1 Korpus Piechoty (1949–1952)
 | |
| Historia | |
| Państwo | |
|---|---|
| Sformowanie | 1949 |
| Rozformowanie | 1952 |
| Tradycje | |
| Kontynuacja | |
| Organizacja | |
| Dyslokacja | |
| Podległość | |
1 Korpus Piechoty (1 KP) – związek operacyjny Wojska Polskiego istniejący w latach 1949–1952.
Formowanie
1 Korus Piechoty utworzono na podstawie rozkazu MON nr 0036/Org. z 4 marca 1949 roku jako dwudywizyjny związek operacyjny. Korpus należał do jednostek pierwszego rzutu operacyjnego, stąd wchodzące w jego skład dywizje zorganizowane były według etatów typu A posiadając 70% żołnierzy i sprzętu czasu wojennego. Dla Korpusu sformowano w Choszcznie 159 pułk artylerii ciężkiej i dywizjon artyleryjskiego rozpoznania pomiarowego[1].
Dowództwo i sztab korpusu dyslokowano w Wałczu. Było ono podporządkowane dowództwu Pomorskiego Okręgu Wojskowego.
Skład bojowy
- dowództwo i sztab (Wałcz)
- 12 Dywizja Piechoty (Szczecin)
- 14 Dywizja Piechoty (Wałcz)
- 159 pułk artylerii ciężkiej (Choszczno)
- dywizjon artyleryjskiego rozpoznania pomiarowego 159 pac (Choszczno)
- 25 batalion saperów (Wałcz)(?)[1]26 batalion saperów (Szczecin)(?)[2][3]
- 20 Dywizja Zmechanizowana (Szczecinek) /od 1952/
Po sformowaniu 20 DZ według etatów typu B i włączeniu jej w skład 1 Korpusu przestał on być typową jednostką piechoty, a stał się pełnowartościowym związkiem operacyjno-taktycznym. Wiązało się to również ze zmianą nazwy na 1 Korpus Armijny, co nastąpiło w październiku 1952, 20 DZ miała stanowić tzw. grupę szybką korpusu[4].
Przypisy
- ↑ a b Kozłowski i Wojtaszak 2001 ↓, s. 162.
- ↑ Barszczewski 1998 ↓, s. 312.
- ↑ Kajetanowicz 2005 ↓, s. 429.
- ↑ Kozłowski i Wojtaszak 2001 ↓, s. 163.
Bibliografia
- Zdzisław Barszczewski: Przywrócone życiu. Rozminowanie ziem Polski. Warszawa: Dom Wydawniczy Bellona, 1998. ISBN 83-11-08751-2.
- Jerzy Kajetanowicz: Polskie wojska lądowe 1945-1960 : skład bojowy, struktury organizacyjne i uzbrojenie. Toruń; Łysomice: Europejskie Centrum Edukacyjne, 2005. ISBN 83-88089-67-6.
- Andrzej Wojtaszak, Kazimierz Kozłowski: Żołnierz polski na Pomorzu Zachodnim X-XX wiek : materiały z sesji naukowej z 10 listopada 1999 r. : praca zbiorowa. Szczecin: Oddział Edukacji Obywatelskiej, 2001. ISBN 83-86992-76-X.
Media użyte na tej stronie
.svg)
Flaga Rzeczypospolitej Polskiej, a później Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej w okresie 1928-1980 ustanowiona rozporządzeniem Prezydenta Rzeczypospolitej z dnia 13 grudnia 1927 r. o godłach i barwach państwowych oraz o oznakach, chorągwiach i pieczęciach, Dz. U. z 1927 r. Nr 115, poz. 980 i potwierdzona dekretem z dnia 9 listopada 1955 r. o znakach Sił Zbrojnych, Dz. U. z 1955 r. Nr 47, poz. 315.
Do odwzorowania barwy czerwonej użyto domyślnego odcienia "vermilion" (#E34234, cynober). Proporcje 5:8 (w dekrecie z 1955 roku błędnie ustalone jako 3:8, skorygowane w obwieszczeniu Prezesa Rady Ministrów z dnia 20 lutego 1956 r. o sprostowania błędu w dekrecie z dnia 7 grudnia 1955 r. o godle i barwach Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej oraz o pieczęciach państwowych, Dz.U. z 1955 r. Nr 47 poz. 314).
Flaga Rzeczypospolitej Polskiej, a później Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej w okresie 1928-1980 ustanowiona rozporządzeniem Prezydenta Rzeczypospolitej z dnia 13 grudnia 1927 r. o godłach i barwach państwowych oraz o oznakach, chorągwiach i pieczęciach, Dz. U. z 1927 r. Nr 115, poz. 980 i potwierdzona dekretem z dnia 9 listopada 1955 r. o znakach Sił Zbrojnych, Dz. U. z 1955 r. Nr 47, poz. 315.
Do odwzorowania barwy czerwonej użyto domyślnego odcienia "vermilion" (#E34234, cynober). Proporcje 5:8 (w dekrecie z 1955 roku błędnie ustalone jako 3:8, skorygowane w obwieszczeniu Prezesa Rady Ministrów z dnia 20 lutego 1956 r. o sprostowania błędu w dekrecie z dnia 7 grudnia 1955 r. o godle i barwach Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej oraz o pieczęciach państwowych, Dz.U. z 1955 r. Nr 47 poz. 314).
LWP - barwy broni na kołnierze kurtek obowiązujące od stycznia 1945 - piechota