1 Lotnicza Eskadra Kierowania Ogniem Artylerii

1 Lotnicza Eskadra Kierowania Ogniem Artylerii
Historia
Państwo PRL
Sformowanie1951
Rozformowanie1957
Dowódcy
Pierwszymjr pil. Aleksander Malinin
Ostatnimjr pil. Stefan Różanek
Organizacja
DyslokacjaModlin
Bydgoszcz
Inowrocław
Rodzaj wojskWojska lotnicze
Podległość3 Korpus Lotnictwa Mieszanego

1 Samodzielna Lotnicza Eskadra Kierowania Ogniem Artylerii (1 elkoa) – pododdział lotnictwa artylerii ludowego Wojska Polskiego.

Formowanie i zmiany organizacyjne

W 1951 roku, w Modlinie, na bazie klucza lotniczego kierowania ogniem artylerii[a], powstała 1 Samodzielna Lotnicza Eskadra Kierowania Ogniem Artylerii[b]. Etat 6/134 przewidywał 113 żołnierzy i 1 pracownika kontraktowego[1].

W 1952 roku eskadra została przebazowana na lotnisko w Bydgoszczy[c].

Później stacjonowała na lotnisku w Inowrocławiu i działała na korzyść wojsk Pomorskiego Okręgu Wojskowego[1]. W roku 1955 jednostka została przemianowana na 1 Samodzielną Eskadrę Lotnictwa Artyleryjskiego i weszła w podporządkowanie 3 Korpusu Lotnictwa Mieszanego[d].

W 1957 roku eskadra została rozformowana[e].

Dowódcy eskadry

  • mjr pil. Aleksander Malinin (1951-1952)
  • mjr pil. Stefan Różanek (1952-1957)

Uwagi

  1. ↑ Sformowany według rozkazu ministra obrony narodowej nr 070/Org. z 11 lipca 1950 roku
  2. ↑ Rozkaz ministra obrony narodowej nr 0036/Org. z 7 kwietnia 1951 roku
  3. ↑ Zarządzenie szefa Sztabu Generalnego nr 00104/Org. z 30 sierpnia 1952 roku
  4. ↑ Zarządzenie szefa Sztabu Generalnego nr 071/Org. z 29 marca 1955 roku
  5. ↑ Rozkaz ministra obrony narodowej nr 0054/Org. z 6 lipca 1957 roku

Przypisy

  1. ↑ a b Józef Zieliński [red.]: Polskie lotnictwo wojskowe 1945-2010. s. 168.

Bibliografia

  • Józef Zieliński [red.]: Polskie lotnictwo wojskowe 1945-2010: rozwój, organizacja, katastrofy lotnicze. Warszawa: Bellona SA; Wojskowe Stowarzyszenie Społeczno-Kulturalne "SWAT", 2011. ISBN 978-83-1112-14-09.

Media użyte na tej stronie

Flag of Poland (1928–1980).svg
Flaga Rzeczypospolitej Polskiej, a później Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej w okresie 1928-1980 ustanowiona rozporządzeniem Prezydenta Rzeczypospolitej z dnia 13 grudnia 1927 r. o godłach i barwach państwowych oraz o oznakach, chorągwiach i pieczęciach, Dz. U. z 1927 r. Nr 115, poz. 980 i potwierdzona dekretem z dnia 9 listopada 1955 r. o znakach Sił Zbrojnych, Dz. U. z 1955 r. Nr 47, poz. 315.
Do odwzorowania barwy czerwonej użyto domyślnego odcienia "vermilion" (#E34234, cynober). Proporcje 5:8 (w dekrecie z 1955 roku błędnie ustalone jako 3:8, skorygowane w obwieszczeniu Prezesa Rady Ministrów z dnia 20 lutego 1956 r. o sprostowania błędu w dekrecie z dnia 7 grudnia 1955 r. o godle i barwach Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej oraz o pieczęciach państwowych, Dz.U. z 1955 r. Nr 47 poz. 314).