1 Brygada Artylerii Pieszej
| ||
| Historia | ||
| Państwo |  Królestwo Polskie | |
| Dowódcy | ||
| Pierwszy | Antoni Płonczyński | |
| Organizacja | ||
| Dyslokacja | Grójec | |
| Rodzaj wojsk | Artyleria | |
1 Brygada Artylerii Pieszej - jednostka artylerii Wojska Polskiego Królestwa Kongresowego.
Skład organizacyjny i obsada personalna
dowództwo brygady - Grójec
Dowódca brygady
- pułkownik Antoni Płonczyński
1 kompania pozycyjna[1] - Kozienice
- dowódca 1 kompanii pozycyjnej:
- pułkownik Jan Lepige
1 kompania lekka - Grójec
- dowódca 1 kompanii lekkiej
- pułkownik Płonczyński Antoni
- dowódca 2 kompanii lekkiej
- pułkownik Ignacy Walewski (do 1826)
- kapitan Franciszek Łapiński (1826-1831)
- pułkownik Ignacy Walewski (do 1826)
Dowódcą artylerii pozycyjnej i lekkiej był generał brygady Jakub Redel.
W 1822 r., na krótko przed wydaleniem, przydział do 1 kompanii pozycyjnej otrzymał Józef Bem (wówczas w stopniu kapitana)[2]
Mundur
Kurtka mundurowa, kroju piechoty, zielona z wyłogami, kołnierzem i rękawami czarnymi, z wypustkami pąsowymi i czarną patką na rękawach, guziki żółte metalowe z wyobrażeniem granatu z płomieniem, pod nim dwie skrzyżowane lufy armatnie[3]. Naramienniki sukienne z wyciętymi cyframi l lub 2 i podłożone żółtym. suknem
Lejbiki zielone z czarnym kołnierzem, wypustkami pąsowymi na kołnierzu i rękawach, guziki mundurowe, naramienniki jak przy kurtce[3].
Spodnie zimowe sukienne zielone z wypustką pąsową; latem czechczery. Płaszcze szare z kołnierzem czarnym, wypustką pąsową z naramiennikami. Kaszkiet z pomponem i kordonami czerwonymi, podpinka metalowa żółta z granatem, orzeł z białej blachy, pod nim dwie lufy armatnie[3].
Furażerka zielona z czarnym lampasem i trzema pąsowymi wypustkami[3]. Felcechy z czerwonymi pomponami. Wszystkie lederwerki biało kredowane. Na patrontaszu granat metalowy żółty o trzech płomieniach[3].
Ubiór oficerów podobny do ubioru oficerów piechoty pełniących służbę konno z uwzględnieniem kolorów artylerii konnej. Osiodłanie i czaprak kroju jak dla oficerów piechoty, pełniących służbę konno. Kolor sukna zielony, galony złote po ich brzegach, wypustki pąsowe[3]
Zobacz też
Przypisy
Bibliografia
- Bronisław Gembarzewski: Rodowody pułków polskich i oddziałów równorzędnych od r. 1717 do r. 1831. Warszawa: Towarzystwo Wiedzy Wojskowej, 1925.
- Bronisław Gembarzewski: Wojsko Polskie - Królestwo Polskie 1815-1830. Poznań: Wydaw. Kurpisz, 2003. ISBN 83-88841-48-3.
- Tadeusz Korzon, Bronisław Gembarzewski, Jadwiga Rogowa: Dzieje wojen i wojskowości w Polsce. T.3. Lwów, Warszawa, Kraków: Wydawnictwo Zakładu Narodowego im. Ossolińskich, 1923.
- Marian Kukiel, Historia wojskowości w Polsce, Wyd. Orbis, Londyn 1949.
| ||||||||||||||||||||||||||||||||
Media użyte na tej stronie
.svg)
Autor: Malarz pl, Licencja: CC BY-SA 3.0
Flaga Króla Polski (jednocześnie Cara Rosji) w latach 1815-1830
Kongress Poland infantry sergeant
Autor: Anonymous plate, Licencja: CC BY 3.0
Foot artilery of Polish Army of November Uprising