204 Pułk Piechoty (1939)
| Historia | |
| Państwo | |
|---|---|
| Sformowanie | 1939 |
| Rozformowanie | 1939 |
| Tradycje | |
| Rodowód | |
| Dowódcy | |
| Pierwszy | ppłk Wiktor Eichler |
| Działania zbrojne | |
| kampania wrześniowa bitwa pod Tomaszowem (17–20 IX 1939) | |
| Organizacja | |
| Rodzaj sił zbrojnych | |
| Rodzaj wojsk | |
| Podległość | |
204 Pułk Piechoty (204 pp) – rezerwowy oddział piechoty Wojska Polskiego.
Formowanie i zmiany organizacyjne
Pułk został sformowany we wrześniu 1939 roku na bazie Dąbrowskiej Półbrygady ON dla 55 Rezerwowej Dywizji Piechoty z Armii „Kraków”. Organizacji i wyposażenia pułku nie ukończono do momentu opuszczenia Śląska. Na dzień 2 IX 1939 roku na wyposażeniu pułku znajdowało się 1700 kb i kbk, 9 ckm, 3 moździerze (skompletowanie odpowiadające baonom ON typ IV). Według niektórych autorów bataliony ON "Dąbrowa Górnicza" i "Olkusz" miano formować w/g etatu typ II, a batalion ON "Chrzanów" w/g etatu nr III[1]. 2 września i następnych dniach uzupełniano broń i sprzęt, w tym armaty ppanc. do czasu opuszczenia Śląska. Hełmów i części sprzętu optycznego nie dostarczono[2]. W kampanii wrześniowej walczył w składzie macierzystej dywizji.
Organizacja wojenna i obsada personalna pułku
Organizacja wojenna i obsada personalna pułku we wrześniu 1939 roku[3]
- Dowództwo
sformowane na bazie sztabu Dąbrowskiej Brygady ON
- dowódca – ppłk Wiktor Eichler
- adiutant pułku – por. piech. Wincenty Wypchło z OWRP
- oficer żywnościowy – ppor. Stasiak
- kapelan pułku – ks. Stanisław Kowalski
- I batalion
sformowany na bazie batalionu ON „Dąbrowa Górnicza”
- dowódca batalionu – mjr Stanisław Tomaszewski
- dowódca 1 kompanii strzeleckiej (dawniej ON "Dąbrowa Górnicza") - kpt. Karol Jazienicki[4]
- dowódca 2 kompanii strzeleckiej (d. ON "Maczki") - kpt. K. Kamieński[4]
- dowódca 3 kompanii strzeleckiej (d. ON "Sławków") - por. Gwidon Mikuła[4]
- dowódca 1 kompanii ckm - NN
- II batalion
sformowany na bazie batalionu ON „Olkusz”
- dowódca batalionu – kpt. Leon Schoenefeld
- dowódca 4 kompanii strzeleckiej (d. ON „Olkusz”) – kpt. Stanisław Rogiński[4]
- dowódca 5 kompanii strzeleckiej (d. ON "Wolbrom") - NN[4]
- dowódca 6 kompanii strzeleckiej(d. ON „Pilica”) – por. Stanisław Dedelis[4]
- dowódca 2 kompanii ckm - NN
- dowódca plutonu w 2 kompanii ckm – ppor. Aleksander Brydak
- III batalion
sformowany na bazie batalionu ON „Chrzanów”
- dowódca batalionu – kpt. Tadeusz Stawicki
- adiutant batalionu – ppor. Waleczek
- dowódca 7 kompanii strzeleckiej (d. ON "Chrzanów") - NN[4]
- dowódca 8 kompanii strzeleckiej (d. ON "Jaworzno") - NN[4]
- dowódca 9 kompanii strzeleckiej (d. ON "Trzebnia") - por. Feliks Jaroszyński
- dowódca 3 kompanii ckm – por. Władysław Składzień
- dowódca plutonu – ppor. Dominik Dworniczek
- dowódca plutonu – pchor. Edward Stypińsk
- Oficerowie pułku o niewiadomym przydziale
- ppor. Jerzy Gawęcki
- ppor. Lucjan Kubik
- ppor. Maciej Lebel
- ppor. Ignacy Niemiec
- ppor. Julian Pogoda
Przypisy
- ↑ Skupień, Śliwa 2020 ↓, s. 18-19.
- ↑ Ryszard Rybka, Kamil Stepan, Najlepsza broń. Plan mobilizacyjny "W" i jego ewolucje. str. CXLIII, 2010.
- ↑ Przemsza-Zieliński 1993 ↓, s. 160.
- ↑ a b c d e f g h Skupień, Śliwa 2020 ↓, s. 75.
Bibliografia
- Tadeusz Jurga, Wojsko Polskie: krótki informator historyczny o Wojsku Polskim w latach II wojny światowej. 7, Regularne jednostki Wojska Polskiego w 1939: organizacja, działania bojowe, uzbrojenie, metryki związków operacyjnych, dywizji i brygad, Warszawa 1975, Wydawnictwo Ministerstwa Obrony Narodowej.
- Jan Przemsza-Zieliński: Księga wrześniowej chwały pułków śląskich. T. II. Sosnowiec: Sosnowiecka oficyna wydawniczo-autorska „Sowa Press”, 1993. ISBN 83-85876-06-5.
- Ryszard Rybka, Kamil Stepan, Najlepsza broń. Plan mobilizacyjny „W” i jego ewolucja, Oficyna Wydawnicza „Adiutor”, Warszawa 2010, ISBN 978-83-86100-83-5.
- Piotr Skupień, Adam Śliwa: 55 Dywizja Piechoty Rezerwowa. seria Wielka Księga Piechoty Polskiej 1918-1939 tom nr 45. Warszawa: Edipresse Polska S.A., 2020. ISBN 978-83-8164-328-3.
Media użyte na tej stronie
.svg)
Flag of Poland (1928–1980).svg
Flaga Rzeczypospolitej Polskiej, a później Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej w okresie 1928-1980 ustanowiona rozporządzeniem Prezydenta Rzeczypospolitej z dnia 13 grudnia 1927 r. o godłach i barwach państwowych oraz o oznakach, chorągwiach i pieczęciach, Dz. U. z 1927 r. Nr 115, poz. 980 i potwierdzona dekretem z dnia 9 listopada 1955 r. o znakach Sił Zbrojnych, Dz. U. z 1955 r. Nr 47, poz. 315.
Do odwzorowania barwy czerwonej użyto domyślnego odcienia "vermilion" (#E34234, cynober). Proporcje 5:8 (w dekrecie z 1955 roku błędnie ustalone jako 3:8, skorygowane w obwieszczeniu Prezesa Rady Ministrów z dnia 20 lutego 1956 r. o sprostowania błędu w dekrecie z dnia 7 grudnia 1955 r. o godle i barwach Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej oraz o pieczęciach państwowych, Dz.U. z 1955 r. Nr 47 poz. 314).
Flaga Rzeczypospolitej Polskiej, a później Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej w okresie 1928-1980 ustanowiona rozporządzeniem Prezydenta Rzeczypospolitej z dnia 13 grudnia 1927 r. o godłach i barwach państwowych oraz o oznakach, chorągwiach i pieczęciach, Dz. U. z 1927 r. Nr 115, poz. 980 i potwierdzona dekretem z dnia 9 listopada 1955 r. o znakach Sił Zbrojnych, Dz. U. z 1955 r. Nr 47, poz. 315.
Do odwzorowania barwy czerwonej użyto domyślnego odcienia "vermilion" (#E34234, cynober). Proporcje 5:8 (w dekrecie z 1955 roku błędnie ustalone jako 3:8, skorygowane w obwieszczeniu Prezesa Rady Ministrów z dnia 20 lutego 1956 r. o sprostowania błędu w dekrecie z dnia 7 grudnia 1955 r. o godle i barwach Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej oraz o pieczęciach państwowych, Dz.U. z 1955 r. Nr 47 poz. 314).
Flag of Poland (1927–1980).svg
Flaga Rzeczypospolitej Polskiej, a później Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej w okresie 1928-1980 ustanowiona rozporządzeniem Prezydenta Rzeczypospolitej z dnia 13 grudnia 1927 r. o godłach i barwach państwowych oraz o oznakach, chorągwiach i pieczęciach, Dz. U. z 1927 r. Nr 115, poz. 980 i potwierdzona dekretem z dnia 9 listopada 1955 r. o znakach Sił Zbrojnych, Dz. U. z 1955 r. Nr 47, poz. 315.
Do odwzorowania barwy czerwonej użyto domyślnego odcienia "vermilion" (#E34234, cynober). Proporcje 5:8 (w dekrecie z 1955 roku błędnie ustalone jako 3:8, skorygowane w obwieszczeniu Prezesa Rady Ministrów z dnia 20 lutego 1956 r. o sprostowania błędu w dekrecie z dnia 7 grudnia 1955 r. o godle i barwach Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej oraz o pieczęciach państwowych, Dz.U. z 1955 r. Nr 47 poz. 314).
Flaga Rzeczypospolitej Polskiej, a później Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej w okresie 1928-1980 ustanowiona rozporządzeniem Prezydenta Rzeczypospolitej z dnia 13 grudnia 1927 r. o godłach i barwach państwowych oraz o oznakach, chorągwiach i pieczęciach, Dz. U. z 1927 r. Nr 115, poz. 980 i potwierdzona dekretem z dnia 9 listopada 1955 r. o znakach Sił Zbrojnych, Dz. U. z 1955 r. Nr 47, poz. 315.
Do odwzorowania barwy czerwonej użyto domyślnego odcienia "vermilion" (#E34234, cynober). Proporcje 5:8 (w dekrecie z 1955 roku błędnie ustalone jako 3:8, skorygowane w obwieszczeniu Prezesa Rady Ministrów z dnia 20 lutego 1956 r. o sprostowania błędu w dekrecie z dnia 7 grudnia 1955 r. o godle i barwach Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej oraz o pieczęciach państwowych, Dz.U. z 1955 r. Nr 47 poz. 314).