21 Brygada Artylerii Ciężkiej
| Historia | |
| Państwo | |
|---|---|
| Sformowanie | |
| Rozformowanie | |
| Tradycje | |
| Rodowód | |
| Kontynuacja | 92 dywizjon artyleryjskiego rozpoznania pomiarowego |
| Organizacja | |
| Numer | JW 1738[1] |
| Dyslokacja | |
| Rodzaj wojsk | |
| Podległość | |
| Skład | Etat Nr 4/119, 4/135 |
21 Brygada Artylerii Ciężkiej (21 BAC) – związek taktyczny artylerii ciężkiej ludowego Wojska Polskiego.
Formowanie i zmiany organizacyjne
21 Brygada Artylerii Ciężkiej została sformowana wiosną 1951 roku w Chełmnie, w ramach planu przyśpieszonego rozwoju WP w latach 1951-1953, na bazie 71 pułku artylerii ciężkiej[2].
Brygada wchodziła w skład 6 Dywizji Artylerii Przełamania z Grudziądza.
Na podstawie rozkazu Nr 0071/Org. Ministra Obrony Narodowej z 4 listopada 1955 roku jednostka została przeformowana w 21 Brygadę Artylerii Armat według etatu Nr 4/119 o stanie 844 żołnierzy[3].
Na podstawie rozkazu Nr 0026/Org. Ministra Obrony Narodowej z 4 września 1956 roku brygada została przeniesiona na etat Nr 4/135 i włączona w skład 5 Dywizji Artylerii Armat.
Na podstawie rozkazu Nr 0025/Org. Ministra Obrony Narodowej z 2 kwietnia 1957 brygada w terminie do 15 sierpnia 1957 została przeformowana w 92 dywizjon artyleryjskiego rozpoznania pomiarowego, który podporządkowano dowódcy 6 Brygady Artylerii Armat[4].
Żołnierze brygady
Dowódca brygady
- 1953-1954 mjr Władysław Mróz
Inni żołnierze
- Włodzimierz Kwaczeniuk
Przekształcenia
10 Brygada Artylerii Ciężkiej → 71 pułk artylerii ciężkiej → 21 Brygada Artylerii Ciężkiej → 21 Brygada Artylerii Armat → 92 dywizjon artyleryjskiego rozpoznania
Przypisy
- ↑ Spis zespołów archiwalnych Archiwum Wojskowego w Toruniu
- ↑ Kajetanowicz 2005 ↓, s. 431.
- ↑ Kajetanowicz 2005 ↓, s. 336.
- ↑ Kajetanowicz 2005 ↓, s. 282.
Bibliografia
- Jerzy Kajetanowicz: Polskie wojska lądowe 1945-1960: skład bojowy, struktury organizacyjne i uzbrojenie. Toruń; Łysomice: Europejskie Centrum Edukacyjne, 2005. ISBN 83-88089-67-6.
Media użyte na tej stronie
.svg)
Flaga Rzeczypospolitej Polskiej, a później Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej w okresie 1928-1980 ustanowiona rozporządzeniem Prezydenta Rzeczypospolitej z dnia 13 grudnia 1927 r. o godłach i barwach państwowych oraz o oznakach, chorągwiach i pieczęciach, Dz. U. z 1927 r. Nr 115, poz. 980 i potwierdzona dekretem z dnia 9 listopada 1955 r. o znakach Sił Zbrojnych, Dz. U. z 1955 r. Nr 47, poz. 315.
Do odwzorowania barwy czerwonej użyto domyślnego odcienia "vermilion" (#E34234, cynober). Proporcje 5:8 (w dekrecie z 1955 roku błędnie ustalone jako 3:8, skorygowane w obwieszczeniu Prezesa Rady Ministrów z dnia 20 lutego 1956 r. o sprostowania błędu w dekrecie z dnia 7 grudnia 1955 r. o godle i barwach Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej oraz o pieczęciach państwowych, Dz.U. z 1955 r. Nr 47 poz. 314).
Flaga Rzeczypospolitej Polskiej, a później Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej w okresie 1928-1980 ustanowiona rozporządzeniem Prezydenta Rzeczypospolitej z dnia 13 grudnia 1927 r. o godłach i barwach państwowych oraz o oznakach, chorągwiach i pieczęciach, Dz. U. z 1927 r. Nr 115, poz. 980 i potwierdzona dekretem z dnia 9 listopada 1955 r. o znakach Sił Zbrojnych, Dz. U. z 1955 r. Nr 47, poz. 315.
Do odwzorowania barwy czerwonej użyto domyślnego odcienia "vermilion" (#E34234, cynober). Proporcje 5:8 (w dekrecie z 1955 roku błędnie ustalone jako 3:8, skorygowane w obwieszczeniu Prezesa Rady Ministrów z dnia 20 lutego 1956 r. o sprostowania błędu w dekrecie z dnia 7 grudnia 1955 r. o godle i barwach Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej oraz o pieczęciach państwowych, Dz.U. z 1955 r. Nr 47 poz. 314).
152 mm haubicoarmata wz. 1937/85