1 Korpus Polskich Sił Zbrojnych w ZSRR

1 Korpus Polskich Sił Zbrojnych w ZSRR
Historia
Państwo

 Polska /  ZSRR

Sformowanie

10 sierpnia 1943

Rozformowanie

15 marca 1944

Tradycje
Kontynuacja

1 Armia Polska w ZSRR

Dowódcy
Ostatni

gen. bryg. Zygmunt Berling

Działania zbrojne
II wojna światowa
Organizacja
Rodzaj sił zbrojnych

lądowe

Rodzaj wojsk

piechota, artyleria, broń pancerna, lotnictwo

Orzeł tzw. wzór 43 (piastowski)[1]

1 Korpus Polskich Sił Zbrojnych w ZSRR (1 Korpus Polski) – wyższy związek taktyczny Wojska Polskiego.

Historia

10 sierpnia 1943 władze radzieckie zgodziły się na rozwinięcie 1 Dywizji Piechoty im. Tadeusza Kościuszki w korpus.

Miał on się składać z dwóch dywizji piechoty, dwóch brygad — artylerii i pancernej, dwóch pułków - lotniczego i zapasowego, czterech samodzielnych batalionów oraz pododdziałów zabezpieczenia i obsługi.

Dowódcą korpusu został gen. Zygmunt Berling, jego zastępcami: ds. oświatowych – ppłk Włodzimierz Sokorski i ds. liniowych – gen. bryg. Karol Świerczewski, a szefem sztabu – ppłk dypl. Władimir Radziwanowicz.

1 września wzmocniona 1 DP wyruszyła na front, a pozostałe siły korpusu rozwijały się pod względem organizacyjnym i prowadziły szkolenie bojowe. Jednak od września do grudnia 1943 sformowano w korpusie tylko 1 batalion specjalny.

Dopiero wyzwolenie Zachodniej Ukrainy umożliwiła dalszy rozwój organizacyjny korpusu. Zreorganizowano wówczas artylerię korpuśną oraz rozpoczęto formowanie 3 Dywizji Piechoty. W grudniu liczba żołnierzy w korpusie przekroczyła 32 tys. żołnierzy. W marcu 1944 r. korpus częściowo zmotoryzowano (dotyczyło to pułków : artylerii lekkiej, 5 kompanii kablowo-tyczkowej i pododdziałów rozpoznawczych, sformowano też 1 batalion samochodowy). 11 marca włączono do korpusu dywizjon dział pancernych SU-85.

6 marca 1944 na bazie 1 Korpusu rozpoczęto formowanie 1 Armii Polskiej w ZSRR.

Przypisy

  1. noszony m.in. na czapkach przez żołnierzy 1 Dywizji Piechoty im. Tadeusza Kościuszki

Media użyte na tej stronie

Flag of Poland (1928–1980).svg
Flaga Rzeczypospolitej Polskiej, a później Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej w okresie 1928-1980 ustanowiona rozporządzeniem Prezydenta Rzeczypospolitej z dnia 13 grudnia 1927 r. o godłach i barwach państwowych oraz o oznakach, chorągwiach i pieczęciach, Dz. U. z 1927 r. Nr 115, poz. 980 i potwierdzona dekretem z dnia 9 listopada 1955 r. o znakach Sił Zbrojnych, Dz. U. z 1955 r. Nr 47, poz. 315.
Do odwzorowania barwy czerwonej użyto domyślnego odcienia "vermilion" (#E34234, cynober). Proporcje 5:8 (w dekrecie z 1955 roku błędnie ustalone jako 3:8, skorygowane w obwieszczeniu Prezesa Rady Ministrów z dnia 20 lutego 1956 r. o sprostowania błędu w dekrecie z dnia 7 grudnia 1955 r. o godle i barwach Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej oraz o pieczęciach państwowych, Dz.U. z 1955 r. Nr 47 poz. 314).
Flag of Poland (1927–1980).svg
Flaga Rzeczypospolitej Polskiej, a później Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej w okresie 1928-1980 ustanowiona rozporządzeniem Prezydenta Rzeczypospolitej z dnia 13 grudnia 1927 r. o godłach i barwach państwowych oraz o oznakach, chorągwiach i pieczęciach, Dz. U. z 1927 r. Nr 115, poz. 980 i potwierdzona dekretem z dnia 9 listopada 1955 r. o znakach Sił Zbrojnych, Dz. U. z 1955 r. Nr 47, poz. 315.
Do odwzorowania barwy czerwonej użyto domyślnego odcienia "vermilion" (#E34234, cynober). Proporcje 5:8 (w dekrecie z 1955 roku błędnie ustalone jako 3:8, skorygowane w obwieszczeniu Prezesa Rady Ministrów z dnia 20 lutego 1956 r. o sprostowania błędu w dekrecie z dnia 7 grudnia 1955 r. o godle i barwach Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej oraz o pieczęciach państwowych, Dz.U. z 1955 r. Nr 47 poz. 314).
KURICA.png
Orzeł tzw. wzór 43 (piastowski) noszony m.in. na czapkach przez żołnierzy 1 Dywizji Piechoty im. Tadeusza Kościuszki. Popularnie nazywany przez żołnierzy kuricą, kurą czy też wroną.