20 Batalion Celny
Historia | |
Państwo | II Rzeczpospolita |
---|---|
Sformowanie | 1921 |
Rozformowanie | 1922 |
Tradycje | |
Rodowód | 2/VIII batalion wartowniczy |
Dowódcy | |
Pierwszy | mjr Wincenty Kwieciński |
Organizacja | |
Dyslokacja | Chojnice[1] |
Formacja | Bataliony Celne |
Podległość | Główna Komenda Batalionów Celnych 1 Brygada Celna Ministerstwo Skarbu |
20 Batalion Celny – jednostka organizacyjna formacji granicznych II Rzeczypospolitej.
Formowanie i zmiany organizacyjne
Na podstawie rozkazu Ministra Spraw Wojskowych nr 3046/Org z dnia 24 marca 1921 roku w miejsce batalionów wartowniczych i batalionów etapowych utworzone zostały bataliony celne. 20 batalion celny powstał w granicach DOG Pomorze, a zorganizowano go na bazie 2/VIII batalionu wartowniczego[2]. Etat batalionu wynosił 14 oficerów i 600 szeregowych[3]. Podlegał Komendzie Głównej Batalionów Celnych, a pod względem politycznym Ministrowi Spraw Wewnętrznych[4].
Mimo że batalion był w całym tego słowa znaczeniu oddziałem wojskowym, nie wchodził on w skład pokojowego etatu armii. Uniemożliwiało to uzupełnianie z normalnego poboru rekruta. Ministerstwo Spraw Wojskowych zarówno przy ich formowaniu, jak i uzupełnianiu przydzielało mu często żołnierzy podlegających zwolnieniu, oficerów rezerwy oraz szeregowców i oficerów zakwalifikowanych przez dowództwa okręgów generalnych jako nie nadających się do dalszej służby wojskowej[5].
W listopadzie 1921 roku Ministerstwo Spraw Wewnętrznych postanowiło powołać brygady celne[6]. 20 batalion celny znalazł się w strukturze 1 Brygady Celnej[7].
21 stycznia 1922 roku o godzinie 12:00 20 batalion celny został zluzowany przez nowo powstały Inspektorat Straży Celnej „Chojnice”[8]. Batalion został rozwiązany, a jego 3 kompania celna miała początkowo wejść w struktury 9 batalionu celnego stacjonującego w Oświęcimiu. Ostatecznie rozkaz zmieniono i przydzielono kompanię do 12 batalionu celnego stacjonującego w Stryju[8]. W lutym 1922 roku w podporządkowanie 11 batalionu celnego weszła kompania celna z byłego 20 batalionu celnego. Otrzymała numer 5/11 bc[9].
Służba celna
17 maja 1921 roku Główna Komenda Batalionów Celnych zarządziła zmiany dyslokacyjne batalionów. 3 batalion celny miał ochraniać odcinek granicy od Prądzony do Walentynowa. Sztab batalionu rozlokowany miał być w Chojnicach[10].
Odcinek batalionowy podzielony był na cztery pododcinki, które obsadzały kompanie wystawiające posterunki i patrole. Posterunki wystawiano wzdłuż linii granicznej w taki sposób, by mogły się nawzajem widzieć w dzień[11]. W tym zakresie batalion współpracował z posterunkami i patrolami Policji Państwowej. Współpraca polegała na tym, że te pierwsze wystawiały wzdłuż linii granicznej stale posterunki i patrole, natomiast policja tworzyła je w głębi strefy, poza linią graniczną. W zakresie ochrony granicy batalion podlegał staroście[12].
- Sąsiednie bataliony
3 batalion celny w Kościerzynie ⇔ 15 batalion celny w Chodzieży – VI 1921[13]
Kadra batalionu
Dowódcy batalionu[1]:
stopień | imię i nazwisko, numer | okres pełnienia służby | kolejne stanowisko |
---|---|---|---|
major | Wincenty Kwieciński | VI – IX 1921[14] | |
major | Edward Odrowąż-Sypniewski | IX 1921 – I 1922[14] |
Struktura organizacyjna
Ordre de Bataille 20 batalionu celnego w Chojnicach na dzień 27 lipca 1921[14] | |||||
---|---|---|---|---|---|
kompanie | 1. Brzeźno | 2. Konarzyny | 3. Charzykowy | 4. Płutowo | 2/15 bc Sypniewo |
dowódcy | por. Bronisław Sarnowski | por. Kostrzewski | por. Lucjan Skirfało | por. Jan Szałagan | por. Franciszek Opioła |
placówki | Brzeźno | Zychce | leśniczówka | Edmund | Pustynia |
Birkenstein | Konarzyny | Stendershof | Halka | Dorotowo | |
Wierzchocin | Ciecholewo | Szenfeld | Dąbrowa | Stebenka | |
Kobyla Góra | Babilon | Moszczenica | Witkowo | leśniczówka | |
Nowa Karczma | Derefowic | Blumfeld |
Ordre de Bataille 20 batalionu celnego w Chojnicach na dzień 1 grudnia 1921[14] | ||||
---|---|---|---|---|
kompanie | 1. Brzeźno[a] | 2. Charzykowy | 3. Jerzmionki | 4. Sypniewo[b] |
dowódcy | por. Bronisław Sarnowski | por. Lucjan Głodkowski | ppor. Ludwik Kawa | kpt. Mieczysław Polański |
placówki | Brzeźno | Nowa Karczma | Stendershof | Dąbrowo |
Brzozowo | Żychce | Szenfeld | Halka | |
Wierzchocin | Konarzyny | Moszczenica | Edmund | |
Kełpin | Ciechlewo | Deręgowice | Pustynia | |
Babilon | Blumfeld | Dorotowo | ||
leśniczówka | Witkowo | Stebenka | ||
Zamarte | leśniczówka |
Uwagi
- ↑ 1 kompania celna 20 bc w Brzeźnie została zluzowana przez obsadę komisariatu Straży Celnej „Brzeźno”
- ↑ 4 kompania celna 20 bc w Brzeźnie została zluzowana przez obsadę komisariatu Straży Celnej „Sypniewo”
Przypisy
- ↑ a b Prengel-Boczkowska 2009 ↓, s. 13.
- ↑ Dominiczak 1975 ↓, s. 124.
- ↑ Bereza i Szczepański 2014 ↓, s. 24.
- ↑ Bereza i Szczepański 2014 ↓, s. 25.
- ↑ Dominiczak 1992 ↓, s. 75.
- ↑ Bereza i Szczepański 2014 ↓, s. 26.
- ↑ Dominiczak 1992 ↓, s. 74.
- ↑ a b Organizacja batalionów celnych ↓.
- ↑ OdeB batalionów celnych ↓, s. 11bc.
- ↑ Materiały dotyczące dyslokacji 3 bc ↓, s. 4.
- ↑ Dominiczak 1992 ↓, s. 72.
- ↑ Dominiczak 1992 ↓, s. 73.
- ↑ WIG – mapa operacyjna Polski 1:300 000 ↓.
- ↑ a b c d OdeB batalionów celnych ↓, s. 20bc.
Bibliografia
- Hubert Bereza, Kajetan Szczepański: Centralna Szkoła Podoficerska KOP. Grajewo: Towarzystwo Przyjaciół 9 PSK, 2014. ISBN 978-83-938921-7-4.
- Henryk Dominiczak: Granica wschodnia Rzeczypospolitej Polskiej w latach 1919–1939. Warszawa: Wydawnictwo Naukowe PWN, 1992. ISBN 83-01-10202-0.
- Henryk Dominiczak: Granica polsko–niemiecka 1919–1939. Z dziejów formacji granicznych. Warszawa: Wydawnictwo Ministerstwa Obrony Narodowej, 1975.
- Teresa Prengel-Boczkowska , Wstęp do inwentarza zespołu archiwalnego „Bataliony Celne”, Szczecin: Archiwum Straży Granicznej, 2009 .
- Ordre de Bataille batalionów celnych od numeru 1 do 19 i od numeru 20 do 44 → Archiwum Straży Granicznej. Szczecin
- Zarządzenia i wytyczne Ministerstwa Skarbu, Ministerstwa Spraw Wewnętrznych i Głównej Komendy Batalionów Celnych dotyczące organizacji, reorganizacji i luzowania Batalionów Celnych → Archiwum Straży Granicznej. Szczecin.
- . Materiały dotyczące dyslokacji 3 batalionu celnego. Wytyczne władz zwierzchnich. Wykazy rozlokowania jednostek. → Archiwum Straży Granicznej. Szczecin.
- Zarządzenia Głównej Komendy Baonów Celnych dotyczące przejęcia odcinka granicy 21 baonu celnego przez Straż Celną . → Archiwum Straży Granicznej. Szczecin.
Media użyte na tej stronie
Flaga Rzeczypospolitej Polskiej, a później Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej w okresie 1928-1980 ustanowiona rozporządzeniem Prezydenta Rzeczypospolitej z dnia 13 grudnia 1927 r. o godłach i barwach państwowych oraz o oznakach, chorągwiach i pieczęciach, Dz. U. z 1927 r. Nr 115, poz. 980 i potwierdzona dekretem z dnia 9 listopada 1955 r. o znakach Sił Zbrojnych, Dz. U. z 1955 r. Nr 47, poz. 315.
Do odwzorowania barwy czerwonej użyto domyślnego odcienia "vermilion" (#E34234, cynober). Proporcje 5:8 (w dekrecie z 1955 roku błędnie ustalone jako 3:8, skorygowane w obwieszczeniu Prezesa Rady Ministrów z dnia 20 lutego 1956 r. o sprostowania błędu w dekrecie z dnia 7 grudnia 1955 r. o godle i barwach Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej oraz o pieczęciach państwowych, Dz.U. z 1955 r. Nr 47 poz. 314).
Rozmieszczenie 17 batalionu celnego w styczniu 1922 roku
Rozmieszczenie Batalionów Celnych w czerwcu 1921 roku (I faza organizacji)