1 Batalion Ciężkich Karabinów Maszynowych (II RP)
| ||
| Historia | ||
| Państwo |  II Rzeczpospolita | |
| Sformowanie | 1926 | |
| Rozformowanie | 1930 | |
| Dowódcy | ||
| Pierwszy | ppłk Edward Korwin-Kossakowski | |
| Ostatni | mjr Franciszek Matuszczak | |
| Organizacja | ||
| Dyslokacja | Biedrusko | |
| Rodzaj sił zbrojnych | wojsko | |
| Rodzaj wojsk | piechota | |
1 Batalion Ciężkich Karabinów Maszynowych (1 bckm) - oddział piechoty Wojska Polskiego II RP.
Historia batalionu
1 Batalion Ciężkich Karabinów Maszynowych został sformowany w kwietniu 1926, w Biedrusku, na terenie Okręgu Korpusu Nr VII. W tym miesiącu do organizującego się oddziału została przydzielona kadra oficerska[1][2]. Do kwietnia tego roku nosił nazwę „Batalion Ciężkich Karabinów Maszynowych Okręgu Korpusu Nr VII”[3]. W marcu 1929 nastąpiła zmiana na stanowisku dowódcy batalionu. Dotychczasowy dowódca podpułkownik Edward Korwin-Kossakowski odszedł na stanowisko zastępcy dowódcy 76 pp, a jego obowiązki przejął major Franciszek Otton Karol Matuszczak, przeniesiony z Centralnej Szkoły Strzelniczej w Toruniu[4]. W marcu 1930 pododdział został rozformowany[3].
Kadra
- Dowódcy batalionu
- mjr / ppłk piech. Edward Korwin-Kossakowski (IV 1926 - III 1929)
- mjr / ppłk piech. Franciszek Matuszczak (III 1929 - III 1930)
- Oficerowie
- mjr Jerzy Szlifirz-Karski (kwatermistrz od V 1927[5])
- kpt. Piotr Mienicki
- kpt. Wacław Kotecki
- kpt. Franciszek Ferfet
- kpt. Eugeniusz Justyniak
- kpt. Wacław Krzemiński
- por. Feliks Piotrowski
- por. Piotr Woźniak
- por. Bolesław Dąbrowski
- por. Franciszek Ksawery Aleksander Masiak
- por. Jan Tomczyński
- por. Jan Gil
- por. Władysław Jan Kopczyński
- por. Aleksander Busz
- por. Bronisław Szynkarek
- ppor. Henryk Lewandowski
- por. Wilhelm Wysocki
- por. Franciszek Światowicz (płatnik)
Przypisy
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 17 z 19 kwietnia 1926 roku, s. 117.
- ↑ Rocznik Oficerski 1928 ↓, s. 110.
- ↑ a b Wawrzyński 1975 ↓, s. 5.
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 5 z 12 marca 1929 roku, s. 90.
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 15 z 23 maja 1927 roku, s. 146.
Bibliografia
- Dziennik Personalny Ministerstwa Spraw Wojskowych. [dostęp 2020-03-31].
- Rocznik Oficerski 1928. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1928.
- Tadeusz Wawrzyński. Akta oddziałów piechoty 1918-1939. „Biuletyn Wojskowej Służby Archiwalnej”. 7, 1975. Warszawa.
| ||||||||||||||||||||
Media użyte na tej stronie
.svg)
Flaga Rzeczypospolitej Polskiej, a później Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej w okresie 1928-1980 ustanowiona rozporządzeniem Prezydenta Rzeczypospolitej z dnia 13 grudnia 1927 r. o godłach i barwach państwowych oraz o oznakach, chorągwiach i pieczęciach, Dz. U. z 1927 r. Nr 115, poz. 980 i potwierdzona dekretem z dnia 9 listopada 1955 r. o znakach Sił Zbrojnych, Dz. U. z 1955 r. Nr 47, poz. 315.
Do odwzorowania barwy czerwonej użyto domyślnego odcienia "vermilion" (#E34234, cynober). Proporcje 5:8 (w dekrecie z 1955 roku błędnie ustalone jako 3:8, skorygowane w obwieszczeniu Prezesa Rady Ministrów z dnia 20 lutego 1956 r. o sprostowania błędu w dekrecie z dnia 7 grudnia 1955 r. o godle i barwach Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej oraz o pieczęciach państwowych, Dz.U. z 1955 r. Nr 47 poz. 314).