1 Batalion Chemiczny
| Historia | |
| Państwo | |
|---|---|
| Sformowanie | 1944 |
| Rozformowanie | 1945 |
| Dowódcy | |
| Pierwszy | mjr Aleksander Niedzimowski |
| Ostatni | kpt. Jakub Czerniakow |
| Organizacja | |
| Rodzaj wojsk | |
| Podległość | |
1 Samodzielny Batalion Chemiczny – samodzielny pododdział wojsk chemicznych ludowego Wojska Polskiego.
Przeznaczony do ochrony wojsk przed atakiem chemicznym przeciwnika. Posiadał środki do odkażania. W działaniach bojowych stawiał zasłony dymne.
Formowanie i szkolenie
Sformowany według etatu 011/39[1], we wsi Surowatka w rejonie Sum na podstawie rozkazu dowódcy 1 Armii Polskiej nr 05 z 7 maja 1944 jako jednostka 1 Armii Wojska Polskiego. 23 maja 1944 roku ukazał się pierwszy rozkaz batalionowy podpisany przez mjr. Niedzimowskiego. Miesiąc trwała organizacja i szkolenie batalionu. W tym czasie stan osobowy batalionu wynosił do 60% etatu. Posiadał też poważne braki w środkach transportowych. Na stanie znajdowały się 3 samochody na 75 przewidzianych w etacie. Batalion nie był jeszcze zdolny do maskowania dymem działań wojsk lub obiektów na większą skalę[2]. Na wyposażeniu znajdowały się jedynie świece i ręczne granaty dymne. 2 lipca 1944 batalion wyjechał transportem kolejowym do Kiewerc[2]. Tu rozpoczęto zasadnicze szkolenie bojowe żołnierzy. Trwało do 14 sierpnia 1944 roku.
Przysięgę żołnierze batalionu złożyli we wsi Groszczówka 26 października 1944.
Rozformowany wraz z 1 Armią WP.
Żołnierze batalionu
Dowódcy batalionu[3]
- mjr Aleksander Niedzimowski
- kpt. Jerzy Paszkiewicz
- kpt. Jakub Czerniakow
Struktura organizacyjna
- pluton dowodzenia i zwiadu
- 2 x kompanie odkażania terenu (zadymiania)
- kompania sanitarno-odkażajaca
pluton remontowo-transportowy
- laboratorium chemiczne AL-2
- sekcja sanitarna
Ogółem przewidywano 248 stanowisk etatowych, w tym 33 oficerskich, 72 podoficerskich, 143 szeregowców[2].
Przypisy
- ↑ Jaśtak 1966 ↓, s. 359.
- ↑ a b c Jaśtak 1966 ↓, s. 43-48.
- ↑ Malczewski i Polkowski 1970 ↓, s. 257.
Bibliografia
- Zbigniew Jaśtak: Szlakiem wojsk chemicznych 1943-1945. Warszawa: Wydawnictwo Ministerstwa Obrony Narodowej, 1966.
- Jerzy Kajetanowicz: Polskie wojska lądowe 1945-1960: skład bojowy, struktury organizacyjne i uzbrojenie. Toruń; Łysomice: Europejskie Centrum Edukacyjne, 2005. ISBN 83-88089-67-6.
- Juliusz Malczewski, Roman Polkowski: Wojsko Polskie: krótki informator historyczny o Wojsku Polskim w latach II wojny światowej. T. 4: Regularne jednostki ludowego Wojska Polskiego: formowanie, działania bojowe, organizacja, uzbrojenie, metryki jednostek inżynieryjno-saperskich, drogowych i chemicznych. Warszawa: Wydawnictwo Ministerstwa Obrony Narodowej, 1970.
Media użyte na tej stronie
.svg)
Flaga Rzeczypospolitej Polskiej, a później Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej w okresie 1928-1980 ustanowiona rozporządzeniem Prezydenta Rzeczypospolitej z dnia 13 grudnia 1927 r. o godłach i barwach państwowych oraz o oznakach, chorągwiach i pieczęciach, Dz. U. z 1927 r. Nr 115, poz. 980 i potwierdzona dekretem z dnia 9 listopada 1955 r. o znakach Sił Zbrojnych, Dz. U. z 1955 r. Nr 47, poz. 315.
Do odwzorowania barwy czerwonej użyto domyślnego odcienia "vermilion" (#E34234, cynober). Proporcje 5:8 (w dekrecie z 1955 roku błędnie ustalone jako 3:8, skorygowane w obwieszczeniu Prezesa Rady Ministrów z dnia 20 lutego 1956 r. o sprostowania błędu w dekrecie z dnia 7 grudnia 1955 r. o godle i barwach Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej oraz o pieczęciach państwowych, Dz.U. z 1955 r. Nr 47 poz. 314).
Flaga Rzeczypospolitej Polskiej, a później Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej w okresie 1928-1980 ustanowiona rozporządzeniem Prezydenta Rzeczypospolitej z dnia 13 grudnia 1927 r. o godłach i barwach państwowych oraz o oznakach, chorągwiach i pieczęciach, Dz. U. z 1927 r. Nr 115, poz. 980 i potwierdzona dekretem z dnia 9 listopada 1955 r. o znakach Sił Zbrojnych, Dz. U. z 1955 r. Nr 47, poz. 315.
Do odwzorowania barwy czerwonej użyto domyślnego odcienia "vermilion" (#E34234, cynober). Proporcje 5:8 (w dekrecie z 1955 roku błędnie ustalone jako 3:8, skorygowane w obwieszczeniu Prezesa Rady Ministrów z dnia 20 lutego 1956 r. o sprostowania błędu w dekrecie z dnia 7 grudnia 1955 r. o godle i barwach Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej oraz o pieczęciach państwowych, Dz.U. z 1955 r. Nr 47 poz. 314).
