203 Pułk Piechoty (II RP)

203 Pułk Piechoty
Historia
Państwo

 II Rzeczpospolita

Sformowanie

1939

Rozformowanie

1939

Tradycje
Rodowód

Górnośląska Brygada ON

Dowódcy
Pierwszy

ppłk Albin Rogalski

Działania zbrojne
kampania wrześniowa
bitwa pod Tomaszowem (17–20 IX 1939)
Organizacja
Rodzaj sił zbrojnych

wojsko

Rodzaj wojsk

piechota

Podległość

55 Dywizja Piechoty

Pułk walczył w składzie 55 DP

203 Pułk Piechoty (203 pp) – rezerwowy oddział piechoty Wojska Polskiego II RP.

Pułk nie występował w pokojowej organizacji Wojska Polskiego. Został sformowany w sierpniu 1939 na bazie batalionów Górnośląskiej Brygady ON dla rezerwowej 55 Dywizji Piechoty (Grupa Operacyjna "Śląsk", Armia "Kraków"). Dowództwo pułku, organa kwatermistrzowskie jednostek pozabatalionowych, kompanię gospodarczą i pododdziały specjalne[a] oraz II rzut baonu piechoty typ spec. nr 57 mobilizowała Kadra Zapasowa Piechoty Szczakowa w Szczakowej[1]. I rzut baonu piechoty typ spec. nr 57 mobilizował 11 pułk piechoty w Tarnowskich Górach. Zawiązkiem był Batalion ON „Tarnowskie Góry” z całą kadrą zawodową oficerów i podoficerów (wysokość I rzutu ustalał dowódca 23 Dywizji Piechoty)[2]. Kolejną jednostką mobilizującą był 75 pułk piechoty w Chorzowie i Rybniku. Mobilizował on w Rybniku I rzut baonu piechoty typ spec. nr 55. Zawiązkiem był Batalion ON „Rybnik” z całą kadrą zawodową oficerów i podoficerów (wysokość I rzutu ustalał dowódca 23 DP)[3]. II rzut baonu piechoty typ spec. nr 55 mobilizowała Kadra Zapasowa Piechoty Oświęcim II w Oświęcimiu (wysokość ustalał dowódca 23 DP, a zawiązki wojenne zapewniał 11 pp)[4]. Z kolei 3 pułk strzelców podhalańskich mobilizował w Oświęcimiu baon piechoty typ spec. nr 52. Jego zawiązkiem był batalion ON „Oświęcim” z całą kadrą zawodową oficerów i podoficerów[5]. Pułk mobilizował się w alarmie, w grupie jednostek oznaczonych kolorem niebieskim z wyjątkiem baonu piechoty typ spec. nr 52, który mobilizował się w grupie „żółtej”[6]. Zmobilizowany pułk pod względem ewidencyjnym należał do Ośrodka Zapasowego 23 Dywizji Piechoty[7][b].

Organizacja wojenna i obsada personalna

Organizacja wojenna i obsada personalna[8][9].

dowództwo i organa kwatermistrzowskie jednostek pozabatalionowych
  • dowódca pułku – ppłk Albin Rogalski
  • I adiutant – kpt. Mieczysław Jezierski
  • kwatermistrz - kpt. Stanisław Wołodko
  • oficer informacyjny - por. Antoni Kulik
  • oficer łączności - ppor. Wiktor Łukasik
  • oficer-płatnik - ppor. Adam Zub
  • lekarz naczelny pułku - por. lek. med. Włodzimierz Bołądź
  • kapelan – ks. Lucjan Pitlok
  • dowódca kompanii gospodarczej - por. Józef Lizak
I batalion (Tarnogórski batalion ON - baon piechoty typ spec. nr 57[c])[9]
  • dowódca batalionu – mjr adm. (piech.) Franciszek I Książek
  • adiutant batalionu: por. Pengiel
  • lekarz batalionu: ppor.lek, med. Szolin;
  • dowódcy 1 kompanii strzeleckiej (d. ON Tarnowskie Góry) - kpt. Ludwik Ślosarczyk
  • dowódca plutonu - ppor. Rydzewski
  • dowódca plutonu - ppor. Józef Bauerek
  • dowódca plutonu - ppor. Konrad Wolnica
  • dowódca 2 kompanii strzeleckiej (d. ON Radzionków) - kpt. Ignacy Jan Iwaszkiewicz
  • dowódca plutonu - por. Roman Makarewicz
  • dowódca plutonu - plut. pchor. Benke
  • dowódca plutonu - ppor. Edward Sadło
  • dowódca 3 kompanii strzeleckiej (d. ON Grodziec) - kpt. Władysław Nowakowski
  • dowódca plutonu - ppor. Stanisław Sokołowski
  • dowódca plutonu - ppor. Jerzy Markuczyk †1 IX 1939 Tarnowskie Góry
  • dowódca plutonu - ppor. Stanisław Jaszczur
  • dowódca 1 kompanii ckm - ppor. Zbigniew Klepaczko
  • dowódca plutonu - ppor. Bolesław Wlazło
  • dowódca plutonu - ppor. Kazimierz Sobieraj
  • dowódca plutonu - pchor. Madej
  • dowódca plutonu - ppor. Tadeusz Wehr
II batalion (Oświęcimski batalion ON - baon piechoty typ spec. nr 52)[9]
  • dowódca batalionu – kpt. adm. (piech.) Jan Stanisław Skrzypek[d]
  • adiutant batalionu - ppor. Jan Gabryś †21 IX 1939 z ran
  • oficer łączności - por. Kazimierz Wrona
  • oficer płatnik - ppor. Henryk Studencki
  • oficer żywnościowy - por. Antoni Budniok
  • lekarz - sierż. pchor. sanitarny Rybak
  • dowódcy 4 kompanii strzeleckiej (d. ON Oświęcim) - ppor. piech. rez. Marian Fischer[e]
  • dowódca plutonu - ppor. Aleksander Bukko
  • dowódca plutonu - ppor. Roman Zawistowski
  • dowódca plutonu - ppor. Iwieński
  • dowódca 5 kompanii strzeleckiej (d. ON Bieruń Stary) - kpt. piech. Edward Andrzej Stawecki
  • dowódca plutonu - ppor. Jan Rudolf Krzak
  • dowódca plutonu - ppor. Leon Leśniowski
  • dowódca plutonu - ppor. Emil Micor
  • dowódca 6 kompanii strzeleckiej (d. ON Libiąż) - kpt. piech. Tadeusz Franciszek Wawrzkiewicz
  • dowódca plutonu - por. Fełiks Dyczkowski
  • dowódca plutonu - ppor. piech. rez. Zygmunt Michał Reimschuessel †4 IX 1939 Rajsko[13]
  • dowódca plutonu - ppor. Franciszek Tyrna
  • dowódca 2 kompanii ckm - kpt. adm. Ludwik Piętka
  • dowódca plutonu - ppor. Józef Stańko
  • dowódca plutonu - ppor. Eugeniusz Karch
  • dowódca plutonu - ppor. Kowalski
  • dowódca plutonu - ppor. Mieczysław Jonkisz
  • dowódca plutonu - ppor. Józef Kokot †21 IX 1939 z ran
III batalion (Rybnicki batalion ON - baon piech. typ. spec. nr 55[f])[9]
  • dowódca batalionu – mjr Tadeusz Kwiatkowski
  • dowódcy 7 kompanii strzeleckiej (d. ON Rybnik) - kpt. Edward Rychłowski
  • dowódca plutonu - ppor. Fryderyk Kraszyna
  • dowódca plutonu - por. Kurc
  • dowódca plutonu - ppor. Władysław Pawlikowski †1 IX 1939 Rybnik
  • dowódca plutonu - ppor. Matuszewski †7 IX 1939 Proszowice
  • dowódca 8 kompanii strzeleckiej (d. ON Żory) - kpt. Stanisław Urbanowski
  • dowódca 9 kompanii strzeleckiej (d. ON Pszczyna) - kpt. Jan Kwaśniewski
  • dowódca 3 kompanii ckm - por. Bolesław Piotrowski
pododdziały specjalne
  • dowódca kompanii zwiadu - por. Karol Jakub Szybist
  • dowódca kompanii przeciwpancernej typ II - por. Czesław Strzelecki
  • pluton łączności
  • pluton pionierów
  • pluton przeciwgazowy


Uwagi

  1. ↑ Pododdziałami specjalnymi 203 pp były kompania zwiadowcza, kompania przeciwpancerna typ II, pluton łączności, pluton pionierów i pluton przeciwgazowy[1].
  2. ↑ Wyjaśnienia wymaga kwestia przynależności ewidencyjnej baonu piechoty typ spec. nr 52. Był on mobilizowany przez 3 psp, który należał do Ośrodka Zapasowego 21 Dywizji Piechoty.
  3. ↑ Wg. Jana Przemsza-Zielińskiego był to 56 batalion ON „Tarnowskie Góry”[10].
  4. ↑ kpt. adm. (piech.) Jan Stanisław Skrzypek (ur. 26 stycznia 1895) był odznaczony Krzyżem Niepodległości i Srebrnym Krzyżem Zasługi. W marcu 1939 był dowódcą Oświęcimskiego Batalionu ON i komendantem 193 Obwodu PW w Oświęcimiu przy III/3 psp[11].
  5. ↑ ppor. piech. rez. Marian Fischer ur. 21 lutego 1902 w Stanisławowie, w rodzinie Henryka. Dostał się do niemieckiej niewoli. 17 marca 1940 został przekazany do Oflagu IV C Colditz, a 12 września tego roku do Oflagu II C Woldenberg. Po uwolnieniu z niewoli wrócił do kraju i został zarejestrowany w jednej z rejonowych komend uzupełnień[12]. Według Tadeusza Kryska-Karskiego „Straty korpusu oficerskiego 1939-1945”, Londyn 1996 oraz Jana Przemsza-Zielińskiego (jako Fiszer) i autorów „Księgi pochowanych żołnierzy polskich poległych w II wojnie światowej. Żołnierze września” Marian Fischer miał polec 16 września 1939 w Puszczy Solskiej i zostać pochowanym w Łaszczowie[13].
  6. ↑ Wg. Jana Przemsza-Zielińskiego był to 54 batalion ON „Rybnik”[10].

Przypisy

  1. ↑ a b Rybka i Stepan 2010 ↓, s. 162.
  2. ↑ Rybka i Stepan 2010 ↓, s. 54.
  3. ↑ Rybka i Stepan 2010 ↓, s. 131.
  4. ↑ Rybka i Stepan 2010 ↓, s. 159.
  5. ↑ Rybka i Stepan 2010 ↓, s. 147.
  6. ↑ Rybka i Stepan 2010 ↓, s. 54, 131, 147, 159, 162.
  7. ↑ Rybka i Stepan 2010 ↓, s. 37.
  8. ↑ Przemsza-Zieliński 1993 ↓, s. 158–159.
  9. ↑ a b c d Skupień i Śliwa 2020 ↓, s. 59.
  10. ↑ a b Przemsza-Zieliński 1993 ↓, s. 159.
  11. ↑ Rybka i Stepan 2006 ↓, s. 303, 664, 685.
  12. ↑ Kartoteka personalno-odznaczeniowa. Wojskowe Biuro Historyczne. [dostęp 2022-07-08]..
  13. ↑ a b Straty ↓.

Bibliografia

  • Jan Przemsza-Zieliński: Księga wrześniowej chwały pułków śląskich. T. II. Katowice, Sosnowiec: Biblioteka Śląska w Katowicach i Sosnowiecka Oficyna Wydawniczo-Autorska „Sowa Press”, 1993. ISBN 83-85876-06-5.
  • Ryszard Rybka, Kamil Stepan: Najlepsza broń. Plan mobilizacyjny „W” i jego ewolucja. Warszawa: Oficyna Wydawnicza „Adiutor”, 2010. ISBN 978-83-86100-83-5.
  • Ryszard Rybka, Kamil Stepan: Rocznik oficerski 1939. Stan na dzień 23 marca 1939. Kraków: Fundacja CDCN, 2006. ISBN 978-83-7188-899-1.
  • Piotr Skupień, Adam Śliwa: 55 Dywizja Piechoty Rezerwowa. seria: Wielka Księga Piechoty Polskiej tom nr 45. Warszawa: Edipresse Polska S.A., 2020. ISBN 978-83-8164-328-3.

Linki zewnętrzne

Piechota Wojska Polskiego II Rzeczypospolitej
Dywizje piechoty
Rezerwowe
dywizje piechoty
Brygady piechoty
Pułki piechoty
Rezerwowe
i ochotnicze
pułki piechoty
1939
1920
Bataliony piechoty
Obrona Narodowa II RP
Brygady
Półbrygady
Bataliony typ I
Bataliony typ II
Bataliony typ III
Bataliony typ IV
Bataliony typ „S”

Media użyte na tej stronie

Flag of Poland (1928–1980).svg
Flaga Rzeczypospolitej Polskiej, a później Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej w okresie 1928-1980 ustanowiona rozporządzeniem Prezydenta Rzeczypospolitej z dnia 13 grudnia 1927 r. o godłach i barwach państwowych oraz o oznakach, chorągwiach i pieczęciach, Dz. U. z 1927 r. Nr 115, poz. 980 i potwierdzona dekretem z dnia 9 listopada 1955 r. o znakach Sił Zbrojnych, Dz. U. z 1955 r. Nr 47, poz. 315.
Do odwzorowania barwy czerwonej użyto domyślnego odcienia "vermilion" (#E34234, cynober). Proporcje 5:8 (w dekrecie z 1955 roku błędnie ustalone jako 3:8, skorygowane w obwieszczeniu Prezesa Rady Ministrów z dnia 20 lutego 1956 r. o sprostowania błędu w dekrecie z dnia 7 grudnia 1955 r. o godle i barwach Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej oraz o pieczęciach państwowych, Dz.U. z 1955 r. Nr 47 poz. 314).
Flag of Poland (1927–1980).svg
Flaga Rzeczypospolitej Polskiej, a później Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej w okresie 1928-1980 ustanowiona rozporządzeniem Prezydenta Rzeczypospolitej z dnia 13 grudnia 1927 r. o godłach i barwach państwowych oraz o oznakach, chorągwiach i pieczęciach, Dz. U. z 1927 r. Nr 115, poz. 980 i potwierdzona dekretem z dnia 9 listopada 1955 r. o znakach Sił Zbrojnych, Dz. U. z 1955 r. Nr 47, poz. 315.
Do odwzorowania barwy czerwonej użyto domyślnego odcienia "vermilion" (#E34234, cynober). Proporcje 5:8 (w dekrecie z 1955 roku błędnie ustalone jako 3:8, skorygowane w obwieszczeniu Prezesa Rady Ministrów z dnia 20 lutego 1956 r. o sprostowania błędu w dekrecie z dnia 7 grudnia 1955 r. o godle i barwach Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej oraz o pieczęciach państwowych, Dz.U. z 1955 r. Nr 47 poz. 314).
Armia krakow 1939.png
Autor: Lonio17, Licencja: CC BY-SA 4.0
Położenie wielkich jednostek Armii "Kraków" i wielkich jednostek niemieckich 01-09-1939 (o świcie)