1 Dywizja Kawalerii (II RP)
| Historia | |
| Państwo | |
|---|---|
| Sformowanie | |
| Rozformowanie | |
| Dowódcy | |
| Pierwszy | gen. bryg. Juliusz Rómmel |
| Organizacja | |
| Dyslokacja | |
| Rodzaj sił zbrojnych | |
| Rodzaj wojsk | |
| Podległość | |
1 Dywizja Kawalerii (1 DK) – wielka jednostka kawalerii Wojska Polskiego II Rzeczypospolitej.
Historia dywizji
1 Dywizja Kawalerii została sformowana w 1924 roku na bazie IV Brygady Jazdy, 10 pułku ułanów z VIII Brygady Jazdy oraz dwóch, samodzielnych dotąd, pułków strzelców konnych (3 i 9). Dowództwo dywizji powstało w oparciu o Inspektorat Jazdy przy Inspektoracie Armii Nr 2.
12 czerwca 1924 roku Minister Spraw Wojskowych generał dywizji Władysław Sikorski podporządkował 1 DK dowódcy Okręgu Korpusu Nr III w Grodnie. Rozlokowane na terytorium Okręgu Korpusu Nr I formacje 1 DK, a mianowicie: 10 puł, 9 psk i 8 dak, zachowały tymczasowo charakter formacji eksterytorialnych[1].
W 1926 roku VIII BK przemianowana została na XVIII Brygadę Kawalerii, a w następnym roku 8 dak przemianowany został na 14 dywizjon artylerii konnej.
8 lutego 1929 roku rozformowane zostały dowództwa 1 DK i XI BK w Augustowie, IV BK przemianowana została na BK „Suwałki”, Dowództwo XVIII BK w Białymstoku przemianowane zostało na Dowództwo BK „Białystok”, oba pułki (1 puł i 9 psk) ze składu XI BK podporządkowane zostały dowódcy BK „Białystok”, natomiast 3 pułk strzelców konnych z dotychczasowej XVIII BK podporządkowany został dowódcy BK „Baranowicze”[2].
Obsada personalna Dowództwa 1 Dywizji Kawalerii
- Dowódcy dywizji
- gen. bryg. Juliusz Rómmel (1 VI 1924[3] - 11 IX 1926[4])
- gen. bryg. Adolf Waraksiewicz (dowódca XVIII BK i p.o. dowódcy dywizji do 12 III 1929)
- Dowódcy artylerii konnej dywizji kawalerii
- płk art. Witold Majewski (1 VI 1924[5] - 11 IV 1927)
- płk art. Rudolf Niemira (11 IV 1927[6] - 22 III 1929[7])
- Szefowie sztabu
- mjr SG Marian Słoniński (25 VII – 15 IX 1924[8])
- rtm./mjr SG Zdzisław Chrząstowski (15 XI 1924[9] - 14 X 1926[10])
- rtm. SG Witold Gierulewicz (p.o. XI 1926[11] - X 1927)
- mjr dypl. Karol Krzysztof Bokalski (28 X 1927[12] - IV 1929)
- I oficerowie sztabu
- rtm. SG Stanisław Józef Uszyński
- rtm. SG Ziemowit Grabowski (od 1 X 1925)
- II oficerowie sztabu
- por. kaw. Marian Okulicz-Kozaryn (do 6 V 1925 → oficer sztabu VIII BK[13])
Organizacja pokojowa 1 Dywizji Kawalerii
- Dowództwo 1 Dywizji Kawalerii w Białymstoku
- IV Brygada Kawalerii w Suwałkach
- VIII (XVIII) Brygada Kawalerii w Wołkowysku, a później Białymstoku
- XI Brygada Kawalerii w Augustowie
- 4 dywizjon artylerii konnej w Suwałkach
- 8 (14) dywizjon artylerii konnej w Białymstoku
- 1 szwadron samochodów pancernych w Grodnie (1925–1926) i Białymstoku
- 1 szwadron pionierów w Białymstoku
- Szkoła Podchorążych Rezerwy Kawalerii nr 1 przy 1 DK w Suwałkach (1924–1926)
Przypisy
- ↑ Dz. Rozk. MSWojsk. Nr 23 z 12 czerwca 1924 roku, poz. 342.
- ↑ Giętkowski 2001 ↓, s. 72-73.
- ↑ Dziennik Personalny Ministra Spraw Wojskowych Nr 53 z 5 czerwca 1924 r., s. 309.
- ↑ Dziennik Personalny Ministra Spraw Wojskowych Nr 38 z 20 września 1926 r., s. 307.
- ↑ Dziennik Personalny Ministra Spraw Wojskowych Nr 53 z 5 czerwca 1924 r., s. 311.
- ↑ Dziennik Personalny Ministra Spraw Wojskowych Nr 12 z 11 kwietnia 1927 r., s. 111.
- ↑ Dziennik Personalny Ministra Spraw Wojskowych Nr 7 z 22 marca 1929 r., s. 100.
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 75 z 5 sierpnia 1924 roku, s. 429, odkomenderowany z Generalnego Inspektoratu Kawalerii.
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 116 z 31 października 1924 roku, s. 650.
- ↑ Dziennik Personalny Ministra Spraw Wojskowych Nr 44 z 14 października 1926 r., s. 355.
- ↑ Dziennik Personalny Ministra Spraw Wojskowych Nr 49 z 17 listopada 1926 r., s. 403.
- ↑ Dziennik Personalny Ministra Spraw Wojskowych Nr 66 z 31 października 1927 r., s. 311.
- ↑ Dziennik Personalny Ministerstwa Spraw Wojskowych Nr 51 z 6 maja 1925 roku, s. 244.
Bibliografia
- Dzienniki Personalne Ministerstwa Spraw Wojskowych.
- Piotr Bauer: Armia Poznan w wojnie obronnej 1939. Wydawn. Poznanskie. ISBN 83-210-0385-0.
- Mirosław Giętkowski: Artyleria konna Wojska Polskiego 1918–1939. Toruń: Wydawnictwo Adam Marszałek, 2001. ISBN 83-7174-823-X.
- "Almanach oficerski": praca zbiorowa, Wojskowy Instytut Naukowo-Wydawniczy, Warszawa 1923
- "Księga jazdy polskiej": pod protektoratem marsz. Edwarda Śmigłego–Rydza. Warszawa 1936. Reprint: Wydawnictwo Bellona Warszawa 1993
- Stanisław Radomyski, Zarys historii Szkoły Podchorążych Rezerwy Kawalerii w Grudziądzu 1926-1939, Oficyna Wydawnicza "Ajaks", Pruszków 1992, ISBN 83-85621-06-7.
| Rodowód | |
|---|---|
| Naczelne władze wojskowe | |
| Rodzaje sił zbrojnych | |
| Formacje |
|
| Bronie |
|
| Służby | |
| WP w 1939 | |
| Inne |
|
Media użyte na tej stronie
.svg)
Flag of Poland (1928–1980).svg
Flaga Rzeczypospolitej Polskiej, a później Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej w okresie 1928-1980 ustanowiona rozporządzeniem Prezydenta Rzeczypospolitej z dnia 13 grudnia 1927 r. o godłach i barwach państwowych oraz o oznakach, chorągwiach i pieczęciach, Dz. U. z 1927 r. Nr 115, poz. 980 i potwierdzona dekretem z dnia 9 listopada 1955 r. o znakach Sił Zbrojnych, Dz. U. z 1955 r. Nr 47, poz. 315.
Do odwzorowania barwy czerwonej użyto domyślnego odcienia "vermilion" (#E34234, cynober). Proporcje 5:8 (w dekrecie z 1955 roku błędnie ustalone jako 3:8, skorygowane w obwieszczeniu Prezesa Rady Ministrów z dnia 20 lutego 1956 r. o sprostowania błędu w dekrecie z dnia 7 grudnia 1955 r. o godle i barwach Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej oraz o pieczęciach państwowych, Dz.U. z 1955 r. Nr 47 poz. 314).
Flaga Rzeczypospolitej Polskiej, a później Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej w okresie 1928-1980 ustanowiona rozporządzeniem Prezydenta Rzeczypospolitej z dnia 13 grudnia 1927 r. o godłach i barwach państwowych oraz o oznakach, chorągwiach i pieczęciach, Dz. U. z 1927 r. Nr 115, poz. 980 i potwierdzona dekretem z dnia 9 listopada 1955 r. o znakach Sił Zbrojnych, Dz. U. z 1955 r. Nr 47, poz. 315.
Do odwzorowania barwy czerwonej użyto domyślnego odcienia "vermilion" (#E34234, cynober). Proporcje 5:8 (w dekrecie z 1955 roku błędnie ustalone jako 3:8, skorygowane w obwieszczeniu Prezesa Rady Ministrów z dnia 20 lutego 1956 r. o sprostowania błędu w dekrecie z dnia 7 grudnia 1955 r. o godle i barwach Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej oraz o pieczęciach państwowych, Dz.U. z 1955 r. Nr 47 poz. 314).
Flag of Poland (1927–1980).svg
Flaga Rzeczypospolitej Polskiej, a później Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej w okresie 1928-1980 ustanowiona rozporządzeniem Prezydenta Rzeczypospolitej z dnia 13 grudnia 1927 r. o godłach i barwach państwowych oraz o oznakach, chorągwiach i pieczęciach, Dz. U. z 1927 r. Nr 115, poz. 980 i potwierdzona dekretem z dnia 9 listopada 1955 r. o znakach Sił Zbrojnych, Dz. U. z 1955 r. Nr 47, poz. 315.
Do odwzorowania barwy czerwonej użyto domyślnego odcienia "vermilion" (#E34234, cynober). Proporcje 5:8 (w dekrecie z 1955 roku błędnie ustalone jako 3:8, skorygowane w obwieszczeniu Prezesa Rady Ministrów z dnia 20 lutego 1956 r. o sprostowania błędu w dekrecie z dnia 7 grudnia 1955 r. o godle i barwach Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej oraz o pieczęciach państwowych, Dz.U. z 1955 r. Nr 47 poz. 314).
Flaga Rzeczypospolitej Polskiej, a później Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej w okresie 1928-1980 ustanowiona rozporządzeniem Prezydenta Rzeczypospolitej z dnia 13 grudnia 1927 r. o godłach i barwach państwowych oraz o oznakach, chorągwiach i pieczęciach, Dz. U. z 1927 r. Nr 115, poz. 980 i potwierdzona dekretem z dnia 9 listopada 1955 r. o znakach Sił Zbrojnych, Dz. U. z 1955 r. Nr 47, poz. 315.
Do odwzorowania barwy czerwonej użyto domyślnego odcienia "vermilion" (#E34234, cynober). Proporcje 5:8 (w dekrecie z 1955 roku błędnie ustalone jako 3:8, skorygowane w obwieszczeniu Prezesa Rady Ministrów z dnia 20 lutego 1956 r. o sprostowania błędu w dekrecie z dnia 7 grudnia 1955 r. o godle i barwach Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej oraz o pieczęciach państwowych, Dz.U. z 1955 r. Nr 47 poz. 314).