1 Mieszany Korpus Lotniczy
Historia | |
Państwo | |
---|---|
Sformowanie | 31 października 1944 |
Rozformowanie | 28 lipca 1945 |
Dowódcy | |
Pierwszy | gen. bryg. pil. Filipp Agalcow |
Organizacja | |
Dyslokacja | |
Rodzaj wojsk |
1 Mieszany Korpus Lotniczy (1 MKL) – związek taktyczny lotnictwa ludowego Wojska Polskiego.
Formowanie i działania
Na podstawie dyrektywy Naczelnego Dowództwa Armii Czerwonej z 7 sierpnia 1944 oraz na podstawie zarządzenia wykonawczego Sztabu Generalnego Armii Radzieckiej sformowano w rejonie Charkowa i Kazania w ZSRR 1 Mieszany Korpus Lotniczy. Korpus utworzono w okresie od września 1944 do stycznia 1945.
Dowódca lotnictwa nakazał 24 stycznia 1945 przebazować Korpus na tereny polskie. 3 DLM otrzymała rozkaz skierowania się na lotniska węzła kutnowskiego. W kwietniu postanowiono przenieść 1 MKL z rejonu Sochaczewa i Kutna na lotniska przyfrontowe w rejonie Kostrzyna. Nie przerywając działań bojowych, 1 MKL przeniósł się 1 maja w rejon na zachód od Oranienburga.
Po zakończeniu wojny 3 DLM przebazowała się na węzeł kutnowski, a w lipcu na lotnisko w Leźnicy, część jednostek stacjonowała też w Katowicach. Oficjalnie korpus rozwiązano 28 lipca 1945[1].
Struktura korpusu
- Dowództwo 1 Mieszanego Korpusu Lotniczego - Łowicz
- 39 kompania łączności
- 2 eskadra łącznikowa
- 3077 Stacja Poczty Polowej
- 1 Dywizja Lotnictwa Bombowego - Sochaczew
- 2 Brandenburska Dywizja Lotnictwa Szturmowego - Łódź
- 3 Brandenburska Dywizja Lotnictwa Myśliwskiego - Kutno
Obsada personalna Dowództwa 1 MKL 8 maja 1945
- dowódca korpusu – gen. bryg. pil. Filipp Agalcow
- zastępca dowódcy do spraw polityczno–wychowawczych – płk Leonid Dubrowicz
- szef sztabu – płk Adam Drzemieszkiewicz
- szef Wydziału Operacyjno-Rozpoznawczego – płk Krzynowski
- główny inżynier – ppłk inż. Konstanty Graszkin
- starszy nawigator – płk Maksym Moszkarin
- szef służby strzelania powietrznego – płk Gieorgij Kaszubin
- szef łączności – mjr Wasilenko
Przypisy
- ↑ Władysław Tkaczew , Organa informacji Wojska Polskiego w latach 1943-1956. Kontrwywiad wojskowy, 2008, ISBN 978-83-11-10940-7 .
Bibliografia
- Cumft Olgierd; Hubert Kazimierz Kujawa: Księga lotników polskich : poległych, zmarłych i zaginionych 1939-1946. Warszawa: Wydawnictwo MON, 1989, s. 96. ISBN 83-11-07329-5.
- Izydor Koliński: Lotnictwo Polski Ludowej 1944-1947. Warszawa: Wydawnictwo Ministerstwa Obrony Narodowej, 1987. ISBN 83-11-07271-X.
- Izydor Koliński: Regularne jednostki ludowego Wojska Polskiego (lotnictwo). Formowanie, działania bojowe, organizacja i uzbrojenie, metryki jednostek lotniczych. Krótki informator historyczny o Wojsku Polskim w latach II wojny światowej. Cz. 9. Warszawa: Wydawnictwo Ministerstwa Obrony Narodowej, 1978.
- Czesław Krzemiński: Pułki Ludowego Lotnictwa Polskiego. Warszawa: Wydawnictwo Komunikacji i Łączności, 1981. ISBN 83-206-0196-7.
Media użyte na tej stronie
Flaga Rzeczypospolitej Polskiej, a później Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej w okresie 1928-1980 ustanowiona rozporządzeniem Prezydenta Rzeczypospolitej z dnia 13 grudnia 1927 r. o godłach i barwach państwowych oraz o oznakach, chorągwiach i pieczęciach, Dz. U. z 1927 r. Nr 115, poz. 980 i potwierdzona dekretem z dnia 9 listopada 1955 r. o znakach Sił Zbrojnych, Dz. U. z 1955 r. Nr 47, poz. 315.
Do odwzorowania barwy czerwonej użyto domyślnego odcienia "vermilion" (#E34234, cynober). Proporcje 5:8 (w dekrecie z 1955 roku błędnie ustalone jako 3:8, skorygowane w obwieszczeniu Prezesa Rady Ministrów z dnia 20 lutego 1956 r. o sprostowania błędu w dekrecie z dnia 7 grudnia 1955 r. o godle i barwach Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej oraz o pieczęciach państwowych, Dz.U. z 1955 r. Nr 47 poz. 314).
Flaga Rzeczypospolitej Polskiej, a później Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej w okresie 1928-1980 ustanowiona rozporządzeniem Prezydenta Rzeczypospolitej z dnia 13 grudnia 1927 r. o godłach i barwach państwowych oraz o oznakach, chorągwiach i pieczęciach, Dz. U. z 1927 r. Nr 115, poz. 980 i potwierdzona dekretem z dnia 9 listopada 1955 r. o znakach Sił Zbrojnych, Dz. U. z 1955 r. Nr 47, poz. 315.
Do odwzorowania barwy czerwonej użyto domyślnego odcienia "vermilion" (#E34234, cynober). Proporcje 5:8 (w dekrecie z 1955 roku błędnie ustalone jako 3:8, skorygowane w obwieszczeniu Prezesa Rady Ministrów z dnia 20 lutego 1956 r. o sprostowania błędu w dekrecie z dnia 7 grudnia 1955 r. o godle i barwach Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej oraz o pieczęciach państwowych, Dz.U. z 1955 r. Nr 47 poz. 314).
Własna praca Kwz