1 Brygada Strzelców (1943)
Odznaka rozpoznawcza 1 Dywizji Grenadierów | |
Historia | |
Państwo | |
---|---|
Sformowanie | |
Rozformowanie | |
Tradycje | |
Rodowód | |
Organizacja | |
Rodzaj sił zbrojnych | |
Rodzaj wojsk | |
Podległość | 1 Dywizja Grenadierów |
1 Brygada Strzelców (1 BS) – brygada piechoty Polskich Sił Zbrojnych na Zachodzie.
Historia
Z dniem 16 kwietnia 1943 roku 1 Samodzielna Brygada Strzelców została przemianowana na 1 Dywizję Grenadierów[1]. W składzie 1 Dywizji Grenadierów utworzono nową Kwaterę Główną 1 Brygady Strzelców, której podporządkowano 1., 2. i 3. Bataliony Strzelców.
Minister Obrony Narodowej rozkazem L. 7540/O.I.43 z 7 czerwca 1943 roku zatwierdził w 1 Dywizji Grenadierów jako oddziały gospodarcze w rozumieniu przepisów OG 2. i 3. Batalion Strzelców[2].
W związku z reorganizacją 1 Dywizji Grenadierów, rozkazem Sztabu NW L.dz. 2845/Pers.43 z 28 lipca 1943 roku, zostało przeniesionych z 1 Dywizji Grenadierów wraz z 1 Baonem Strzelców Podhalańskich do 1 Dywizji Pancernej - 21 oficerów z dowódcą batalionu, ppłk. dypl. Wacławem Kobylińskim[3].
Na podstawie rozkazu Naczelnego Wodza L.dz. 1210/Tjn.Org.43 z 21 września 1943 roku i rozkazu dziennego Nr 63 dowódcy 2 Dywizji Grenadierów Pancernych (Kadrowej) z 18 listopada 1943 roku dotychczasowy 2 Batalion Strzelców został przemianowany na 2 Baon Grenadierów (Kadrowy), natomiast dotychczasowy 3 Batalion Strzelców na 1 Baon Grenadierów (Kadrowy)[4].
Organizacja
- Kwatera Główna 1 Brygady Strzelców
- 1 Batalion Strzelców Podhalańskich
- 2 Batalion Strzelców → 2 Baon Grenadierów (Kadrowy)
- 3 Batalion Strzelców → 1 Baon Grenadierów (Kadrowy)
Obsada personalna
- dowódca brygady - płk Marian Wieroński (od 6 V 1943[5])
- zastępca dowódcy brygady - ppłk piech. Otton Zieliński (od 13 VII 1943[6])
Przypisy
- ↑ Rozkazy dzienne 1943 ↓, s. 80-82.
- ↑ Rozkazy dzienne 1943 ↓, s. 144.
- ↑ Rozkazy dzienne 1943 ↓, s. 151.
- ↑ Rozkazy dzienne 1943 ↓, s. 226.
- ↑ Rozkazy dzienne 1943 ↓, s. 99.
- ↑ Rozkazy dzienne 1943 ↓, s. 137.
Bibliografia
Media użyte na tej stronie
Flaga Rzeczypospolitej Polskiej, a później Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej w okresie 1928-1980 ustanowiona rozporządzeniem Prezydenta Rzeczypospolitej z dnia 13 grudnia 1927 r. o godłach i barwach państwowych oraz o oznakach, chorągwiach i pieczęciach, Dz. U. z 1927 r. Nr 115, poz. 980 i potwierdzona dekretem z dnia 9 listopada 1955 r. o znakach Sił Zbrojnych, Dz. U. z 1955 r. Nr 47, poz. 315.
Do odwzorowania barwy czerwonej użyto domyślnego odcienia "vermilion" (#E34234, cynober). Proporcje 5:8 (w dekrecie z 1955 roku błędnie ustalone jako 3:8, skorygowane w obwieszczeniu Prezesa Rady Ministrów z dnia 20 lutego 1956 r. o sprostowania błędu w dekrecie z dnia 7 grudnia 1955 r. o godle i barwach Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej oraz o pieczęciach państwowych, Dz.U. z 1955 r. Nr 47 poz. 314).
Flaga Rzeczypospolitej Polskiej, a później Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej w okresie 1928-1980 ustanowiona rozporządzeniem Prezydenta Rzeczypospolitej z dnia 13 grudnia 1927 r. o godłach i barwach państwowych oraz o oznakach, chorągwiach i pieczęciach, Dz. U. z 1927 r. Nr 115, poz. 980 i potwierdzona dekretem z dnia 9 listopada 1955 r. o znakach Sił Zbrojnych, Dz. U. z 1955 r. Nr 47, poz. 315.
Do odwzorowania barwy czerwonej użyto domyślnego odcienia "vermilion" (#E34234, cynober). Proporcje 5:8 (w dekrecie z 1955 roku błędnie ustalone jako 3:8, skorygowane w obwieszczeniu Prezesa Rady Ministrów z dnia 20 lutego 1956 r. o sprostowania błędu w dekrecie z dnia 7 grudnia 1955 r. o godle i barwach Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej oraz o pieczęciach państwowych, Dz.U. z 1955 r. Nr 47 poz. 314).
Autor: Lonio17, Licencja: CC BY-SA 4.0
Oznaka rozpoznawcza 4 Dywizji Piechoty Polskich Sił Zbrojnych na Zachodzie