1 Korpus Armijny (1952–1956)
| Historia | |
| Państwo | |
|---|---|
| Sformowanie | 1952 |
| Rozformowanie | 1956 |
| Tradycje | |
| Rodowód | |
| Dowódcy | |
| Pierwszy | płk Stanisław Olechnowicz |
| Ostatni | płk Witalis Szerszeń |
| Organizacja | |
| Numer | |
| Dyslokacja | |
| Rodzaj sił zbrojnych | Wojska Lądowe |
| Podległość | |
1 Korpus Armijny (1 KA) – związek operacyjno-taktyczny Sił Zbrojnych PRL.
Formowanie i zmiany organizacyjne
W 1952 roku 1 Korpus Piechoty został przeformowany w 1 Korpus Armijny. W 1956 roku, w związku z rezygnacją w wojskach lądowych WP ze szczebla korpusu, został rozformowany.
1 Korpus Armijny był korpusem typu A i należał do I rzutu operacyjnego wojsk lądowych. W jego składzie znajdowały się trzy dywizje typu A (rozwinięte w 85%), w tym dwie piechoty i jedna zmechanizowana. Jednostki korpuśne obejmowały: batalion łączności zabezpieczający pracę dowództwa i sztabu korpusu, pułk artylerii ciężkiej i dywizjon artyleryjskiego rozpoznania pomiarowego (w 1955 dywizjon włączono w skład pułku artylerii) oraz batalion saperów.
Skład korpusu w 1955
- Dowództwo 1 Korpusu Armijnego – Wałcz (JW 5742)
- 12 Dywizja Piechoty – Szczecin
- 14 Dywizja Piechoty – Wałcz
- 20 Dywizja Zmechanizowana – Szczecinek
- 159 pułk artylerii ciężkiej – Choszczno
- 26 batalion saperów – Podjuchy[a]
- 38 batalion łączności – Wałcz
- 8 Dywizja Zmechanizowana – Koszalin (od 20 grudnia 1955 w miejsce 20 Dywizji Zmechanizowanej)
20 DZ a potem 8 DZ stanowiła tzw. grupę szybką Korpusu.
Korpus liczył: 22 522 żołnierzy, 268 czołgów T-34/85, 79 dział pancernych, 43 transportery opancerzone, 600 dział i moździerzy różnego kalibru i 120 armat przeciwlotniczych.
Obsada personalna Dowództwa 1 Korpusu Armijnego
Dowódcy korpusu
- płk Stanisław Olechnowicz (do III 1954)
- płk Witalis Szerszeń (do IX 1956)
Zastępcy dowódcy do spraw politycznych
- Włodzimierz Oliwa (1955-1956)
Uwagi
- ↑ "A. Wojtaszak, K. Kozłowski: "Żołnierz polski na Pomorzu Zachodnim..." str. 162 w składzie 1 KA umieszcza cyt.25 korpuśny batalion saperów w Wałczu; Kajetanowicz: "Polskie wojska lądowe..." str. 429 podaje cyt.: 26 bsap Podjuchy.
Przypisy
Bibliografia
- Jerzy Kajetanowicz: Polskie wojska lądowe 1945-1960: skład bojowy, struktury organizacyjne i uzbrojenie. Toruń; Łysomice: Europejskie Centrum Edukacyjne, 2005. ISBN 83-88089-67-6.
- Paweł Piotrowski: Śląski Okręg Wojskowy: przekształcenia organizacyjne, 1945–1956. Warszawa: Wydawnictwo TRIO; Instytut Pamięci Narodowej, 2003. ISBN 83-88542-53-2.
- Andrzej Wojtaszak, Kazimierz Kozłowski: Żołnierz polski na Pomorzu Zachodnim X-XX wiek : materiały z sesji naukowej z 10 listopada 1999 r. : praca zbiorowa. Szczecin: Oddział Edukacji Obywatelskiej, 2001. ISBN 83-86992-76-X.
Media użyte na tej stronie
.svg)
Flaga Rzeczypospolitej Polskiej, a później Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej w okresie 1928-1980 ustanowiona rozporządzeniem Prezydenta Rzeczypospolitej z dnia 13 grudnia 1927 r. o godłach i barwach państwowych oraz o oznakach, chorągwiach i pieczęciach, Dz. U. z 1927 r. Nr 115, poz. 980 i potwierdzona dekretem z dnia 9 listopada 1955 r. o znakach Sił Zbrojnych, Dz. U. z 1955 r. Nr 47, poz. 315.
Do odwzorowania barwy czerwonej użyto domyślnego odcienia "vermilion" (#E34234, cynober). Proporcje 5:8 (w dekrecie z 1955 roku błędnie ustalone jako 3:8, skorygowane w obwieszczeniu Prezesa Rady Ministrów z dnia 20 lutego 1956 r. o sprostowania błędu w dekrecie z dnia 7 grudnia 1955 r. o godle i barwach Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej oraz o pieczęciach państwowych, Dz.U. z 1955 r. Nr 47 poz. 314).
Flaga Rzeczypospolitej Polskiej, a później Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej w okresie 1928-1980 ustanowiona rozporządzeniem Prezydenta Rzeczypospolitej z dnia 13 grudnia 1927 r. o godłach i barwach państwowych oraz o oznakach, chorągwiach i pieczęciach, Dz. U. z 1927 r. Nr 115, poz. 980 i potwierdzona dekretem z dnia 9 listopada 1955 r. o znakach Sił Zbrojnych, Dz. U. z 1955 r. Nr 47, poz. 315.
Do odwzorowania barwy czerwonej użyto domyślnego odcienia "vermilion" (#E34234, cynober). Proporcje 5:8 (w dekrecie z 1955 roku błędnie ustalone jako 3:8, skorygowane w obwieszczeniu Prezesa Rady Ministrów z dnia 20 lutego 1956 r. o sprostowania błędu w dekrecie z dnia 7 grudnia 1955 r. o godle i barwach Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej oraz o pieczęciach państwowych, Dz.U. z 1955 r. Nr 47 poz. 314).
LWP - barwy broni na kołnierze kurtek obowiązujące od stycznia 1945 - piechota