1 Samodzielny Batalion Kobiecy im. Emilii Plater
![]() Złota Odznaka Platerówek | |
Historia | |
Państwo | |
---|---|
Sformowanie | 1943 |
Rozformowanie | 1945 |
Patron | |
Tradycje | |
Nadanie sztandaru | 1943 |
Organizacja | |
Dyslokacja | |
Rodzaj wojsk | |
Podległość |
1 Samodzielny Batalion Kobiecy im. Emilii Plater – pododdział piechoty Wojska Polskiego. Patronem jednostki była Emilia Plater, stąd kobiety pełniące w niej służbę nazywano „platerówkami”.
Historia
Batalion został sformowany 19 sierpnia 1943 w Sielcach, w składzie 1 Korpusu Polskich Sił Zbrojnych w ZSRR.
Po okresie organizacyjnym, od września 1943, w skład batalionu wchodziły: szkoła podoficerska, kompanie: 1 i 2 fizylierek, 1 i 2 strzeleckie oraz rusznic ppanc. i ckm.; plutony: moździerzy, zwiadu, łączności, sanitarny, saperów i gospodarczy. 30 września 1943 r. batalion tworzyło 740 szeregowych, podoficerów i oficerów, a 7 kwietnia 1945 r. – 533 osoby.
1 września 1943 z batalionu została wyłączona 1 kompania fizylierek, która wyruszyła wraz z 1 DP na front; w czasie bitwy pod Lenino pełniła służbę wartowniczą przy sztabie dywizji; jedną drużynę przydzielono do plutonu sanitarnego 2 pp dla wynoszenia rannych z pola walki, udzielania pierwszej pomocy oraz eskortowania jeńców. 2 kompania strzelców 5 grudnia przydzielona została 2 DP.
9 stycznia 1944, w związku z przegrupowaniem jednostek polskich, batalion przerzucono do wsi Łuczynka na Smoleńszczyźnie, w marcu do m. Żeleźniak pod Trojanowem (obwód żytomierski), w maju do Kiwerc; w lipcu wkroczył na ziemie polskie. Od 17 lipca pełnił służbę wartowniczą w jednostkach tyłowych armii, od 12 października służbę garnizonową na Pradze, a po wyzwoleniu stolicy objął posterunki w lewobrzeżnej Warszawie.
14 września 1944 została wyzwolona prawobrzeżna Warszawa. Nasiliło się bezprawie i kradzież, w związku z czym przy komisariatach milicji obywatelskiej dowództwo garnizonu utworzyło komendy wojskowe – celem utrzymania porządku publicznego, zabezpieczenia mienia publicznego i zapewnienia bezpieczeństwa. Do tej trudnej wartowniczej służby został wyznaczony 1 Samodzielny Batalion Kobiecy im. Emilii Plater. Fizylierki tego batalionu 17 stycznia 1945 r. – tuż po wyzwoleniu – w godzinach popołudniowych zaciągnęły wartę przed Grobem Nieznanego Żołnierza w Warszawie.
21 marca 1945 batalion został bezpośrednio podporządkowany Sztabowi Generalnemu WP i podzielony na komisariaty wojskowe rozmieszczone w poszczególnych dzielnicach Warszawy.
Batalion został rozformowany na mocy rozkazu Naczelnego Dowódcy WP z 25 maja 1945. Część żołnierzy 1 SBK osiedliła się w zachodniej Polsce tworząc osiedle Platerowo. Powojenne dzieje zainspirowały film Rzeczpospolita babska, częściowo tutaj nakręcony.
Sztandar batalionu
Sztandar batalionu został ufundowany przez Związek Patriotów Polskich i wręczony w końcu 1943 roku w miejscu formowania[1].
Opis sztandru:
Płat o wymiarach 60×57 cm, obszyty z trzech stron żółtą frędzlą, przymocowany do drzewca za pomocą czerwonej jedwabnej tulei. Drzewce z jasno politurowanego drewna, z dwóch części skręcanych za pomocą okuć stalowych. Głowica w kształcie orła wspartego na cokole skrzynkowym z napisem: „Batalion Kobiecy im. Emilii Plater”[1].
Strona główna:
Czerwony krzyż kawalerski, pola między ramionami krzyża białe. Pośrodku aplikowany z białego jedwabiu orzeł w otoku wieńca laurowego. Wieniec aplikowany z żółtego jedwabiu haftowanego żółto-beżowo-brązowym jedwabiem i nićmi biało-beżowymi. Na ramionach krzyża haftowany żółtą nicią napis: „HONOR I OJCZYZNA”; „ZA NASZĄ I WASZĄ WOLNOŚĆ”. Na białych polach gałązki lauru[1].
Strona odwrotna:
Rysunek jak na stronie głównej. Pośrodku, na białym aplikowanym polu, kolorowo haftowana podobizna Emilii Plater w otoku wieńca jak na stronie głównej. Pod wizerunkiem i wieńcem haftowany żółtą nicią napis: „BATALION KOBIECY IM. EMILII PLATER”. Na białych polach aplikowane i haftowane żółto-biało-brązową nicią gałązki lauru; na dwóch górnych ponad gałązkami daty: „1831” i „1943.15.VII”[1].
Kadra batalionu i „platerówki”

Dowódcy batalionu:
- por. Łupiński – kilka dni (źr. CAW, III-138.)
- por. Zygmunt Sobolewski (1 – 30 VII 1943)
- por. Aleksander Mac (1 VIII – 29 XII 1943)
- kpt. Bolesław Drożdż (30 XII 1943 – 26 VII 1944)
- kpt. Aleksander Mac (27 VII 1944 – 12 XI 1944)
- ppłk Józef Lasoń (13 XI 1944 – V 1945)
Zastępcy dowódcy do spraw liniowych:
- por. Aleksander Mac (1 – 30 VII 1943)
- por. Jan Drzewiecki (1 VIII 1943 – 12 III 1944)[2]
- por. Dominik Lisiewicz (13 III 1944 – V 1945)
Zastępcy dowódcy do spraw politycznych:
- por. Halina Zawadzka (16 VI – 23 VIII 1943)
- kpt. Irena Sztachelska (23 VIII – 10 X 1943)
- kpt. Ludwika Bibrowska (10 X 1943 – V 1945)
- chor. Aleksander Jankowski (1 IX 1943)
Platerówki
- szer. Aniela Krzywoń
- kpt. Stanisława Drzewiecka
- chor. Helena Junkiewicz
Przypisy
Bibliografia
- Wanda Bigoszewska, Henryk Wiewióra: Sztandary ludowego Wojska Polskiego 1943–1974. Warszawa: Wydawnictwo Ministerstwa Obrony Narodowej, 1974.
- Stanisław Komornicki: Wojsko Polskie : krótki informator historyczny o Wojsku Polskim w latach II wojny światowej. 1, Regularne jednostki ludowego Wojska Polskiego : formowanie, działania bojowe, organizacja, uzbrojenie, metryki jednostek piechoty. Warszawa : Wydawnictwo Ministerstwa Obrony Narodowej. Warszawa 1965
Linki zewnętrzne
- Bożena Szmagaj, Samodzielny Batalion Kobiecy i jego akta. archiwumcaw.wp.mil.pl. [zarchiwizowane z tego adresu (2016-03-05)].
Media użyte na tej stronie
Flaga Rzeczypospolitej Polskiej, a później Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej w okresie 1928-1980 ustanowiona rozporządzeniem Prezydenta Rzeczypospolitej z dnia 13 grudnia 1927 r. o godłach i barwach państwowych oraz o oznakach, chorągwiach i pieczęciach, Dz. U. z 1927 r. Nr 115, poz. 980 i potwierdzona dekretem z dnia 9 listopada 1955 r. o znakach Sił Zbrojnych, Dz. U. z 1955 r. Nr 47, poz. 315.
Do odwzorowania barwy czerwonej użyto domyślnego odcienia "vermilion" (#E34234, cynober). Proporcje 5:8 (w dekrecie z 1955 roku błędnie ustalone jako 3:8, skorygowane w obwieszczeniu Prezesa Rady Ministrów z dnia 20 lutego 1956 r. o sprostowania błędu w dekrecie z dnia 7 grudnia 1955 r. o godle i barwach Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej oraz o pieczęciach państwowych, Dz.U. z 1955 r. Nr 47 poz. 314).
Flaga Rzeczypospolitej Polskiej, a później Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej w okresie 1928-1980 ustanowiona rozporządzeniem Prezydenta Rzeczypospolitej z dnia 13 grudnia 1927 r. o godłach i barwach państwowych oraz o oznakach, chorągwiach i pieczęciach, Dz. U. z 1927 r. Nr 115, poz. 980 i potwierdzona dekretem z dnia 9 listopada 1955 r. o znakach Sił Zbrojnych, Dz. U. z 1955 r. Nr 47, poz. 315.
Do odwzorowania barwy czerwonej użyto domyślnego odcienia "vermilion" (#E34234, cynober). Proporcje 5:8 (w dekrecie z 1955 roku błędnie ustalone jako 3:8, skorygowane w obwieszczeniu Prezesa Rady Ministrów z dnia 20 lutego 1956 r. o sprostowania błędu w dekrecie z dnia 7 grudnia 1955 r. o godle i barwach Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej oraz o pieczęciach państwowych, Dz.U. z 1955 r. Nr 47 poz. 314).
Autor: American1990, Licencja: CC BY 3.0
Złota Odznaka Platerówek i 2 Armii WP
Emilia Plater
1 Samodzielny Batalion Kobiecy im. Emilii Plater
Autor: Lonio17, Licencja: CC BY-SA 4.0
Formowanie Polskich Sił Zbrojnych w ZSRR (1943 - 1944)