202 Pułk Piechoty (1939)
Historia | |
Państwo | |
---|---|
Sformowanie | |
Rozformowanie | |
Dowódcy | |
Pierwszy | ppłk piech. Zygmunt Piwnicki |
Działania zbrojne | |
kampania wrześniowa | |
Organizacja | |
Rodzaj sił zbrojnych | |
Rodzaj wojsk | |
Podległość |
202 Pułk Piechoty (202 pp) – rezerwowy oddział piechoty Wojska Polskiego II RP.
Pułk nie występował w organizacji pokojowej wojska. Sformowany został w sierpniu 1939, w garnizonie Bielsko, przez 3 pułk strzelców podhalańskich na bazie Śląsko-Cieszyńskiej Półbrygady ON. Oddział walczył w kampanii wrześniowej 1939 w składzie 21 Dywizji Piechoty Górskiej (Armia "Kraków").
Organizacja i obsada personalna
W nawiasach podano nazwy jednostek mobilizujących.
Dowództwo i pododdziały specjalne(3 pspodh)
- dowódca pułku – ppłk piech. Zygmunt Piwnicki
- I adiutant pułku -por. rez. Stanisław Piekło[1]
- II adiutant pułku - ppor. rez. Paweł Bursiewicz [1]
- oficer łączności - ppor. Michał Weber[1]
- kwatermistrz -kpt. Józef Kozanecki[1]
- lekarz naczelny – kpt. dr Jan Maria Suchomel
- dowódca kompanii gospodarczej - ppor. rez. Jan Caputa[1]
- dowódca kompanii zwiadu - ppor. Władysław Włudyka [1]
- dowódca kompanii przeciwpancernej - ppor. Bolesław Czerwiński[1]
- dowódca plutonu przeciwgazowego - ppor. Wiktor Franek[1]
- dowódca plutonu łączności - sierż. Antoni Caputa?
- dowódca plutonu pionierów - ppor. Józef Gois[2]
I Batalion Piechoty Nr 50 (dawniej ON "Bielsko")(3 pspodh)
- dowódca batalionu – mjr Mieczysław Drabik
- dowódca plutonu łączności - ppor. rez. Wilhelm Sukniewicz[1]
- dowódca 1 kompanii strzeleckiej (d. ON "Bielsko") - kpt. Józef Jonak[2]
- dowódca 2 kompanii strzeleckiej (d. ON "Dziedzice") - kpt. Stanisław Freisler [1]
- dowódca 3 kompanii strzeleckiej (d. ON "Jasienica") - kpt. Sergiusz Pisarczuk [1]
- dowódca 1 kompanii ckm - ppor. rez. Korneliusz Kloschek [1]
II Batalion Piechoty Nr 58 (d. ON "Cieszyn I") (4 pspodh[3][4]
- dowódca batalionu - mjr Kazimierz Bełko [1]
- adiutant batalionu - ppor. rez. Rudolf Branny[1]
- dowódca 4 kompanii strzeleckiej (d. ON "Cieszyn Wschodni") - kpt. Wilhelm Kahanek [1]
- dowódca 5 kompanii strzeleckiej (d. ON "Karwina"/"Zebrzydowice") - kpt. Jan Szewczyk[1]
- dowódca 6 kompanii strzeleckiej (d. ON "Skoczów") - kpt. Marcin Łyszczarz?
- dowódca 2 kompanii ckm - por. Kazimierz Batko[1]
III Batalion Piechoty Nr 54 (d. ON "Cieszyn II")(4 pspodh)[3][4]
- dowódca – mjr Włodzimierz Kuczma
- dowódca 7 kompanii strzeleckiej (d. ON „Cieszyn Zachodni”) - kpt. Adam Władysław Kottik
- dowódca 8 kompanii strzeleckiej (d. ON „Trzyniec”) - kpt. Bolesław Jan Bytomski
- dowódca 9 kompanii strzeleckiej (d. ON "Jabłonków") - kpt. Ignacy Stachowiak[1][5]
- dowódca 3 kompanii ckm - NN
Przypisy
Bibliografia
- Tadeusz Jaruga: Wojsko Polskie : krótki informator historyczny o Wojsku Polskim w latach II wojny światowej. 7, Regularne jednostki Wojska Polskiego w 1939 : organizacja, działania bojowe, uzbrojenie, metryki związków operacyjnych, dywizji i brygad. Warszawa : Wydawnictwo Ministerstwa Obrony Narodowej 1975
- Władysław Steblik: Armia "Kraków" 1939. wydanie II. Warszawa: Wydawnictwo Ministerstwa Obrony Narodowej, 1989. ISBN 83-11-07434-8.
- Jan Przemsza-Zieliński: Księga wrześniowej chwały pułków śląskich. tom II. Katowice-Sosnowiec: Sosnowiecka Oficyna Wydawniczo-Autorska "Sowa Press", 1993. ISBN 83-85876-06-5.
- Batalion ON „Cieszyn II”. Obrona Narodowa II RP 1937-1939. Serwis poświęcony formacjom Obrony Narodowej i Przysposobienia Wojskowego Konnego. [dostęp 2018-08-20].
- Ryszard Rybka, Kamil Stepan: Najlepsza broń. Plan mobilizacyjny „W” i jego ewolucja. Warszawa: Oficyna Wydawnicza „Adiutor”, 2010. ISBN 978-83-86100-83-5.
Media użyte na tej stronie
Flaga Rzeczypospolitej Polskiej, a później Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej w okresie 1928-1980 ustanowiona rozporządzeniem Prezydenta Rzeczypospolitej z dnia 13 grudnia 1927 r. o godłach i barwach państwowych oraz o oznakach, chorągwiach i pieczęciach, Dz. U. z 1927 r. Nr 115, poz. 980 i potwierdzona dekretem z dnia 9 listopada 1955 r. o znakach Sił Zbrojnych, Dz. U. z 1955 r. Nr 47, poz. 315.
Do odwzorowania barwy czerwonej użyto domyślnego odcienia "vermilion" (#E34234, cynober). Proporcje 5:8 (w dekrecie z 1955 roku błędnie ustalone jako 3:8, skorygowane w obwieszczeniu Prezesa Rady Ministrów z dnia 20 lutego 1956 r. o sprostowania błędu w dekrecie z dnia 7 grudnia 1955 r. o godle i barwach Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej oraz o pieczęciach państwowych, Dz.U. z 1955 r. Nr 47 poz. 314).
Flaga Rzeczypospolitej Polskiej, a później Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej w okresie 1928-1980 ustanowiona rozporządzeniem Prezydenta Rzeczypospolitej z dnia 13 grudnia 1927 r. o godłach i barwach państwowych oraz o oznakach, chorągwiach i pieczęciach, Dz. U. z 1927 r. Nr 115, poz. 980 i potwierdzona dekretem z dnia 9 listopada 1955 r. o znakach Sił Zbrojnych, Dz. U. z 1955 r. Nr 47, poz. 315.
Do odwzorowania barwy czerwonej użyto domyślnego odcienia "vermilion" (#E34234, cynober). Proporcje 5:8 (w dekrecie z 1955 roku błędnie ustalone jako 3:8, skorygowane w obwieszczeniu Prezesa Rady Ministrów z dnia 20 lutego 1956 r. o sprostowania błędu w dekrecie z dnia 7 grudnia 1955 r. o godle i barwach Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej oraz o pieczęciach państwowych, Dz.U. z 1955 r. Nr 47 poz. 314).
Autor: Lonio17, Licencja: CC BY-SA 4.0
Położenie wielkich jednostek Armii "Kraków" i wielkich jednostek niemieckich 01-09-1939 (o świcie)