor. Władysław Ludkiewicz nr 1474 | pchor. Stanisław Łukaszewicz nr 4220 | plut. Franciszek Malewski nr 4212 |
| por. Tadeusz Malinowski nr 4256 | kpr. Marian Migdał nr 4166 | wachm. Władysław Milczarek nr 4376 |
| rtm. Aleksander Piotraszewski nr 2460 | wachm. Zygmunt Polakowski nr 895 | plut. Roman Pracz nr 4171 |
| wachm. Aleksander Roguski nr 4363 | ppor. Emanuel Rybicki-Korybut nr 4236 | wachm. Bronisław Sergielis nr 4235 |
| st. uł. Józef Silecki nr 4274 | plut. Stanisław Sokolnicki nr 4284 | plut. Andrzej Sujka (Sójka) nr 4128 |
| rtm. Tadeusz Stanowski nr 4152 | plut. Lucjan Świetlicki nr 2735 | st. uł. Jan Wasilewski nr 4140 |
| por. Juliusz Franciszek Wolicki nr 1988 | plut. Józef Zając nr 1973 | kpr. Stanisław Zalewski nr 4370 |
| por. Kazimierz Żuromski nr 4196 | ||
Ponadto 25 oficerów, 55 podoficerów i 75 ułanów zostało odznaczonych Krzyżem Walecznych[5].
Pułk w dwudziestoleciu międzywojennym
.jpg)
Od 12 grudnia 1920 roku pułk patrolował linię demarkacyjną w rejonie Łużki – Głębokie – Dzisna. W marcu 1922 roku pułk przybył transportem kolejowym z Głębokiego do Ostroga nad Horyniem, który został wyznaczony na stały garnizon[6].
Pułk na swojego Szefa obrał pułkownika Karola Różyckiego, dowódcę pułku jazdy wołyńskiej w 1831 roku[6].
4 marca 1938 roku Minister Spraw Wojskowych generał dywizji Tadeusz Kasprzycki nadał pułkowi nazwę: „19 pułk Ułanów Wołyńskich im. generała Edmunda Różyckiego”[7].
19 maja 1927 roku Minister Spraw Wojskowych marszałek Polski Józef Piłsudski ustalił i zatwierdził dzień 19 sierpnia, jako datę święta pułkowego[8]. Pułk obchodził swoje święto w rocznicę bitwy pod Frankopolem i Skrzeszewem, stoczonej w 1920 roku[6].
| Obsada personalna i struktura organizacyjna w marcu 1939[9][b] | |
| Nazwisko | Stopień, imię i nazwisko |
|---|---|
| dowódca pułku | ppłk dypl. Józef Zygmunt Pętkowski |
| I zastępca dowódcy | ppłk Władysław Kotarski |
| adiutant | rtm. adm. (kaw.) Bronisław Kochański[c] |
| lekarz medycyny | por. lek. Jan Henryk Pruszyński |
| lekarz weterynarii | por. Stanisław Kalman |
| II zastępca dowódcy (kwatermistrz) | mjr Jan Pelczar |
| oficer mobilizacyjny | rtm. Jerzy Stefan Skinder |
| zastępca oficera mobilizacyjnego | rtm. Konstanty Galimski |
| oficer administracyjno-materiałowy | por. adm. (kaw.) Zygmunt Jankowski |
| dowódca szwadronu gospodarczego | rtm. adm. (kaw.) Bronisław Kochański |
| oficer gospodarczy | kpt. int. Ignacy Malinowski |
| oficer żywnościowy | vacat |
| dowódca plutonu łączności | por. Seweryn Marian Lubicz-Rudnicki |
| dowódca plutonu kolarzy | ppor. Tadeusz Józef Bączkowski |
| dowódca plutonu ppanc. | vacat |
| dowódca 1 szwadronu | rtm. Michał I Kłopotowski |
| dowódca plutonu | ppor. Wacław Jachałkowski |
| dowódca 2 szwadronu | p.o. ppor. Zdzisław Gracjan Skliwa |
| dowódca plutonu | ppor. Włodzimierz Tokarski |
| dowódca 3 szwadronu | por. Stanisław Górecki |
| dowódca plutonu | ppor. Włodzimierz Aleksander Duda |
| dowódca plutonu | ppor. Jan Stefan Karol Gaugusch |
| dowódca plutonu | ppor. Tadeusz Laskowski |
| dowódca 4 szwadronu | mjr Edward Alfons Daniłło-Gąsiewicz |
| dowódca plutonu | por. Wojciech Gumiński |
| dowódca plutonu | por. Włodzimierz Poziemski |
| dowódca szwadronu km | p.o. ppor. Tadeusz Różycki |
| dowódca plutonu | ppor. Zygmunt Stanisław Majewski |
| dowódca szwadronu zapasowego | mjr Eugeniusz Wiszniowski |
| zastępca dowódcy | vacat |
| na kursie | rtm. Ryszard Kawka |
| na kursie | rtm. Jerzy Wiszniowski |
| Szkoła podoficerska ckm Wołyńskiej BK | |
| komendant szkoły | rtm. Tadeusz Czesław Kohaut (2 psk) |
| instruktor | ppor. Edward Leon Bobowski (21 puł) |
Pułk w kampanii wrześniowej
Kampanię wrześniową pułk odbył w ramach Wołyńskiej BK. Walczył pod Mokrą, Ostrowami, Żerominem, Wolą Cyrusową, Mińskiem Mazowieckim i Rejowcem. Po bitwie pod Jacnią – Suchowolą Wołyńska BK i wraz z nią 19 pułk przestały istnieć. Resztki oddziałów pułku przeprawiły się przez Wieprz i dołączyły do Nowogródzkiej BK. Po reorganizacji pułk zdołano odtworzyć w ramach Kresowej BK. Ostatecznie pułk okrążony przez sowiecką jednostkę pancerno-kawaleryjską składa broń.
Za kampanię wrześniową 1939 pułk został odznaczony orderem Virtuti Militari[11].
| Struktura organizacyjna i obsada personalna we wrześniu 1939 | |
| dowódca pułku | ppłk dypl. kaw. Józef Pętkowski |
| zastępca dowódcy pułku | ppłk kaw. Władysław Kotarski |
| kwatermistrz | mjr kaw. Jan Pelczar |
| adiutant | rtm. Ryszard Kawka |
| dowódca 1 szwadronu | rtm. Antoni Skiba |
| dowódca 2 szwadronu | rtm. Jerzy Wiszniowski |
| dowódca 3 szwadronu | por. kaw. Stanisław Górecki |
| dowódca 4 szwadronu | por. kaw. Wojciech Gumiński |
| dowódca szwadronu ckm | rtm. Konstanty Galimski |
| dowódca szwadronu gospodarczego | rtm. rez. Jerzy Nowakowski |
| dowódca plutonu przeciwpancernego | por. kaw. Zygmunt Majewski |
| dowódca plutonu kolarzy | ppor. kaw. Tadeusz Bączkowski |
| dowódca plutonu łączności | por. kaw. Marian Rudnicki-Lubicz |
Jako pułk AK
Kolejne odtworzenie pułku nastąpiło w AK. Pułk działał w ramach 27 Wołyńskiej Dywizji Piechoty AK.
Symbole pułkowe
Sztandar
23 maja 1924 Prezydent RP Stanisław Wojciechowski zatwierdził sztandar 19 puł[12]. 6 sierpnia 1924 w Ostrogu przez marszałek Polski Józef Piłsudski wręczył pułkowi sztandar ufundowany przez społeczeństwo Wołynia[6].
Odznaka pamiątkowa
17 lutego 1925 minister spraw wojskowych generał dywizji Władysław Sikorski zatwierdził wzór odznaki pamiątkowej 19 puł[13]. Posiada kształt srebrnej wielopromiennej gwiazdy orderowej, ciemno oksydowanej. Na gwiazdę nałożona jest srebrna podkowa z umieszczonym wewnątrz granatowym proporczykiem z białym kątem. W otoczeniu proporczyka wpisano daty: 1918 1831 1920. Na środkową część podkowy nałożony jest emaliowany herb województwa wołyńskiego. Wieloczęściowa - oficerska, wykonana w srebrze, emaliowana. Wymiary: 51 mm. Wykonania: Jan Knedler - Warszawa[14].
Inicjały na naramiennikach
4 marca 1938 roku Minister Spraw Wojskowych, w związku z nadaniem pułkowi imienia generała Edmunda Różyckiego, zarządził noszenie przez żołnierzy pułku na naramiennikach kurtek i płaszczy, zamiast dotychczasowego numeru „19”, inicjałów „E. R.”. Dla oficerów i chorążych inicjały miały być haftowane nićmi metalowymi oksydowanymi na stare srebro. Dla pozostałych podoficerów i ułanów inicjały miały być wykonane z białego matowanego metalu. Jednocześnie minister zezwolił podoficerom zawodowym na noszenie przy ubiorze poza służbowym inicjałów haftowanych[7].
Barwy
| Proporczyk | Opis[15][16] |
|---|---|
 | Proporczyk granatowy z białym trójkątem u nasady |
 | proporczyk dowództwa w 1939 |
 | proporczyk 1 szwadronu w 1939 |
 | proporczyk 2 szwadronu w 1939 |
 | proporczyk 3 szwadronu w 1939 |
 | proporczyk 4 szwadronu w 1939 |
 | proporczyk 5 szwadronu ckm w 1939 |
 | proporczyk plutonu łączności w 1939 |
| Inne | Opis |
 | Na czapce rogatywce – otok granatowy[17] |
 | Szasery ciemnogranatowe, lampasy białe, wypustka biała[18] |
 | „Łapka” (do 1921[d]) – karmazynowa[e] |
Żurawiejka
|
|
|
Wołyńscy ułani
- Dowódcy pułku
- por./mjr Feliks Jaworski (1917 – VI 1921[20])
- ppłk Michał Cieński (8 VIII 1921[20] - 10 VI 1922)
- ppłk kaw. Mścisław Butkiewicz (do 20 VIII 1922 → Rezerwa oficerów sztabowych DOK II[21][f]
- ppłk kaw. Zbigniew Brochwicz-Lewiński (20 VIII 1922[21][g] – 6 X 1927)
- ppłk / płk dypl. kaw. Roland Włodzimierz Karol Henryk Bogusz (1 IX 1927[23] – 12 III 1929 → p.o. komendanta PKU Warszawa Miasto I[24])
- ppłk / płk kaw. Aleksander Piotraszewski (III 1929[25] – 1937)
- ppłk kaw. inż. Dezyderiusz Zawistowski (1937 – 1938) → stan spoczynku z dniem 31 III 1939[26]
- ppłk dypl. kaw. Józef Pętkowski (1938 - IX 1939)
- Zastępcy dowódcy pułku (od 1938 - I zastępca dowódcy)
- mjr kaw. Jan Szkuta (1923)
- mjr kaw. Aleksander Piotraszewski (1924[27][28])
- ppłk kaw. Tomasz Dobrzański (1 VIII 1925[29] – II 1927 → p.o. dowódcy 11 puł[30])
- mjr kaw. Aleksander Winnicki-Rodziewicz[h] (p.o. 18 II[31] – †30 IX 1927[32])
- mjr / ppłk kaw. Aleksander Piotraszewski (XII 1927[33][34] – III 1929 → dowódca pułku)
- mjr / ppłk kaw. inż. Dezyderiusz Zawistowski (VII 1929[35] – 1937 → dowódca 19 puł)
- ppłk kaw. Władysław Kotarski (1939)
- II zastępcy dowódcy pułku (kwatermistrzowie)
- mjr kaw. Jan Pelczar (1939)
Żołnierze 19 pułku ułanów - ofiary zbrodni katyńskiej
Biogramy ofiar zbrodni katyńskiej znajdują się między innymi w bazach udostępnionych przez Ministerstwo Kultury i Dziedzictwa Narodowego[36] oraz Muzeum Katyńskie[37][i][j].
| Nazwisko i imię | stopień | zawód | miejsce pracy przed mobilizacją | zamordowany |
|---|---|---|---|---|
| Bandura Mieczysław | podporucznik | student UAM | ULK | |
| Gaugusch Jan[40] | podporucznik | żołnierz zawodowy | Charków | |
| Górecki Stanisław[41] | porucznik | żołnierz zawodowy | Charków | |
| Jahołkowski Wacław[42] | podporucznik | żołnierz zawodowy | Charków | |
| Kalman Stanisław[43] | porucznik lek. wet. | żołnierz zawodowy | Charków | |
| Kałuski Roman | podporucznik rezerwy | inżynier chemik | Charków | |
| Kawka Ryszard[44] | rotmistrz | żołnierz zawodowy | Charków | |
| Kucharski Wacław | podporucznik rezerwy | urzędnik | bank | Charków |
| Kowalewski Stefan | podporucznik rezerwy | leśniczy | Katyń | |
| Malinowski Ignacy[45] | kapitan | żołnierz zawodowy | Charków | |
| Pelczar Jan | major | żołnierz zawodowy | Charków | |
| Peretjakowicz Kazimierz | rotmistrz rezerwy | ziemianin | wł. majątku Hat | ULK |
| Rzewuski Eugeniusz | podporucznik rezerwy | agronom | Charków | |
| Skliwa Zdzisław | podporucznik | Charków | ||
| Szczepowski Jerzy | podporucznik rezerwy | prawnik | Katyń | |
| Wiszniowski Jerzy[46] | rotmistrz | żołnierz zawodowy | (e) | Charków |
| Wiszniowski Eugeniusz | major | żołnierz zawodowy | ULK |
Tradycje
Pułk nawiązywał do tradycji 19 pułku ułanów Księstwa Warszawskiego uczestniczącego w kampanii napoleońskiej 1812 i pułku Jazdy Wołyńskiej z powstania listopadowego oraz do odtworzonego w 1917 pułku w ramach III Korpusu Polskiego w Rosji.
W 1993 Szkoła Podstawowa Nr 204 w Warszawie przyjęła imię 19 Pułku Ułanów Wołyńskich.
Tradycje i barwy 19 Pułku Ułanów przejęło Stowarzyszenie Pamięci 19 Pułku Ułanów im. Generała Różyckiego w Opolu, które prowadzi działalność upamiętniającą historię Pułku /umundurowanie, Święto Pułkowe, rajdy konne do Mokrej, wykłady na temat elementów historii Pułku/.
Uwagi
- ↑ W rocznicę bitwy pod Frankopolem i Skrzeszowem[1].
- ↑ Wykaz zawiera obsadę jednostki według stanu bezpośrednio przed rozpoczęciem mobilizacji pierwszych oddziałów Wojska Polskiego w dniu 23 marca 1939, ale już po przeprowadzeniu ostatnich awansów ogłoszonych z datą 19 marca 1939[10].
- ↑ rtm. adm. (kaw.) Bronisław Kochański pełnił jednocześnie funkcję dowódcy szwadronu gospodarczego.
- ↑ W 1921 roku przywrócono barwne proporczyki w broniach jezdnych.
- ↑ Karmazynowe patki ułanów (zamiast proporczyków) nawiązywały do dawnych barw mundurów i wyłogów tych formacji od XVIII wieku po 1831[19].
- ↑ Mścisław Butkiewicz z dniem 1 października 1922 roku, na własną prośbę, został przeniesiony w stan nieczynny na okres sześciu miesięcy bez prawa do poborów[22].
- ↑ Zbigniew Brochwicz-Lewiński obowiązki dowódcy pułku objął 11 września 1920 roku[6].
- ↑ Mjr kaw. Aleksander Winnicki-Rodziewicz ur. 3 lipca 1887 w Wiedniu, w rodzinie Kaliksta.
- ↑ Jeśli nie zaznaczono inaczej, miejsce służby żołnierzy zawodowych przed mobilizacją podano za: Ryszard Rybka, Kamil Stepan; Rocznik oficerski 1939. Stan na dzień 23 marca 1939[38].
- ↑ Jeśli nie zaznaczono inaczej, informacje o żołnierzach znajdujących się na Białoruskiej Liście Katyńskiej pochodzą z książki: Maciej Wyrwa; Nieodnalezione ofiary Katynia? : lista osób zaginionych na obszarze północno-wschodnich województw II RP od 17 września 1939 do czerwca 1940[39].
Przypisy
- ↑ Filipow i Wróblewski 1992 ↓, s. 30.
- ↑ Zawistowski 1930 ↓, s. 37-38.
- ↑ Księga Jazdy Polskiej 1938 ↓, s. 409-425.
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 20 z 8 maja 1926 roku, s. 161.
- ↑ Zawistowski 1930 ↓, s. 38.
- ↑ a b c d e Zawistowski 1930 ↓, s. 35.
- ↑ a b Dz. Rozk. MSWojsk. Nr 2 z 4 marca 1938 roku, poz. 15.
- ↑ Dz. Rozk. MSWojsk. Nr 16 z 19 maja 1927 roku, poz. 174.
- ↑ Rybka i Stepan 2006 ↓, s. 702–703.
- ↑ Rybka i Stepan 2006 ↓, s. VI.
- ↑ Zarządzenie gen. W Andersa z 11 listopada 1966 r. Instytut Polski i Muzeum im. gen Sikorskiego w Londynie, sygn. A XII 77
- ↑ Dz. Rozk. MSWojsk. Nr 23 z 12 czerwca 1924 roku, poz. 339.
- ↑ Dz. Rozk. MSWojsk. Nr 6 z 17 lutego 1925 roku, poz. 57.
- ↑ Sawicki i Wielechowski 2007 ↓, s. 196-198.
- ↑ Dz. Rozk. MSWojsk. nr 22 z 4 sierpnia 1927 roku, poz.268
- ↑ Smaczny 1989 ↓, s. 382.
- ↑ Dz. Rozk. MSWojsk. nr nr 6 z 24 lutego 1928 roku, poz.66
- ↑ Smaczny 1989 ↓, s. 377.
- ↑ Żygulski (jun.) 1988 ↓, s. 116.
- ↑ a b Zawistowski 1930 ↓, s. 34.
- ↑ a b Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 30 z 2 września 1922 roku, s. 655.
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 37 z 7 października 1922 roku, s. 766.
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 22 z 25 sierpnia 1927 roku, s. 256.
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 5 z 12 marca 1929 roku, s. 91.
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 7 z 22 marca 1929 roku, s. 102.
- ↑ Rybka i Stepan 2006 ↓, s. 955.
- ↑ Rocznik Oficerski 1924 ↓, s. 574.
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 33 z 21 sierpnia 1926, s. 273.
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 80 z 31 lipca 1925 roku, s. 443.
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 6 z 11 lutego 1927 roku, s. 47.
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 7 z 4 lutego 1927 roku, s. 57.
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 28 z 23 grudnia 1927 roku, s. 376.
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 28 z 23 grudnia 1927 roku, s. 372.
- ↑ Rocznik Oficerski 1928 ↓, s. 308.
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 11 z 6 lipca 1929 roku, s. 188.
- ↑ Katyń – miejsca pamięci. [dostęp 2022-01-11]. [zarchiwizowane z tego adresu (2021-12-19)].
- ↑ Muzeum Katyńskie – Księgi Cmentarne.
- ↑ Rocznik oficerski 1939 ↓.
- ↑ Wyrwa 2015 ↓.
- ↑ Księgi Cmentarne – wpis 5155.
- ↑ Księgi Cmentarne – wpis 5261.
- ↑ Księgi Cmentarne – wpis 5463.
- ↑ Księgi Cmentarne – wpis 5625.
- ↑ Księgi Cmentarne – wpis 5704.
- ↑ Księgi Cmentarne – wpis 6334.
- ↑ Księgi Cmentarne – wpis 14230.
Bibliografia
- Dziennik Personalny Ministerstwa Spraw Wojskowych. [dostęp 2021-01-07].
- Krzysztof Filipow, Bohdan Wróblewski: Odznaki pamiątkowe Wojska Polskiego 1921–1939. Kawaleria. Warszawa: Feniks editions, 1992. ISBN 83-900217-3-0.
- Księga Jazdy Polskiej. Bolesław Wieniawa-Długoszowski (red.) Bronisław Rakowski (red.) Władysław Dziewanowski (red.) Karol Koźmiński (red.) Stanisław Strumph-Wojtkiewicz (red.) Stanisław Ostoja-Chrostowski (red.) Stanisław Haykowski (ilust.). Warszawa: Zakłady Graficzne Instytutu Wydawniczego „Biblioteka Polska”, 1938.
- Ryszard Rybka, Kamil Stepan: Rocznik oficerski 1939. Stan na dzień 23 marca 1939. Kraków: Fundacja CDCN, 2006. ISBN 978-83-7188-899-1.
- Zdzisław Sawicki, Adam Wielechowski: Odznaki Wojska Polskiego 1918-1945. Katalog Zbioru Falerystycznego: Wojsko Polskie 1918-1939: Polskie Siły Zbrojne na Zachodzie. Warszawa: Pantera Books, 2007. ISBN 978-83-2043299-2.
- Dezyderiusz J. Zawistowski: Zarys historji wojennej 19-go pułku ułanów wołyńskich im. płk. Karola Różyckiego. Warszawa: Wojskowe Biuro Historyczne, 1930, seria: Zarys historii wojennej pułków polskich 1918–1920.
| Rodowód | |
|---|---|
| Naczelne władze wojskowe | |
| Rodzaje sił zbrojnych | |
| Formacje |
|
| Bronie |
|
| Służby | |
| WP w 1939 | |
| Inne |
|
Media użyte na tej stronie
.svg)
Flaga Rzeczypospolitej Polskiej, a później Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej w okresie 1928-1980 ustanowiona rozporządzeniem Prezydenta Rzeczypospolitej z dnia 13 grudnia 1927 r. o godłach i barwach państwowych oraz o oznakach, chorągwiach i pieczęciach, Dz. U. z 1927 r. Nr 115, poz. 980 i potwierdzona dekretem z dnia 9 listopada 1955 r. o znakach Sił Zbrojnych, Dz. U. z 1955 r. Nr 47, poz. 315.
Do odwzorowania barwy czerwonej użyto domyślnego odcienia "vermilion" (#E34234, cynober). Proporcje 5:8 (w dekrecie z 1955 roku błędnie ustalone jako 3:8, skorygowane w obwieszczeniu Prezesa Rady Ministrów z dnia 20 lutego 1956 r. o sprostowania błędu w dekrecie z dnia 7 grudnia 1955 r. o godle i barwach Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej oraz o pieczęciach państwowych, Dz.U. z 1955 r. Nr 47 poz. 314).
Flaga Rzeczypospolitej Polskiej, a później Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej w okresie 1928-1980 ustanowiona rozporządzeniem Prezydenta Rzeczypospolitej z dnia 13 grudnia 1927 r. o godłach i barwach państwowych oraz o oznakach, chorągwiach i pieczęciach, Dz. U. z 1927 r. Nr 115, poz. 980 i potwierdzona dekretem z dnia 9 listopada 1955 r. o znakach Sił Zbrojnych, Dz. U. z 1955 r. Nr 47, poz. 315.
Do odwzorowania barwy czerwonej użyto domyślnego odcienia "vermilion" (#E34234, cynober). Proporcje 5:8 (w dekrecie z 1955 roku błędnie ustalone jako 3:8, skorygowane w obwieszczeniu Prezesa Rady Ministrów z dnia 20 lutego 1956 r. o sprostowania błędu w dekrecie z dnia 7 grudnia 1955 r. o godle i barwach Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej oraz o pieczęciach państwowych, Dz.U. z 1955 r. Nr 47 poz. 314).
Wołyńska BK w 1938
Autor: Lonio17, Licencja: CC BY-SA 4.0
Proporczyk 2 szwadronu 19 Pułku Ułanów Wołyńskich w 1939
Fotografia grupowa uczestników uroczystości. Widoczni m.in.: marszałek Józef Piłsudski (w drugim rzędzie, w jasnym mundurze), gen. Marian Kukiel (siedzi na lewo od marszałka), por. Jerzy Jabłonowski (stoi za marszałkiem), Walery Sławek (na lewo za por. Jabłonowskim, w garniturze), biskup łucki Ignacy Dub-Dubowski (3. na lewo od marszałka), por. Michał Galiński (2. na prawo od Walerego Sławka).
Kolor spodni, lampasów i wypustki - 2 Pułku Szwoleżerów (1935) - II RP
Srebrny krzyż Virtuti militari
Autor: Lonio17, Licencja: CC BY-SA 4.0
Położenie wielkich jednostek Armii "Łódź" i wielkich jednostek niemieckich 29-08-1939 (rano)
Autor: Lonio17, Licencja: CC BY-SA 4.0
Proporczyk dowództwa 19 Pułku Ułanów Wołyńskich w 1939
Autor: Lonio17, Licencja: CC BY-SA 4.0
Proporczyk 3 szwadronu 19 Pułku Ułanów Wołyńskich w 1939
Autor: Lonio17, Licencja: CC BY-SA 4.0
Proporczyk 4 szwadronu 19 Pułku Ułanów Wołyńskich w 1939
Autor: Lonio17, Licencja: CC BY-SA 4.0
Proporczyk plutonu łączności 19 Pułku Ułanów Wołyńskich w 1939
Autor: Lonio17, Licencja: CC BY-SA 4.0
Bitwa pod Mokrą - położenie jednostek (wzmocnionej) Wołyńskiej Brygady Kawalerii (01.09.1939)
Otok granatowy na czapkę
Autor: Lonio17, Licencja: CC BY-SA 4.0
Bitwa nad Frankopolem i Skrzeszewem (19 sierpnia 1920)
Łapka ułanów na kołnierz kurtki - II RP
Autor: Lonio17, Licencja: CC BY-SA 4.0
Proporczyk 1 szwadronu 19 Pułku Ułanów Wołyńskich w 1939
Autor: Lonio17, Licencja: CC BY-SA 4.0
Proporczyk 5 szwadronu ckm 19 Pułku Ułanów Wołyńskich w 1939
Odznaka pamiątkowa 19 Pułku Ułanów Wołyńskich im. generała Edmunda Różyckiego. Replika w stosunku do wzoru odznaki zatwierdzonego w Dz. Rozk. MSWojsk. nr 6, poz. 57 z 17 lutego 1925 roku.