20 Dywizja Grenadierów Pancernych

20 Dywizja Grenadierów Pancernych

20. Panzergrenadier Division

Historia
Państwo	III Rzesza
Sformowanie	23 lipca 1943
Rozformowanie	1945
Działania zbrojne
II wojna światowa
Organizacja
Rodzaj sił zbrojnych	wojska lądowe
Rodzaj wojsk	piechota zmechanizowana
Skład	patrz tekst

20 Dywizja Grenadierów Pancernych (niem. 20. Panzergrenadier Division) – niemiecka dywizja grenadierów pancernych z okresu II wojny światowej.

Historia

Dywizja powstała 23 lipca 1943 r. z 20 Dywizji Piechoty Zmotoryzowanej, którą wzmocniono 8. batalionem pancernym. Jesienią dywizja była aktywna w ramach Grupy Armii Środek pod Kijowem i nad Dnieprem. Pomimo ciężkich strat pozostawała na pierwszej linii i walczyła o Winnicę na Ukrainie (styczeń 1944), w kotle Hubego w rejonie Kamieńca Podolskiego (marzec-kwiecień 1944) i w bitwie o Brody (maj 1944). W czerwcu i sierpniu 1944 wycofała się przez południową Polskę na linię Wisły, gdzie brała udział w próbie likwidacji przyczółka baranowsko-sandomierskiego. W styczniu 1945 r. ofensywa sowiecka zepchnęła dywizję na Śląsk, w marcu została przerzucona nad Odrę. Jednostka została zniszczona w czasie walk o wzgórza Seelow, jej resztki uniknęły sowieckiej niewoli poddając się Amerykanom pod Tangermünde.

Dowódcy

• Generalleutnant Georg Jauer (od 23 lipca 1943),
• Generalmajor Georg Scholze (od 1 stycznia 1945 do 24 kwietnia 1945, gdy popełnił samobójstwo).

Skład dywizji (1944)

• 8 batalion pancerny,
• 76 pułk grenadierów pancernych,
• 90 pułk grenadierów pancernych,
• 20 zmotoryzowany pułk artylerii,
• 120 pancerny batalion rozpoznawczy,
• 20 batalion przeciwpancerny,
• 20 zmotoryzowany batalion inżynieryjny,
• 20 zmotoryzowany batalion łączności,
• 284 armijny batalion przeciwlotniczy,
• 20 batalion zapasowy,
• 20 dywizyjne oddziały zaopatrzeniowe

Bibliografia

• Samuel W. Mitcham jr.: Niemieckie siły zbrojne 1939-1945. Wojska pancerne. Ordre de Bataille. Warszawa: Belona S.A., 2010. ISBN 978-83-11-11725-9.

• lexikon-der-wehrmacht.de