2/III Batalion Wartowniczy
| Historia | |
| Państwo | |
|---|---|
| Sformowanie | 1919 |
| Rozformowanie | 1921 |
| Organizacja | |
| Dyslokacja | |
| Rodzaj sił zbrojnych | |
| Rodzaj wojsk | Wojska Wartownicze |
| Podległość | |
2/III Batalion Wartowniczy (Baon Wart. Nr 2/III) – oddział Wojsk Wartowniczych i Etapowych Sił Zbrojnych II Rzeczypospolitej.
Historia batalionu
Batalion został sformowany na terenie Okręgu Generalnego „Kielce”[a]. 24 sierpnia 1920 roku 2. kompania została przydzielona pod względem gospodarczym do Komisji Gospodarczej Warsztatów Szewsko-Krawieckich w Kielcach[3]. 14 września 1920 roku dowódca OGen. „Kielce” zatwierdził nowy skład Komisji Gospodarczej Baonu Wartowniczego 2/III w Dąbrowie Górniczej[4].
Na początku 1921 roku stacjonował w garnizonie Będzin[5][b], a na początku marca w Dąbrowie Górniczej[6].
Z dniem 31 maja 1921 roku została zlikwidowana Komisja Gospodarcza Baonu Wart. Nr 2/III. Zastępstwo rachunkowe objęła Komisja Gospodarcza Baonu Zapasowego 24 Pułku Piechoty w Ostrowcu[7][8][9].
Obsada personalna
- Dowódcy batalionu
- mjr Piotrowski
- mjr Wacław Zbrowski (do 16 VIII 1920[10])
- ppor. Aleksander Smochowski (p.o. od 16 VIII 1920[10])
- ppłk piech. Kalikst Kędzierski (od 2 IX 1920[11])
- mjr piech. Karol Guilleaume (do 12 IV 1921 → dowódca Baonu Zapasowego 11 pp[12][13])
- mjr piech. Kazimierz Klakurka (od 12 IV 1921[12])
- Dowódcy 2 kompanii
- ppor. Mieczysław Opatrny (do 12 IX 1920 → Baon Zapasowy 2 pp Leg.[14])
- ppor. Leonard Macura (od 12 IX 1920[14])
Uwagi
- ↑ Witold Jarno zidentyfikował na terenie OGen. „Kielce” tylko jeden oddział Wojsk Wartowniczych i Etapowych, a mianowicie „Batalion Wartowniczy nr 3 w Kielcach”, który miał mieć w swoim składzie pięć kompanii. Autor stwierdził, że na początku 1921 roku dowództwo baonu stacjonowało w Kielcach, 1. kompania w Częstochowie, 2. kompania w Dąbrowie Górniczej, a 4. w Sosnowcu, natomiast 3. i 5. kompania pełniły służbę na wschodzie kraju. Faktycznie w Kielcach stacjonował wówczas Baon Zapas. Wojsk Wart. i Etap. Nr III, w Częstochowie – Baon Wart. Nr 1/III, w Dąbrowie Górniczej – Baon Wart. Nr 2/III, a w garnizonie Będzin – Baon Wart. Nr 4/III[1][2]
- ↑ Ówczesny garnizon Będzin obejmował swoim zasięgiem terytorialnym powiat będzińsko-dąbrowski, do którego przynależała Dąbrowa Górnicza
Przypisy
- ↑ Jarno 2003 ↓, s. 113-114.
- ↑ Wykaz garnizonów 1921 ↓, s. 5, 7.
- ↑ Rozkaz DOGen. Kielce ↓, Nr 76 z 24 sierpnia 1920 roku, pkt 908.
- ↑ Rozkaz DOGen. Kielce ↓, Nr 100 z 7 października 1920 roku, pkt 12, pierwszym członkiem komisji został ppor. Aleksander Smochowski, drugim członkiem ppor. dr Leopold Zawilski, a pełniącym obowiązki oficera rachunkowego pchor. Marian Sosnowski.
- ↑ Wykaz garnizonów 1921 ↓, s. 5.
- ↑ Rozkaz DOGen. Kielce ↓, Nr 26 z 3 marca 1921 roku, pkt 5.
- ↑ Rozkaz DOGen. Kielce ↓, Nr 59 z 30 maja 1921 roku. Likwidacja Baonu Wart. Nr 2/III.
- ↑ Zawadzki 2000 ↓, s. 111.
- ↑ Spis oficerów 1921 ↓, s. 53-54, w składzie batalionu byli wykazywani oficerowie 11 pp: por. Kazimierz Tomasz Kapturski, por. Jakub Katz, por. dr Leopold Zawilski i ppor. Bolesław Skrzyński.
- ↑ a b Rozkaz DOGen. Kielce ↓, Nr 73 z 16 sierpnia 1920 roku, pkt 819.
- ↑ Rozkaz DOGen. Kielce ↓, Nr 82 z 2 września 1920 roku, pkt 1000.
- ↑ a b Rozkaz DOGen. Kielce ↓, Nr 42 z 12 kwietnia 1921 roku.
- ↑ Rozkaz DOGen. Kielce ↓, Nr 26 z 3 marca 1921 roku.
- ↑ a b Rozkaz DOGen. Kielce ↓, Nr 86 z 12 września 1920 roku, pkt 1082.
Bibliografia
- Wykaz garnizonów znajdujących się na terenie podległym Ministerstwu Spraw Wojskowych wg stanu z dnia 1 lutego 1921 roku, L. 11000 taj./Piech. I Ewid.. W: Adiutantura Generalna Naczelnego Wodza, sygn. 701/2/94 [on-line]. Instytut Józefa Piłsudskiego w Ameryce, 1921-02-01. [dostęp 2017-10-04].
- Rozkazy Dowództwa Okręgu Generalnego „Kielce”. [dostęp 2018-05-08].
- Spis oficerów służących czynnie w dniu 1.6.1921 r.. Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1921.
- Witold Jarno: Okręg Generalny Nr III Kielce w latach 1918-1921. Łódź: Wydawnictwo „Ibidem”, 2003. ISBN 83-88679-31-7.
- Wacław Zawadzki. Spis byłych oddziałów Wojska Polskiego. „Przegląd Historyczno-Wojskowy”. 2 (183), 2000. Warszawa: Ministerstwo Obrony Narodowej. ISSN 16406281.
Media użyte na tej stronie
.svg)
Flag of Poland (1928–1980).svg
Flaga Rzeczypospolitej Polskiej, a później Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej w okresie 1928-1980 ustanowiona rozporządzeniem Prezydenta Rzeczypospolitej z dnia 13 grudnia 1927 r. o godłach i barwach państwowych oraz o oznakach, chorągwiach i pieczęciach, Dz. U. z 1927 r. Nr 115, poz. 980 i potwierdzona dekretem z dnia 9 listopada 1955 r. o znakach Sił Zbrojnych, Dz. U. z 1955 r. Nr 47, poz. 315.
Do odwzorowania barwy czerwonej użyto domyślnego odcienia "vermilion" (#E34234, cynober). Proporcje 5:8 (w dekrecie z 1955 roku błędnie ustalone jako 3:8, skorygowane w obwieszczeniu Prezesa Rady Ministrów z dnia 20 lutego 1956 r. o sprostowania błędu w dekrecie z dnia 7 grudnia 1955 r. o godle i barwach Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej oraz o pieczęciach państwowych, Dz.U. z 1955 r. Nr 47 poz. 314).
Flaga Rzeczypospolitej Polskiej, a później Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej w okresie 1928-1980 ustanowiona rozporządzeniem Prezydenta Rzeczypospolitej z dnia 13 grudnia 1927 r. o godłach i barwach państwowych oraz o oznakach, chorągwiach i pieczęciach, Dz. U. z 1927 r. Nr 115, poz. 980 i potwierdzona dekretem z dnia 9 listopada 1955 r. o znakach Sił Zbrojnych, Dz. U. z 1955 r. Nr 47, poz. 315.
Do odwzorowania barwy czerwonej użyto domyślnego odcienia "vermilion" (#E34234, cynober). Proporcje 5:8 (w dekrecie z 1955 roku błędnie ustalone jako 3:8, skorygowane w obwieszczeniu Prezesa Rady Ministrów z dnia 20 lutego 1956 r. o sprostowania błędu w dekrecie z dnia 7 grudnia 1955 r. o godle i barwach Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej oraz o pieczęciach państwowych, Dz.U. z 1955 r. Nr 47 poz. 314).
Flag of Poland (1927–1980).svg
Flaga Rzeczypospolitej Polskiej, a później Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej w okresie 1928-1980 ustanowiona rozporządzeniem Prezydenta Rzeczypospolitej z dnia 13 grudnia 1927 r. o godłach i barwach państwowych oraz o oznakach, chorągwiach i pieczęciach, Dz. U. z 1927 r. Nr 115, poz. 980 i potwierdzona dekretem z dnia 9 listopada 1955 r. o znakach Sił Zbrojnych, Dz. U. z 1955 r. Nr 47, poz. 315.
Do odwzorowania barwy czerwonej użyto domyślnego odcienia "vermilion" (#E34234, cynober). Proporcje 5:8 (w dekrecie z 1955 roku błędnie ustalone jako 3:8, skorygowane w obwieszczeniu Prezesa Rady Ministrów z dnia 20 lutego 1956 r. o sprostowania błędu w dekrecie z dnia 7 grudnia 1955 r. o godle i barwach Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej oraz o pieczęciach państwowych, Dz.U. z 1955 r. Nr 47 poz. 314).
Flaga Rzeczypospolitej Polskiej, a później Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej w okresie 1928-1980 ustanowiona rozporządzeniem Prezydenta Rzeczypospolitej z dnia 13 grudnia 1927 r. o godłach i barwach państwowych oraz o oznakach, chorągwiach i pieczęciach, Dz. U. z 1927 r. Nr 115, poz. 980 i potwierdzona dekretem z dnia 9 listopada 1955 r. o znakach Sił Zbrojnych, Dz. U. z 1955 r. Nr 47, poz. 315.
Do odwzorowania barwy czerwonej użyto domyślnego odcienia "vermilion" (#E34234, cynober). Proporcje 5:8 (w dekrecie z 1955 roku błędnie ustalone jako 3:8, skorygowane w obwieszczeniu Prezesa Rady Ministrów z dnia 20 lutego 1956 r. o sprostowania błędu w dekrecie z dnia 7 grudnia 1955 r. o godle i barwach Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej oraz o pieczęciach państwowych, Dz.U. z 1955 r. Nr 47 poz. 314).