1 Dywizja Wolnych Francuzów

1 Marszowa Dywizja Piechoty

1re division de marche d'infanterie

Historia
Państwo	Wolna Francja
Sformowanie	1940
Rozformowanie	1945
Dowódcy
Pierwszy	płk Raoul Magrin-Vernerey
Obecny	gen. dyw. Pierre Garbay
Organizacja
Rodzaj wojsk	piechota
Podległość	Siły Wolnych Francuzów 1 Armia Francuskiej Armii Wyzwolenia
Skład	patrz tekst
Odznaczenia

1 Dywizja Wolnych Francuzów (fr. 1ère division française libre) – francuska jednostka wojskowa podporządkowana gen. Charles’owi de Gaulle’owi istniejąca podczas II wojny światowej.

Historia jednostki

Dywizja została sformowana 1 sierpnia 1940. Na jej czele stanął płk Raoul Magrin-Vernerey. We wrześniu część jednostki wzięła udział w swoich pierwszych walkach w rejonie Dakaru, gdzie bezskutecznie próbowała doprowadzić do przejścia sił francuskich wiernych władzom Francji Vichy na stronę aliantów. Pozostałe jej oddziały walczyły w Gabonie i podczas kampanii przeciwko Włochom w Erytrei.

W maju 1941 przeorganizowano ją w Tel Awiwie w 1 Lekką Dywizję Wolnych Francuzów. Od 8 czerwca do 11 lipca brała ona udział w walkach z wojskami Vichy w trakcie Operacji „Exporter” (kampanii syryjsko-libańskiej). W sierpniu dywizja została rozwiązana, a jej poszczególne brygady służyły oddzielnie pod rozkazami aliantów. Wolni Francuzi brali udział m.in. w ciężkich walkach z Niemcami w rejonie Bir Hakeim i El Alamein.

1 lutego 1943 ponownie utworzono 1 Dywizję Wolnych Francuzów. Walczyła ona następnie w kampanii tunezyjskiej (kwiecień-maj 1943). Następnie przez kilka miesięcy stacjonowała w Libii, po czym wyekwipowana i uzbrojona przez Amerykanów, od kwietnia do lipca 1944 brała udział w kampanii włoskiej. Podczas niej została przemianowana na 1 Dywizję Piechoty Zmotoryzowanej i ostatecznie na 1 Marszową Dywizję Piechoty. W sierpniu Wolni Francuzi wylądowali w południowej Francji w ramach Operacji „Dragon”. W składzie 1 Armii Francuskiej walczyli z Niemcami w Prowansji i Wogezach, a następnie w Alzacji. W styczniu 1945 bronili obszaru Strasburga przeciwko desperackiej ofensywie niemieckiej 19 Armii, ponosząc bardzo duże straty (rozbity został 24. batalion marszowy). Krótko potem dywizja uczestniczyła w walkach w rejonie Colmaru w składzie II Korpusu Francuskiego. W marcu została przerzucona z Alzacji we francuskie Alpy, gdzie do końca wojny wyzwalała obszary zajęte przez Włochy w 1940.

Podczas wojny dywizja straciła ponad 4 tys. żołnierzy zabitych.

Dowódcy

• płk Raoul Magrin-Vernerey (1941)
• gen. dyw. Paul Legentilhomme (15 kwietnia - 21 sierpnia 1941)
• gen. dyw. Edgard de Larminat (styczeń - 16 maja 1943)
• gen. dyw. Marie Pierre Kœnig (1943)
• gen. bryg. Diego Brosset (1943)
• gen. dyw. Pierre Garbay (1944-1945)

Skład organizacyjny

Czerwiec 1941

• 1 Brygada
  • 1 Batalion Legii Cudzoziemskiej
  • 1 Batalion Marszowy (Senegalczycy)
  • 2 Batalion Marszowy (Senegalczycy)
  • 1 Bateria Artylerii
• 2 Brygada
  • 1 Batalion Piechoty Morskiej
  • 3 Batalion Marszowy (Senegalczycy)
  • 4 Batalion Marszowy (Senegalczycy)
  • 2 Bateria Artylerii
  • Kompania Przeciwpancerna

Sierpień 1944

• 1 Brygada
  • 1 Batalion Legii Cudzoziemskiej
  • 2 Batalion Legii Cudzoziemskiej
  • 22 Północnoafrykański Batalion Marszowy
• 2 Brygada
  • 4 Batalion Marszowy
  • 5 Batalion Marszowy
• 11 Batalion Marszowy
• 4 Brygada
• 21 Batalion Marszowy
• 24 Batalion Marszowy
  • Batalion Piechoty Marynarki Wojennej i Pacyfiku
• 1 Pułk Fizylierów Marynarki Wojennej (Batalion Zwiadowczy)
• 1 Pułk Artylerii
• 21 Grupa Artylerii Przeciwlotniczej
• 1 Bojowy Batalion Saperów
• 1 Batalion Łączności
• 101, 102 i 103 Kompanie Transportowe
• 1 Oddział Kierowania Ruchem Drogowym
• 9 Kompania Kwatermistrzowska
• 1 Grupa Zaopatrzeniowa
• 1 Batalion Medyczny
• Kobieca Sekcja Marynarki Wojennej Ewakuacji Medycznej

Linki zewnętrzne

• strona dotycząca 1 Dywizji Wolnych Francuzów. dfl.francaislibres.net. [zarchiwizowane z tego adresu (2016-03-04)]. (fr.)