1 Łużycki Oddział WOP
 | |
| Historia | |
| Państwo | |
|---|---|
| Sformowanie | 21 września 1946 |
| Rozformowanie | 24 kwietnia 1948 |
| Nazwa wyróżniająca | Łużycki |
| Tradycje | |
| Nadanie sztandaru | 25 maja 1947 |
| Rodowód | |
| Kontynuacja | 6 Brygada OP |
| Dowódcy | |
| Pierwszy | płk |
| Ostatni | ppłk |
| Organizacja | |
| Numer | |
| Dyslokacja | |
| Formacja | |
| Podległość | Okręg Wojskowy Śląsk |
Łużycki Oddział WOP nr 1 – nieistniejąca obecnie jednostka organizacyjna Wojsk Ochrony Pogranicza pełniąca służbę graniczną granicy polsko-czechosłowackiej i granicy polsko-niemieckiej.
Formowanie i zmiany organizacyjne
Sformowany w 1946 na bazie 1 Oddziału Ochrony Pogranicza, na podstawie rozkazu NDWP nr 0153/org. z 21 września 1946. Oddział posiadał pięć komend, 25 strażnic, stan etatowy wynosił 1900 żołnierzy i 14 pracowników cywilnych[2]. Sztab oddziału stacjonował w Lubaniu[3]. W 1947 roku rozformowano grupę manewrową oddziału, a w jej miejsce powołano szkołę podoficerską o etacie 34 oficerów i podoficerów oraz 140 elewów[4][a].
Rozformowany 24 kwietnia 1948 roku. Na jego bazie powstała 6 Brygada Ochrony Pogranicza.
Struktura organizacyjna
- dowództwo sztab i pododdziały dowodzenia[b]:
- grupa manewrowa, a od 1947 szkoła podoficerska
- 1 komenda odcinka – Szklarska Poręba
- 2 komenda odcinka – Leśna
- 3 komenda odcinka – Bogatynia
- 4 komenda odcinka – Zgorzelec
- 5 komenda odcinka – Tuplice.
We wrześniu 1946 roku stan etatowy oddziału przewidywał: 5 komend, 25 strażnic, 1900 wojskowych i 14 pracowników cywilnych[5]. Po reorganizacji w 1947 roku było to: 5 komend odcinków, 25 strażnic 1864 wojskowych i 13 pracowników cywilnych[6].
Sztandar oddziału
Wręczenia sztandaru dokonano 25 maja 1947 roku w Lubaniu. Sztandar z rąk I zastępcy ministra obrony narodowej gen. dyw. Mariana Spychalskiego przejął ówczesny dowódca 1 Łużyckiego Oddziału Ochrony Pogranicza ppłk Eugeniusz Buchwałow. W drzewce sztandaru wbito 65 gwoździ pamiątkowych[7].
W okresie przeformowania oddziału na 6 Brygadę Ochrony Pogranicza na płacie i grocie sztandaru dokonano poprawek polegających na zamianie napisów "1 Oddz. Ochrony Pogranicza" na "6 Brygada Ochrony Pogranicza"[7]. Później, mimo kolejnych zmian nazwy i numeru brygady, na sztandarze już nie dokonywano już żadnych poprawek[7].
Sztandar do Muzeum Wojska Polskiego w Warszawie przekazał mjr Henryk Kowalski 30 października 1963 roku[7].
Żołnierze oddziału
Dowódcy oddziału:
Oficerowie:
- Eugeniusz Dostojewski
Uwagi
- ↑ Rozkaz Ministra Obrony Narodowej nr 070/org. z 3.03.1947 roku (Jackiewicz 1998 ↓, s. 42),
- ↑ Strukturę organizacyjną Oddziału podano za (Jackiewicz 1998 ↓, s. 42.}
- ↑ Rozkaz personalny dowódcy WOP nr 054 z 19.10.1946 roku (Rozkazy personalne DWOP ↓).
Przypisy
- ↑ ASGran., sygn. 2825/1 ↓.
- ↑ Dominiczak 1971 ↓, s. 127.
- ↑ Jackiewicz 1998 ↓, s. 42.
- ↑ Jackiewicz 1998 ↓, s. 10.
- ↑ Dominiczak 1985 ↓, s. 61.
- ↑ Dominiczak 1985 ↓, s. 64.
- ↑ a b c d Jednodniówka Związku Byłych Żołnierzy Zawodowych Środowiska WOP. s. 6.
- ↑ a b Łużycka Brygada Wojsk Ochrony Pogranicza w Lubaniu, Rys historyczny Łużyckiej Brygady Wojsk Ochrony Pogranicza oraz Łużyckiego Oddziału Straży Granicznej (pol.). W: Region im. Ziemi Łużyckiej Związku Emerytów i Rencistów Straży Granicznej w Lubaniu [on-line]. emeryci-sg.org.pl. [dostęp 2021-06-03].
Bibliografia
- Henryk Dominiczak, Wojska Ochrony Pogranicza w latach 1845–1948, Warszawa: Wydawnictwo Ministerstwa Obrony Narodowej, 1971.
- Henryk Dominiczak, Zarys historii Wojsk Ochrony Pogranicza 1945–1985, Warszawa: Wojskowa Drukarnia w Łodzi, 1985.
- Zenon Jackiewicz: Wojska Ochrony Pogranicza : (1945–1991) : krótki informator historyczny. Kętrzyn: Centrum Szkolenia Straży Granicznej, 1998. ISBN 83-909304-3-9.
- Tadeusz Niedziela [red.]: Wojska Ochrony Pogranicza w pięćdziesiątą rocznice objęcia służby w ochronie granicy Polski 1945–1995. Jednodniówka Związku Byłych Żołnierzy Zawodowych Środowiska WOP. 1995-06.
- Archiwum Straży Granicznej, DWOP sygn. 2825/1. Rejestr główny jednostek WOP.
Media użyte na tej stronie
.svg)
Flaga Rzeczypospolitej Polskiej, a później Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej w okresie 1928-1980 ustanowiona rozporządzeniem Prezydenta Rzeczypospolitej z dnia 13 grudnia 1927 r. o godłach i barwach państwowych oraz o oznakach, chorągwiach i pieczęciach, Dz. U. z 1927 r. Nr 115, poz. 980 i potwierdzona dekretem z dnia 9 listopada 1955 r. o znakach Sił Zbrojnych, Dz. U. z 1955 r. Nr 47, poz. 315.
Do odwzorowania barwy czerwonej użyto domyślnego odcienia "vermilion" (#E34234, cynober). Proporcje 5:8 (w dekrecie z 1955 roku błędnie ustalone jako 3:8, skorygowane w obwieszczeniu Prezesa Rady Ministrów z dnia 20 lutego 1956 r. o sprostowania błędu w dekrecie z dnia 7 grudnia 1955 r. o godle i barwach Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej oraz o pieczęciach państwowych, Dz.U. z 1955 r. Nr 47 poz. 314).
Flaga Rzeczypospolitej Polskiej, a później Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej w okresie 1928-1980 ustanowiona rozporządzeniem Prezydenta Rzeczypospolitej z dnia 13 grudnia 1927 r. o godłach i barwach państwowych oraz o oznakach, chorągwiach i pieczęciach, Dz. U. z 1927 r. Nr 115, poz. 980 i potwierdzona dekretem z dnia 9 listopada 1955 r. o znakach Sił Zbrojnych, Dz. U. z 1955 r. Nr 47, poz. 315.
Do odwzorowania barwy czerwonej użyto domyślnego odcienia "vermilion" (#E34234, cynober). Proporcje 5:8 (w dekrecie z 1955 roku błędnie ustalone jako 3:8, skorygowane w obwieszczeniu Prezesa Rady Ministrów z dnia 20 lutego 1956 r. o sprostowania błędu w dekrecie z dnia 7 grudnia 1955 r. o godle i barwach Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej oraz o pieczęciach państwowych, Dz.U. z 1955 r. Nr 47 poz. 314).
Autor: Lonio17, Licencja: CC BY-SA 4.0
Dyslokacja oddziałów i komend Wojsk Ochrony Pogranicza w październiku 1946 r.
LWP - barwy broni na kołnierze kurtek obowiązujące od 1946 - WOP