1 Pułk Łączności (II RP)
| Historia | |
| Państwo | |
|---|---|
| Tradycje | |
| Święto | 1 lipca[1] |
| Organizacja | |
| Dyslokacja | |
| Rodzaj sił zbrojnych | |
| Rodzaj wojsk | |
1 Pułk Łączności (1 płącz.) – oddział łączności Wojska Polskiego II RP.
Organizacja i obsada personalna pułku w 1923
-stacja_optyczna.jpg)
- p.o. dowódcy - mjr Edmund Feliks Świdziński
- p.o. zastępcy dowódcy - mjr Włodzimierz Borowski
- sztab dowódcy
- oficer telegraficzny pułku - kpt. Lucjan Antoni Retzlaff (p.o. od 29 V 1923[2])
- oficer radiotelegraficzny pułku - kpt. rez. powoł. do sł. czyn. Karol Politowski (p.o. od 29 V 1923[3])
- sekcja administracyjno-taborowa
- warsztat i skład techniczny
- starszy lekarz pułku - mjr lek. Tomasz Krzyski
- młodszy lekarz pułku - wakat
- młodszy lekarz pułku - wakat
- oficer kasowy - por. Jan III Laskowski
- oficer prowiantowy - wakat
I batalion telegraficzny w Zegrzu
- p.o. dowódcy - kpt. Władysław Tomasz Skowroński (od 23 V 1923[3])
kadra kompanii zapasowej I batalionu telegraficznego w Zegrzu
- p.o. komendanta - por. Stanisław Skulicz (od 29 V 1923[3])
II batalion telegraficzny w Zegrzu
- p.o. dowódcy - kpt. Wincenty But
kadra kompanii zapasowej II batalionu telegraficznego w Krasnymstawie
- p.o. komendanta - kpt. Marian Michał Dorotycz-Malewicz
III batalion telegraficzny w Zegrzu
- p.o. dowódcy - kpt. Zygmunt Grudziński
kadra kompanii zapasowej III batalionu telegraficznego w garnizonie Grodno
- p.o. komendanta - kpt. Władysław Wierzchowski
IX batalion telegraficzny w Zegrzu
- p.o. dowódcy - kpt. Henryk Doskoczyński (od 29 V 1923[2])
kadra kompanii zapasowej IX batalionu telegraficznego w Brześciu
- p.o. komendanta - kpt. Wilhelm Pszonka
I batalion radiotelegraficzny w Beniaminowie
- p.o. dowódcy - kpt. Edmund Iwaszkiewicz (od 29 V 1923[3])
kadra kompanii zapasowej batalionu radiotelegraficznego Nr I w Beniaminowie
- komendant - por. łącz. Stanisław Czubiński (p.o. do 1 X 1923[4])
- komendant – kpt. piech. Zenon Konarski (p.o. od 1 X 1923[5])
1 specjalna kompania telegraficzna
skadrowana kompania zapasowa batalionów telegraficznych i radio-telegraficznego
stała stacja gołębi pocztowych
trzy plutony (lokalne) telegraficzne
Dowódca pułku podlegał bezpośrednio szefowi wojsk łączności Okręgu Korpusu nr I, natomiast dowódcy kadr kompanii zapasowych podlegali dowódcom okręgów korpusów, na terenie których stacjonowały.
Kadra pułku
- Dowódcy pułku
- mjr łącz. Edmund Feliks Świdziński[6] (p.o. 29 V 1923[3] – VI 1924 → zastępca dowódcy prtlgr[7])
- ppłk łącz. Stanisław Wszebor (tymczasowo 8 III – 31 VII 1924[8] → kierownik Centr. Zakł. W. Łączn.[9])
- ppłk łącz. Oskar Sikora (VI 1924[7] – V 1927 → szef 3 Okręgowego Szefostwa Łączności[10])
- mjr łącz. Gustaw Rakowski[a] (p.o. V 1927[13] – 1 II 1930)
- ppłk łącz. Józef Władysław Wróblewski (p.o. do IX 1930[14] → dyrektor nauk dla łączności w Szkole Podchorążych Inżynierii)
- ppłk łącz. Edward Wolski (IX 1930[14] – III 1932[15] → zastępca komendanta CWŁącz.)
- Zastępcy dowódcy pułku
- mjr łącz. Włodzimierz Borowski (1923 – VI 1924 → dowódca I baonu[16])
- ppłk łącz. Józef Rębski (od VI 1924[16])
- mjr łącz. Józef Władysław Wróblewski (od IV 1929[17])
- mjr łącz. Alfred Wallner (VI 1924[18] – VI 1926)
- Oficerowie i żołnierze
- Heliodor Cepa
- płk Ignacy Niepołomski
- ppłk dypl. Wacław Dahlen (nadetatowy)
- ppłk Tadeusz Jawor
- mjr inż. Kazimierz Jackowski (nadetatowy)
- mjr inż. Zygmunt Karaffa-Kraeuterkraft
- mjr Henryk Doskoczyński (dowódca IV batalionu w 1924)
- mjr Egon Kazimierz Franciszek Krulisz (nadetatowy)
- kpt. Teofil Brzozowski
- kpt. Bohdan Starkiewicz
- kpt. Aleksander I Winiarski
- por. rez. Jerzy Gutsche
- chor. Stanisław Popiński
Odznaka pamiątkowa
21 kwietnia 1928 roku minister spraw wojskowych, marszałek Polski Józef Piłsudski zatwierdził wzór i regulamin odznaki pamiątkowej 1 płącz[19]. Odznaka o wymiarach 40x40 mm ma kształt równoramiennego krzyża o zaokrąglonych ramionach, na których umieszczono dużą literę T, pomiędzy nimi złote, dębowe gałązki oraz dwie błyskawice. W centrum złoto-czerwona tarcza z orłem bez korony. Dwuczęściowa - oficerska wykonana w srebrze. Wykonanie: Zjednoczeni Grawerzy - Warszawa[20]
Uwagi
- ↑ Mjr łącz. Gustaw Rakowski (ur. 2 maja 1883) był odznaczony Krzyżem Srebrnym Orderu Virtuti Militari, Krzyżem Niepodległości, Złotym Krzyżem Zasługi (24 maja 1929[11]) i Medalem Zwycięstwa. Z dniem 1 lutego 1930 został zwolniony z zajmowanego stanowiska i skierowany na dwumiesięczny urlop, a z dniem 31 marca tego roku przeniesiony w stan spoczynku[12].
Przypisy
- ↑ Dziennik Rozkazów MSWojsk. nr 16 z 19 maja 1927 roku
- ↑ a b Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 37 z 8 czerwca 1923 roku, s. 384.
- ↑ a b c d e Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 37 z 8 czerwca 1923 roku, s. 385.
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 66 z 16 października 1923 roku, s. 710.
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 66 z 16 października 1923 roku, s. 708.
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 21 z 7 marca 1924 roku, s. 105, od 10 marca do 31 lipca 1924 roku został odkomenderowany na kurs przeszkolenia w Centre d'Études de liaison w Wersalu.
- ↑ a b Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 57 z 21 czerwca 1924 roku, s. 335.
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 21 z 7 marca 1924 roku, s. 105.
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 62 z 3 lipca 1924 roku, s. 370.
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 14 z 5 maja 1927 roku, s. 131.
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 9 z 27 kwietnia 1929, s. 162.
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 1 z 21 stycznia 1930, s. 3.
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 14 z 5 maja 1927, s. 131.
- ↑ a b Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 1 z 28 stycznia 1931 roku, s. 18.
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 6 z 23 marca 1932 roku, s. 240.
- ↑ a b Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 57 z 21 czerwca 1924 roku, s. 341.
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 9 z 27 kwietnia 1929 roku, s. 129.
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 57 z 21 czerwca 1924, s. 335.
- ↑ Dziennik Rozkazów M.S.Wojsk. Nr 10 z 21.04.1928 r., poz. 118.
- ↑ Sawicki i Wielechowski 2007 ↓, s. 378.
Bibliografia
- Dziennik Personalny Ministerstwa Spraw Wojskowych. [dostęp 2018-03-22].
- Karol Firich, Stanisław Krzysik, Tadeusz Kutrzeba, Stanisław Müller, Józef Wiatr: Almanach oficerski na rok 1923/24. T. 2/III. Warszawa: Wojskowy Instytut Naukowo-Wydawniczy, 1923.
- Zdzisław Sawicki, Adam Wielechowski: Odznaki Wojska Polskiego 1918-1945: Katalog Zbioru Falerystycznego: Wojsko Polskie 1918-1939: Polskie Siły Zbrojne Na Zachodzie. Warszawa: Pantera Books, 2007. ISBN 83-204-3299-5.
| Rodowód | |
|---|---|
| Naczelne władze wojskowe | |
| Rodzaje sił zbrojnych | |
| Formacje |
|
| Bronie |
|
| Służby | |
| WP w 1939 | |
| Inne |
|
Media użyte na tej stronie
.svg)
Flag of Poland (1928–1980).svg
Flaga Rzeczypospolitej Polskiej, a później Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej w okresie 1928-1980 ustanowiona rozporządzeniem Prezydenta Rzeczypospolitej z dnia 13 grudnia 1927 r. o godłach i barwach państwowych oraz o oznakach, chorągwiach i pieczęciach, Dz. U. z 1927 r. Nr 115, poz. 980 i potwierdzona dekretem z dnia 9 listopada 1955 r. o znakach Sił Zbrojnych, Dz. U. z 1955 r. Nr 47, poz. 315.
Do odwzorowania barwy czerwonej użyto domyślnego odcienia "vermilion" (#E34234, cynober). Proporcje 5:8 (w dekrecie z 1955 roku błędnie ustalone jako 3:8, skorygowane w obwieszczeniu Prezesa Rady Ministrów z dnia 20 lutego 1956 r. o sprostowania błędu w dekrecie z dnia 7 grudnia 1955 r. o godle i barwach Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej oraz o pieczęciach państwowych, Dz.U. z 1955 r. Nr 47 poz. 314).
Flaga Rzeczypospolitej Polskiej, a później Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej w okresie 1928-1980 ustanowiona rozporządzeniem Prezydenta Rzeczypospolitej z dnia 13 grudnia 1927 r. o godłach i barwach państwowych oraz o oznakach, chorągwiach i pieczęciach, Dz. U. z 1927 r. Nr 115, poz. 980 i potwierdzona dekretem z dnia 9 listopada 1955 r. o znakach Sił Zbrojnych, Dz. U. z 1955 r. Nr 47, poz. 315.
Do odwzorowania barwy czerwonej użyto domyślnego odcienia "vermilion" (#E34234, cynober). Proporcje 5:8 (w dekrecie z 1955 roku błędnie ustalone jako 3:8, skorygowane w obwieszczeniu Prezesa Rady Ministrów z dnia 20 lutego 1956 r. o sprostowania błędu w dekrecie z dnia 7 grudnia 1955 r. o godle i barwach Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej oraz o pieczęciach państwowych, Dz.U. z 1955 r. Nr 47 poz. 314).
Flag of Poland (1927–1980).svg
Flaga Rzeczypospolitej Polskiej, a później Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej w okresie 1928-1980 ustanowiona rozporządzeniem Prezydenta Rzeczypospolitej z dnia 13 grudnia 1927 r. o godłach i barwach państwowych oraz o oznakach, chorągwiach i pieczęciach, Dz. U. z 1927 r. Nr 115, poz. 980 i potwierdzona dekretem z dnia 9 listopada 1955 r. o znakach Sił Zbrojnych, Dz. U. z 1955 r. Nr 47, poz. 315.
Do odwzorowania barwy czerwonej użyto domyślnego odcienia "vermilion" (#E34234, cynober). Proporcje 5:8 (w dekrecie z 1955 roku błędnie ustalone jako 3:8, skorygowane w obwieszczeniu Prezesa Rady Ministrów z dnia 20 lutego 1956 r. o sprostowania błędu w dekrecie z dnia 7 grudnia 1955 r. o godle i barwach Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej oraz o pieczęciach państwowych, Dz.U. z 1955 r. Nr 47 poz. 314).
Flaga Rzeczypospolitej Polskiej, a później Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej w okresie 1928-1980 ustanowiona rozporządzeniem Prezydenta Rzeczypospolitej z dnia 13 grudnia 1927 r. o godłach i barwach państwowych oraz o oznakach, chorągwiach i pieczęciach, Dz. U. z 1927 r. Nr 115, poz. 980 i potwierdzona dekretem z dnia 9 listopada 1955 r. o znakach Sił Zbrojnych, Dz. U. z 1955 r. Nr 47, poz. 315.
Do odwzorowania barwy czerwonej użyto domyślnego odcienia "vermilion" (#E34234, cynober). Proporcje 5:8 (w dekrecie z 1955 roku błędnie ustalone jako 3:8, skorygowane w obwieszczeniu Prezesa Rady Ministrów z dnia 20 lutego 1956 r. o sprostowania błędu w dekrecie z dnia 7 grudnia 1955 r. o godle i barwach Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej oraz o pieczęciach państwowych, Dz.U. z 1955 r. Nr 47 poz. 314).
1 Pułk Łączności (II RP)-stacja optyczna.jpg
Stacja optyczna
Stacja optyczna