21 Batalion Saperów (1939)
Historia | |
Państwo | |
---|---|
Sformowanie | 1939 |
Rozformowanie | 1939 |
Dowódcy | |
Pierwszy | mjr Maksymilian Ormowski |
Działania zbrojne | |
kampania wrześniowa | |
Organizacja | |
Rodzaj sił zbrojnych | |
Rodzaj wojsk | |
Podległość |
21 Batalion Saperów (21 bsap) – pododdział saperów Wojska Polskiego II RP z okresu kampanii wrześniowej.
Batalion nie występował w pokojowej organizacji wojska. Został sformowany w 1939 przez 5 batalion saperów z Krakowa.
Formowanie i działania
24 kwietnia 1939[1] 5 batalion saperów sformował w alarmie batalion saperów dla 21 Dywizji Piechoty Górskiej[2]. 21 baon saperów o składzie: dowództwo baonu, dwie kompanie liniowe po 4 plutony, jedna kompania zmotoryzowana, pluton minerski, pluton transportowy oraz kolumna saperska. W dniu 8 maja 1939 r., 21 baon saperów w składzie – dowództwo baonu, 1 kompania saperów i 3 kompania zmotoryzowana osiągnęły gotowość bojową i wyjechały transportem kolejowym na Śląsk do prac saperskich. Dnia 25 sierpnia 1939 dowództwo batalionu, 2 kompania saperów, kolumna saperska osiągnęły gotowość bojową i transportem kolejowym udały się na Śląsk.
Struktura i obsada personalna
Obsada personalna we wrześniu 1939[3]:
- Dowództwo batalionu
- dowódca – mjr Maksymilian Orłowski
- zastępca dowódcy – ppor. rez. Władysław Patek
- dowódca – mjr Maksymilian Orłowski
- adiutant – ppor. rez. inż. Patek
- oficer materiałowy – ppor. Wojciech Zippel († 1940 Katyń)
- oficer płatnik – ppor. rez. Koch
- 1 kompania saperów – kpt. Zygmunt Wincenty Konopka
- szef kompanii – sierż. Kmiecik
- 2 kompania saperów – por. Jerzy Jarecki
- dowódca plutonu – ppor. rez. Kania Stanisław
- dowódca plutonu – ppor. rez. inż. Matlak
- dowódca plutonu – ppor. rez. Wojciechowski
- 3 zmotoryzowana kompania saperów – kpt. inż. Jan Szaciłło
- dca plutonu – ppor. Twardowski Feliks
- szef kompanii – sierż Miernik
- kolumna saperska – ppor. rez. Marian Matlak
- kolumna pontonowa – ppor. rez. Witold Pirszel
Przypisy
- ↑ Cutter Zdzisław. Mobilizacja wojsk saperskich we wrześniu 1939. „Przegląd Historyczno-Wojskowy”. 3, s. 5-33, 2000.
- ↑ Cutter 2003 ↓, s. 161.
- ↑ Cutter 2003 ↓, s. 322.
Bibliografia
- Zdzisław Józef Cutter: Polskie wojska saperskie w 1939 r. : organizacja, wyposażenie, mobilizacja i działania wojenne. Częstochowa: Wydawnictwo Wyższej Szkoły Pedagogicznej, 2003. ISBN 83-7098-834-2.
- Zdzisław Józef Cutter: Saperzy II Rzeczypospolitej. Warszawa [etc.]: Pat, 2005. ISBN 83-921881-3-6.
- Piotr Zarzycki, Plan mobilizacyjny "W", Wykaz oddziałów mobilizowanych na wypadek wojny, Oficyna Wydawnicza "Ajaks" i Zarząd XII Sztabu Generalnego Wojska Polskiego, Pruszków 1995, ISBN 83-85621-87-3
- Adam Szugajew "Saperzy w służbie Polsce" Londyn 1985r.
- Cutter Zdzisław. Mobilizacja wojsk saperskich we wrześniu 1939. „Przegląd Historyczno-Wojskowy”. 3, s. 5-33, 2000. Warszawa: Dom Wydawniczy Bellona. ISSN 1640-6281.
Media użyte na tej stronie
Flaga Rzeczypospolitej Polskiej, a później Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej w okresie 1928-1980 ustanowiona rozporządzeniem Prezydenta Rzeczypospolitej z dnia 13 grudnia 1927 r. o godłach i barwach państwowych oraz o oznakach, chorągwiach i pieczęciach, Dz. U. z 1927 r. Nr 115, poz. 980 i potwierdzona dekretem z dnia 9 listopada 1955 r. o znakach Sił Zbrojnych, Dz. U. z 1955 r. Nr 47, poz. 315.
Do odwzorowania barwy czerwonej użyto domyślnego odcienia "vermilion" (#E34234, cynober). Proporcje 5:8 (w dekrecie z 1955 roku błędnie ustalone jako 3:8, skorygowane w obwieszczeniu Prezesa Rady Ministrów z dnia 20 lutego 1956 r. o sprostowania błędu w dekrecie z dnia 7 grudnia 1955 r. o godle i barwach Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej oraz o pieczęciach państwowych, Dz.U. z 1955 r. Nr 47 poz. 314).
Flaga Rzeczypospolitej Polskiej, a później Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej w okresie 1928-1980 ustanowiona rozporządzeniem Prezydenta Rzeczypospolitej z dnia 13 grudnia 1927 r. o godłach i barwach państwowych oraz o oznakach, chorągwiach i pieczęciach, Dz. U. z 1927 r. Nr 115, poz. 980 i potwierdzona dekretem z dnia 9 listopada 1955 r. o znakach Sił Zbrojnych, Dz. U. z 1955 r. Nr 47, poz. 315.
Do odwzorowania barwy czerwonej użyto domyślnego odcienia "vermilion" (#E34234, cynober). Proporcje 5:8 (w dekrecie z 1955 roku błędnie ustalone jako 3:8, skorygowane w obwieszczeniu Prezesa Rady Ministrów z dnia 20 lutego 1956 r. o sprostowania błędu w dekrecie z dnia 7 grudnia 1955 r. o godle i barwach Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej oraz o pieczęciach państwowych, Dz.U. z 1955 r. Nr 47 poz. 314).