1 Pułk Strzelców im. Henryka Dąbrowskiego
| Historia | |
| Państwo | |
|---|---|
| Sformowanie | 1918 |
| Rozformowanie | 1919 |
| Patron | |
| Tradycje | |
| Kontynuacja | 4 psp |
| Organizacja | |
| Rodzaj wojsk | |
1 Pułk Strzelców im. Henryka Dąbrowskiego – oddział piechoty sformowany we Włoszech w 1918 roku, w ramach Armii Polskiej we Francji, z jeńców armii austro-węgierskiej i Armii Cesarstwa Niemieckiego narodowości polskiej.
Formowanie i zmiany organizacyjne
W ostatnich dniach grudnia 1918 i na początku stycznia 1919 w obozie Santa Maria Capua Vetere zorganizowano 12 kompanijny 1 Pułk Strzelców im. Henryka Dąbrowskiego[1].
- Przysięga wojskowa
Żołnierze pułku złożyli przysięgę 1 grudnia 1918. Zaprzysiężenie poprzedziła msza połowa. W uroczystości wziął udział chór oficerów z Casagiove i chór kompanii podchorążych. Treść tej pierwszej przysięgi na ziemi włoskiej brzmiała[2]:
„Przysięgam przed Panem Bogiem Wszechmogącym, w Trójcy Świętej Jedynym na wierność Ojczyźnie mojej Polsce jednej i niepodzielnej, przysięgam, iż gotów jestem życie oddać za świętą sprawę jej zjednoczenia i wyzwolenia, bronić sztandaru mego do ostatniej krwi, dochować karności i posłuszeństwa mojej zwierzchności wojskowej, a w całem postępowaniem mojem strzec honoru żołnierza polskiego. Tak mi Panie Boże dopomóż!”
Żołnierze pułku
| Dowódcy pułku | |||
|---|---|---|---|
| stopień | imię i nazwisko | okres pełnienia służby | kolejne stanowisko |
| por. | Henryk Witkowski | XI 1918[1] – | |
Przypisy
- ↑ a b Zakrzewski 2016 ↓, s. 42.
- ↑ Zakrzewski 2016 ↓, s. 44.
Bibliografia
- Bronisław Prugar-Ketling (red.): Księga chwały piechoty. Warszawa: Departament Piechoty MSWojsk, Warszawa 1937-1939. Reprint: Wydawnictwo Bellona, 1992.
- Bartosz Zakrzewski: 18 Dywizja Piechoty WP w wojnie polsko-sowieckiej. Warszawa: Wydawnictwo Neriton, 2016. ISBN 978-83-7543-415-6.
- Józef Władysław Wyzina: Zarys historii wojennej 5-go pułku Strzelców Podhalańskich. Warszawa: Zakłady Graficzne „Polska Zjednoczona”, 1928, seria: Zarys historii wojennej pułków polskich 1918–1920.
Media użyte na tej stronie
.svg)
Flaga Rzeczypospolitej Polskiej, a później Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej w okresie 1928-1980 ustanowiona rozporządzeniem Prezydenta Rzeczypospolitej z dnia 13 grudnia 1927 r. o godłach i barwach państwowych oraz o oznakach, chorągwiach i pieczęciach, Dz. U. z 1927 r. Nr 115, poz. 980 i potwierdzona dekretem z dnia 9 listopada 1955 r. o znakach Sił Zbrojnych, Dz. U. z 1955 r. Nr 47, poz. 315.
Do odwzorowania barwy czerwonej użyto domyślnego odcienia "vermilion" (#E34234, cynober). Proporcje 5:8 (w dekrecie z 1955 roku błędnie ustalone jako 3:8, skorygowane w obwieszczeniu Prezesa Rady Ministrów z dnia 20 lutego 1956 r. o sprostowania błędu w dekrecie z dnia 7 grudnia 1955 r. o godle i barwach Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej oraz o pieczęciach państwowych, Dz.U. z 1955 r. Nr 47 poz. 314).
Flaga Rzeczypospolitej Polskiej, a później Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej w okresie 1928-1980 ustanowiona rozporządzeniem Prezydenta Rzeczypospolitej z dnia 13 grudnia 1927 r. o godłach i barwach państwowych oraz o oznakach, chorągwiach i pieczęciach, Dz. U. z 1927 r. Nr 115, poz. 980 i potwierdzona dekretem z dnia 9 listopada 1955 r. o znakach Sił Zbrojnych, Dz. U. z 1955 r. Nr 47, poz. 315.
Do odwzorowania barwy czerwonej użyto domyślnego odcienia "vermilion" (#E34234, cynober). Proporcje 5:8 (w dekrecie z 1955 roku błędnie ustalone jako 3:8, skorygowane w obwieszczeniu Prezesa Rady Ministrów z dnia 20 lutego 1956 r. o sprostowania błędu w dekrecie z dnia 7 grudnia 1955 r. o godle i barwach Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej oraz o pieczęciach państwowych, Dz.U. z 1955 r. Nr 47 poz. 314).