1 Korpus Pancerny (LWP)
Historia | |
Państwo | |
---|---|
Sformowanie | 1949 i 1955 |
Rozformowanie | 1952 i 1957 |
Tradycje | |
Kontynuacja | 1 Korpus Zmechanizowany |
Organizacja | |
Numer | JW 5764[1] |
Dyslokacja | |
Rodzaj wojsk | |
Podległość |
1 Korpus Pancerny (1 KPanc) – związek taktyczny wojsk pancernych Sił Zbrojnych PRL.
Korpus został sformowany w marcu 1949 roku[2]. Dwa lata później przeformowany został w 1 Korpus Zmechanizowany[3], a w listopadzie 1955 roku ponownie przeformowany w 1 Korpus Pancerny.
Struktura organizacyjna 1 KPanc w 1949 roku
- Dowództwo 1 Korpusu Pancernego (Gdańsk - Wrzeszcz)
- 16 Kaszubska Dywizja Pancerna - (Elbląg)
- 8 Drezdeńska Dywizja Piechoty Zmotoryzowanej - (Koszalin)
- 1 Samodzielny Batalion Artylerii Pancernej - od wiosny 1950 roku - (Giżycko)
- 4 Pułk Czołgów Ciężkich - od czerwca 1950
Struktura organizacyjna 1 KPanc w 1956 roku
- Dowództwo 1 Korpusu Pancernego - (Gdańsk - Wrzeszcz)
- 16 Kaszubska Dywizja Pancerna - (Elbląg)
- 20 Warszawska Dywizja Pancerna - (Szczecinek)
- 55 Kompania Sztabowa - (Gdańsk - Wrzeszcz)
- 47 Batalion Łączności
- 57 Batalion Saperów - Gniew
We wrześniu 1956 w skład 1 Korpusu Pancernego włączona została 15 Dywizja Zmechanizowana. W marcu 1957, w związku z rezygnacją z utrzymywania szczebla korpusu, rozwiązano dowództwo 1 Korpusu Pancernego i jednostki korpuśne a znajdujące się w jego składzie dywizje podporządkowano bezpośrednio dowódcom okręgów wojskowych.
Obsada personalna Dowództwa 1 KPanc
- Dowódcy korpusu
- gen. bryg. Siemion Tichonczuk (1950-1952)
- płk Eugeniusz Molczyk (1955-1956)
- Oficerowie dowództwa
- płk Aleksander Rode – szef sztabu
- płk Kazimierz Kozicz – dowódca artylerii
Przypisy
Bibliografia
- Jerzy Kajetanowicz: Polskie wojska lądowe 1945-1960: skład bojowy, struktury organizacyjne i uzbrojenie. Toruń; Łysomice: Europejskie Centrum Edukacyjne, 2005. ISBN 83-88089-67-6.
- Franciszek Puchała: Budowa potencjału bojowego Wojska polskiego 1945-1990. Obszary szpiegowskich działań. Warszawa: Fundacja "Historia i Kultura", 2013. ISBN 978-83-11-12800-2.
Media użyte na tej stronie
Flaga Rzeczypospolitej Polskiej, a później Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej w okresie 1928-1980 ustanowiona rozporządzeniem Prezydenta Rzeczypospolitej z dnia 13 grudnia 1927 r. o godłach i barwach państwowych oraz o oznakach, chorągwiach i pieczęciach, Dz. U. z 1927 r. Nr 115, poz. 980 i potwierdzona dekretem z dnia 9 listopada 1955 r. o znakach Sił Zbrojnych, Dz. U. z 1955 r. Nr 47, poz. 315.
Do odwzorowania barwy czerwonej użyto domyślnego odcienia "vermilion" (#E34234, cynober). Proporcje 5:8 (w dekrecie z 1955 roku błędnie ustalone jako 3:8, skorygowane w obwieszczeniu Prezesa Rady Ministrów z dnia 20 lutego 1956 r. o sprostowania błędu w dekrecie z dnia 7 grudnia 1955 r. o godle i barwach Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej oraz o pieczęciach państwowych, Dz.U. z 1955 r. Nr 47 poz. 314).
Flaga Rzeczypospolitej Polskiej, a później Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej w okresie 1928-1980 ustanowiona rozporządzeniem Prezydenta Rzeczypospolitej z dnia 13 grudnia 1927 r. o godłach i barwach państwowych oraz o oznakach, chorągwiach i pieczęciach, Dz. U. z 1927 r. Nr 115, poz. 980 i potwierdzona dekretem z dnia 9 listopada 1955 r. o znakach Sił Zbrojnych, Dz. U. z 1955 r. Nr 47, poz. 315.
Do odwzorowania barwy czerwonej użyto domyślnego odcienia "vermilion" (#E34234, cynober). Proporcje 5:8 (w dekrecie z 1955 roku błędnie ustalone jako 3:8, skorygowane w obwieszczeniu Prezesa Rady Ministrów z dnia 20 lutego 1956 r. o sprostowania błędu w dekrecie z dnia 7 grudnia 1955 r. o godle i barwach Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej oraz o pieczęciach państwowych, Dz.U. z 1955 r. Nr 47 poz. 314).
LWP - barwy broni na kołnierze kurtek obowiązujące od stycznia 1945 - kadra pancerna i samochodowa
Własna praca Kwz
Autor: Magnum045, Licencja: CC BY-SA 4.0
Amored troops branch insignia 1952