21 Brygada Artylerii (II RP)
| Historia | |
| Państwo |  II Rzeczpospolita |
|---|---|
| Sformowanie | 1919 |
| Rozformowanie | 1921 |
| Organizacja | |
| Rodzaj sił zbrojnych | wojsko |
| Rodzaj wojsk | artyleria |
| Podległość | Dywizja Górska |
21 Brygada Artylerii (21 BA) – brygada artylerii Wojska Polskiego II RP.
Historia brygady
Górska Brygada Artylerii była organiczną jednostką artylerii Dywizji Górskiej. Z chwilą przemianowania Dywizji Górskiej na 21 Dywizję Piechoty otrzymała numer „21”.
Pod koniec 1919 roku organizacja Górskiej Brygady Artylerii na froncie przedstawiała się następująco:
- 1 pułk artylerii górskiej w składzie pięciu baterii (bateria 4. była na obszarze kraju),
- 21 pułk artylerii polowej w składzie dwóch baterii,
- III dywizjon 11 pułku artylerii polowej w składzie dwóch baterii,
- dywizjon i 4. bateria 3 pułku artylerii ciężkiej[1].
Na podstawie rozkazu L.26616/Mob. Oddziału I Sztabu Ministerstwa Spraw Wojskowych dowództwu Dywizji Górskiej zostały podporządkowane („w drodze przez Dowództwo pułku i Górskiej Brygady Artylerii”) następujące formacje artylerii podlegające dotychczas wprost dowództwu Okręgu Generalnego Kraków:
- II dywizjon 1 pułku artylerii górskiej (sztab, baterie 4 i 6),
- II dywizjon 21 pułku artylerii polowej (sztab, baterie 4, 5 i 6),
- III dywizjon 21 pułku artylerii polowej (sztab, bateria 9).
Zgodnie z tym rozkazem, po przybyciu na teren Dowództwa Okręgu Generalnego Kraków, dowództwu Dywizji Górskiej podlegać miały również 7 i 8 bateria 21 pułku artylerii polowej oraz I dywizjon 21 pułku artylerii ciężkiej (sztab, baterie 1, 2 i 3)[2].
Dowódcy brygady
- płk art. Franciszek Meraviglia-Crivelli (od 1 III 1921)
Zobacz też
- Polskie brygady górskie
Przypisy
- ↑ Sieradzki i Wielecki 1994 ↓, s. 8.
- ↑ Rozkaz Nr 11 Dowództwa Okręgu Generalnego „Kraków” z 23 stycznia 1921 roku.
Bibliografia
- Roman Łoś: Artyleria polska 1914-1939. Warszawa: Wydawnictwo Bellona, 1991. ISBN 83-11-07772-X.
- Rudolf Sieradzki, Henryk Wielecki: Wojsko Polskie 1921-1939. Organizacja i odznaki artylerii. Pruszków: Oficyna Wydawnicza „Ajaks”, 1994. ISBN 83-85621-44-X.
Media użyte na tej stronie
.svg)
Flaga Rzeczypospolitej Polskiej, a później Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej w okresie 1928-1980 ustanowiona rozporządzeniem Prezydenta Rzeczypospolitej z dnia 13 grudnia 1927 r. o godłach i barwach państwowych oraz o oznakach, chorągwiach i pieczęciach, Dz. U. z 1927 r. Nr 115, poz. 980 i potwierdzona dekretem z dnia 9 listopada 1955 r. o znakach Sił Zbrojnych, Dz. U. z 1955 r. Nr 47, poz. 315.
Do odwzorowania barwy czerwonej użyto domyślnego odcienia "vermilion" (#E34234, cynober). Proporcje 5:8 (w dekrecie z 1955 roku błędnie ustalone jako 3:8, skorygowane w obwieszczeniu Prezesa Rady Ministrów z dnia 20 lutego 1956 r. o sprostowania błędu w dekrecie z dnia 7 grudnia 1955 r. o godle i barwach Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej oraz o pieczęciach państwowych, Dz.U. z 1955 r. Nr 47 poz. 314).