1 Dywizja Artylerii OPK im. Powstańców Śląskich
| ||
| Historia | ||
| Państwo |  PRL | |
|---|---|---|
| Sformowanie | 1967 | |
| Rozformowanie | 1988 | |
| Patron | Powstańcy Śląscy | |
| Tradycje | ||
| Rodowód | 13 Dywizja Artylerii OPL | |
| Kontynuacja | 1 Brygada Artylerii OPK 1 Brygada Rakietowa OP | |
| Dowódcy | ||
| Pierwszy | płk Bolesław Tatarski | |
| Ostatni | płk Wiesław Kozikowski | |
| Organizacja | ||
| Numer | JW 1499 | |
| Dyslokacja | Bytom | |
| Rodzaj sił zbrojnych | Wojska Obrony Powietrznej Kraju | |
| Rodzaj wojsk | Wojska Rakietowe i Artyleria | |
1 Dywizja Artylerii OPK im. Powstańców Śląskich (1 DA OPK) – związek taktyczny Wojsk Rakietowych i Artylerii Wojsk Obrony Powietrznej Kraju.
Historia i powstanie
30 września 1967 Minister Obrony Narodowej przemianował 13 Dywizję Artylerii OPK im. Powstańców Śląskich w Bytomiu na 1 Dywizję Artylerii OPK im. Powstańców Śląskich. Od tego czasu jednostka dziedziczyła tradycje 1 Dywizji Artylerii Przeciwlotniczej.
Dywizja, dla zachowania w tajemnicy jej przeznaczenia, posługiwała się tradycyjną nazwą „artylerii”. Mimo tego była związkiem taktycznym rakiet przeciwlotniczych. Na jej uzbrojeniu znajdowały się przeciwlotnicze zestawy rakietowe S-75A „Dźwina”, S-75M i S-75W „Wołchow” oraz S-125 i S-125M „Newa”.
W latach 1974-1976 i 1988 dywizja została odznaczona medalem pamiątkowym „Za wybitne osiągnięcia w służbie wojskowej”, a w 1976 - Orderem Sztandaru Pracy I klasy.
24 czerwca 1988 dywizja została przemianowana na 1 Brygadę Artylerii Obrony Powietrznej Kraju im. Powstańców Śląskich.
Dowódcy dywizji
- płk Jan Styran (1959–1968)
- płk Jerzy Szmyrgałło (1968–1971)
- gen. bryg. Jan Łazarczyk (1971–1981)
- płk Bogdan Miller (1981–1986)
- płk Wiesław Kozikowski (1986–1990)
Bibliografia
- Jerzy Kajetanowicz: Polskie wojska lądowe w latach 1945-1960. Toruń: Europejskie Centrum Edukacyjne, 2005. ISBN 83-8808-967-6.
- Tadeusz Kmiecik: Polskie lotnictwo wojskowe 1945-1962 : organizacja, szkolenie i problemy kadrowe. Warszawa: Ulmak, 2002. ISBN 83-8722-629-7.
| Korpusy | |
|---|---|
| Dywizje | |
| Brygady | |
| Pułki OPL | |
| Pułki |
- Jednostki przeciwlotnicze Wojska Polskiego
- II RP
- PSZ na Zachodzie
- ludowe Wojsko Polskie
- Siły Zbrojne RP
Media użyte na tej stronie
.svg)
Flaga Rzeczypospolitej Polskiej, a później Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej w okresie 1928-1980 ustanowiona rozporządzeniem Prezydenta Rzeczypospolitej z dnia 13 grudnia 1927 r. o godłach i barwach państwowych oraz o oznakach, chorągwiach i pieczęciach, Dz. U. z 1927 r. Nr 115, poz. 980 i potwierdzona dekretem z dnia 9 listopada 1955 r. o znakach Sił Zbrojnych, Dz. U. z 1955 r. Nr 47, poz. 315.
Do odwzorowania barwy czerwonej użyto domyślnego odcienia "vermilion" (#E34234, cynober). Proporcje 5:8 (w dekrecie z 1955 roku błędnie ustalone jako 3:8, skorygowane w obwieszczeniu Prezesa Rady Ministrów z dnia 20 lutego 1956 r. o sprostowania błędu w dekrecie z dnia 7 grudnia 1955 r. o godle i barwach Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej oraz o pieczęciach państwowych, Dz.U. z 1955 r. Nr 47 poz. 314).
Autor: Witkowski Marcin, Licencja: CC-BY-SA-3.0
To zdjęcie zostało wykonane w Muzeum im. Orła Białego w Skarżysku-Kamiennej