1 Dywizjon Taborów

1 Dywizjon Taborów
Kadra 1 dywizjonu taborów
Historia
Państwo

 II Rzeczpospolita

Sformowanie

1921

Rozformowanie

1939

Tradycje
Kontynuacja

1 szwadron taborów
Kadra 1 dywizjonu taborów

Organizacja
Dyslokacja

Warszawa; Małkinia

Rodzaj sił zbrojnych

wojsko

Rodzaj wojsk

tabory

Podległość

Okręg Korpusu Nr I

Polskie dywizjony taborów w 1939

1 Dywizjon Taborówoddział taborów Wojska Polskiego w II Rzeczypospolitej.

W okresie swojego istnienia jednostka przechodziła kilkakrotnie reorganizację. W 1923 dywizjon stacjonował w Warszawie, a w 1939 kadra 1 dywizjonu taborów stacjonowała w Małkini.

Forowanie i zmiany organizacyjne

W 1923 dywizjon podlegał Dowództwu Okręgu Korpusu Nr I i stacjonował w Warszawie [1]. Dowódca dywizjonu pełnił jednocześnie funkcję szefa taborów Okręgu Korpusu Nr I[2].

1 października 1925, w „związku z reorganizacją wojsk taborowych”, dywizjon został przeformowany w „1. Szwadron Taborów”. Jednocześnie zostało utworzone Szefostwo Taborów Dowództwa Okręgu Korpusu Nr I[3][4]. W lipcu 1926, „w związku z redukcją stanów liczebnych formacji taborowych (rozkaz MSWojsk. Oddz. I Szt. Gen. L. 2579/org. i rozporządzenie wykonawcze Dep. II L. 1600/tab. tjn.)” szwadron został skadrowany[5][6][a].

12 września 1930 roku została wydana „Organizacja taborów na stopie pokojowej. Przepisy służbowe”, a 18 września 1930 roku został wydany rozkaz o wprowadzeniu w życie organizacji formacji taborowych. 1 szwadron taborów został przeformowany w kadrę 1 dywizjonu taborów[6].

W 1939 kadra 1 dywizjonu taborów stacjonowała w Małkini[8].

Struktura organizacyjna

Organizacja dywizjonu w 1923[1]

  • dowództwo dywizjonu
  • cztery lub pięć szwadronów taborowych[b]
  • skład i warsztat taborowy
  • kadra szwadronu zapasowego
  • Kadra Okręgowego Szpitala Koni nr I w Warszawie[9]
  • kolumny przewozowe

Obsada personalna

Dowódcy dywizjonu i szwadronu oraz komendanci kadry
  • płk tab. Witold Płatuski (1923[10] – 1 X 1925 → szef Szefostwa Taborów DOK I[11])
  • ppłk tab. Antoni Józef Chocieszyński (1 X 1925[11] – VII 1926 → szef Szefostwa Taborów DOK IV[12])
  • mjr tab. Marian Frydrychowicz (VII 1926[12] – VI 1927 → szef Szefostwa Taborów OK VII[13])
  • kpt. tab. Marian Czerkawski (VI 1927[14] – 1 IV 1929 → kierownik referatu w Departamencie Intendentury MSWojsk[15])
  • mjr tab. Karol Czulak (VI 1930[16] – XII 1932 → szef służby taborowej w Dowództwie KOP[17])
  • rtm. / mjr tab. Albin Nowotny (od VI 1933[18])
  • kpt. Rafał Narkon (był III 1939)
Zastępcy dowódcy dywizjonu
  • mjr tab. Zygmunt Bogusz (1923[19] – 1924 → zastępca dowódcy 9 dtab[20])
  • mjr tab. Jan Aleksander Maetschke (XI 1924[21][22] – 1 X 1925 → kadra oficerów taborowych[23])
Kwatermistrzowie
Obsada personalna kadry 1 dywizjonu taborów w marcu 1939 roku[25][c]
  • komendant kadry – kpt. Rafał Narkon
  • oficer mobilizacyjny – kpt. Stefan III Tomaszewski
  • oficer administracyjno-materiałowy – por. Józef Ziemian-Ziemiński

Żołnierze dywizjonu – ofiary zbrodni katyńskiej

Biogramy zamordowanych znajdują się na stronie internetowej Muzeum Katyńskiego[27]

Nazwisko i imięstopieńzawódmiejsce pracy przed mobilizacjązamordowany
Chludziński Włodzimierzpodporucznik rezerwyprawnikKatyń
Mikoszewski Bronisław[28]porucznik rezerwyinżynierKatyń
Pfeilstecher Zdzisławpodporucznik rezerwyurzędnikKatyń
Wilecki Alfred[29]major rezerwydziennikarzPolska Agencja PrasowaKatyń
Bartha Ludwikpodporucznik rezerwyCharków
Bukowski Franciszek[30]porucznik rezerwykupiec(e)Charków
Glinicki Zygmunt[31]porucznik rezerwyartysta malarzCharków
Sawicki Ludomirpodporucznik rezerwynauczycielszkoła powszechnaCharków
Wacowski Janporucznik rezerwyCharków

Uwagi

  1. W styczniu 1931 roku, ogłaszając zmiany personalne przeprowadzone w październiku 1930 roku, posługiwano się nazwą „b. 1 sk. szw. tab.”, czyli były 1 skadrowany szwadron taborów[7]
  2. Spośród dziesięciu dywizjonów połowa miała w swoim składzie pięć szwadronów, a pozostałe, w tym 4 dtab – cztery szwadrony[2]
  3. Wykaz zawiera obsadę jednostki według stanu bezpośrednio przed rozpoczęciem mobilizacji pierwszych oddziałów Wojska Polskiego w dniu 23 marca 1939, ale już po przeprowadzeniu ostatnich awansów ogłoszonych z datą 19 marca 1939[26].

Przypisy

  1. a b Almanach oficerski 1923 ↓, s. 73.
  2. a b Jarno 2001 ↓, s. 199.
  3. Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 109 z 21 października 1925 roku, s. 586-587.
  4. Jarno 2001 ↓, s. 199 wg autora nowa organizacja taborów została wprowadzona 1 listopada 1925 roku.
  5. Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 29 z 26 lipca 1926 roku, s. 230-231.
  6. a b Jarno 2001 ↓, s. 200.
  7. Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 1 z 28 stycznia 1931 roku, s. 19.
  8. Rocznik oficerski 1939 ↓, s. 831.
  9. Rocznik Oficerski 1923 ↓, s. 1379-1380.
  10. Rocznik Oficerski 1923 ↓, s. 1027, 1039.
  11. a b Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 109 z 21 października 1925 roku, s. 586.
  12. a b Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 29 z 26 lipca 1926 roku, s. 229-230.
  13. a b Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 16 z 11 czerwca 1927 roku, s. 166.
  14. Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 16 z 11 czerwca 1927 roku, s. 163.
  15. Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 9 z 27 kwietnia 1929 roku, s. 124.
  16. Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 11 z 18 czerwca 1930 roku, s. 212.
  17. Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 13 z 9 grudnia 1932 roku, s. 439.
  18. Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 8 z 28 czerwca 1933 roku, s. 137.
  19. Rocznik Oficerski 1923 ↓, s. 1027.
  20. Rocznik Oficerski 1924 ↓, s. 946.
  21. Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 119 z 7 listopada 1924 roku, s. 665.
  22. Rocznik Oficerski 1924 ↓, s. 938.
  23. Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 109 z 21 października 1925 roku, s. 585.
  24. Rocznik Oficerski 1928 ↓, s. 515.
  25. Rocznik oficerski 1939 ↓, s. 831.
  26. Rocznik oficerski 1939 ↓, s. VI.
  27. Księgi Cmentarne – biogramy oficerów.
  28. Księgi Cmentarne – wpis 2372.
  29. Księgi Cmentarne – wpis 4057.
  30. Księgi Cmentarne – wpis 4711.
  31. Księgi Cmentarne – wpis 5203.

Bibliografia

Media użyte na tej stronie

Orzełek II RP.svg
Autor: Poznaniak, Licencja: CC BY-SA 2.5
Orzełek Wojsk Lądowych II RP
Flag of Poland (1928–1980).svg
Flaga Rzeczypospolitej Polskiej, a później Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej w okresie 1928-1980 ustanowiona rozporządzeniem Prezydenta Rzeczypospolitej z dnia 13 grudnia 1927 r. o godłach i barwach państwowych oraz o oznakach, chorągwiach i pieczęciach, Dz. U. z 1927 r. Nr 115, poz. 980 i potwierdzona dekretem z dnia 9 listopada 1955 r. o znakach Sił Zbrojnych, Dz. U. z 1955 r. Nr 47, poz. 315.
Do odwzorowania barwy czerwonej użyto domyślnego odcienia "vermilion" (#E34234, cynober). Proporcje 5:8 (w dekrecie z 1955 roku błędnie ustalone jako 3:8, skorygowane w obwieszczeniu Prezesa Rady Ministrów z dnia 20 lutego 1956 r. o sprostowania błędu w dekrecie z dnia 7 grudnia 1955 r. o godle i barwach Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej oraz o pieczęciach państwowych, Dz.U. z 1955 r. Nr 47 poz. 314).
Flag of Poland (1927–1980).svg
Flaga Rzeczypospolitej Polskiej, a później Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej w okresie 1928-1980 ustanowiona rozporządzeniem Prezydenta Rzeczypospolitej z dnia 13 grudnia 1927 r. o godłach i barwach państwowych oraz o oznakach, chorągwiach i pieczęciach, Dz. U. z 1927 r. Nr 115, poz. 980 i potwierdzona dekretem z dnia 9 listopada 1955 r. o znakach Sił Zbrojnych, Dz. U. z 1955 r. Nr 47, poz. 315.
Do odwzorowania barwy czerwonej użyto domyślnego odcienia "vermilion" (#E34234, cynober). Proporcje 5:8 (w dekrecie z 1955 roku błędnie ustalone jako 3:8, skorygowane w obwieszczeniu Prezesa Rady Ministrów z dnia 20 lutego 1956 r. o sprostowania błędu w dekrecie z dnia 7 grudnia 1955 r. o godle i barwach Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej oraz o pieczęciach państwowych, Dz.U. z 1955 r. Nr 47 poz. 314).
Polskie dywizjony taborów w 1939.jpg
Polskie dywizjony taborów w 1939