21 Dywizja Piechoty (III Rzesza)

21 Dywizja Piechoty

21. Infanterie-Division

Historia
Państwo	III Rzesza
Sformowanie	1935 Elbląg
Rozformowanie	1945
Działania zbrojne
II wojna światowa Bitwa pod Nowogrodem (1939)
Organizacja
Rodzaj sił zbrojnych	wojska lądowe
Rodzaj wojsk	piechota
Podległość	OKH

21 (Wschodniopruska) Dywizja Piechoty - niemiecka dywizja z czasów II wojny światowej, sformowana w 1934 roku pod ukrytą nazwą Kommandant von Elbing, miejsce stacjonowania sztabu Elbląg. Na mocy rozkazu z dnia 15 października 1935 roku otrzymała oficjalną nazwę 21. Dywizja Piechoty. Stacjonowała w I. Okręgu Wojskowym.

Struktura organizacyjna

• Struktura organizacyjna w sierpniu 1939 roku:
  • 3. pułk piechoty: miejsce postoju sztabu, II. i rezerwowego batalionu, 13. kompanii moździerzy, 14. kompanii przeciwpancernej – Iława, I. batalionu – Morąg, III. batalionu – Ostróda;
  • 24. pułk piechoty: miejsce postoju sztabu, I. i III. batalionu – Braniewo, II. batalionu – Iława Pruska;
  • 45. pułk piechoty: miejsce postoju sztabu, I. i III. batalionu – Malbork, II. batalionu – Kwidzyn;
  • 21. pułk artylerii: miejsce postoju sztabu, II. dywizjonu - Elbląg, I. dywizjonu – Morąg, III. dywizjonu – Iława Pruska;
  • I. dywizjon 57. pułku artylerii ciężkiej: miejsce postoju – Braniewo;
  • 21. batalion pionierów: miejsce postoju – Elbląg;
  • 21. oddział przeciwpancerny: miejsce postoju – Ostróda;
  • 21. oddział łączności: miejsce postoju – Elbląg;
• Struktura organizacyjna w styczniu 1940:

3., 24., 45. pułk piechoty, 21. pułk artylerii, I./57. pułku artylerii ciężkiej, 21. batalion pionierów, 21. oddział rozpoznawczy, 21. oddział przeciwpancerny, 21. oddział łączności, 21. polowy batalion zapasowy;

• Struktura organizacyjna w listopadzie 1943:

3., 24., 45. pułk grenadierów, 21. pułk artylerii, I. dywizjon 57. pułku artylerii ciężkiej, 21. batalion pionierów, 21. batalion fizylierów, 21. oddział przeciwpancerny, 21. oddział łączności, 21. polowy batalion zapasowy;

Dowódcy dywizji

• Generalmajor Albert Wodrig 1 X 1934 – 10 I 1938;
• Generalleutnant Kuno-Hans Both 11 I 1938 – 26 X 1939;
• Generalleutnant Otto Sponheimer 1 XI 1939 – IV 1942;
• Generalleutnant Wilhelm Bohnstedt VI 1942;
• Generalleutnant Otto Sponheimer IV 1942 – 10 I 1943;
• Generalmajor (Generalleutnant) Gerhard Matzky 10 I 1943 – 1 XI 1943;
• Oberst Hubertus Lamey 1 XI 1943 – XII 1943;
• Generalmajor Gerhard Matzky XII 1943 – 1 III 1944;
• Generalmajor Franz Sensfuß 1 III 1944 – 28 III 1944;
• Generalleutnant Hermann Foertsch 28 III 1944 – 22 VIII 1944;
• Generalmajor Heinrich Goetz 22 VIII 1944 – 25 IX 1944;
• Oberst Hengersdorff 25 IX 1944 –
• Oberst Scharenberg IX 1944 – 12 XII 1944;
• Oberst Beyse 12 XII 1944 – 14 I 1945;
• Generalmajor Heinrich Goetz 14 I 1945 – 31 III 1945;
• Generalmajor Karl Koetz 1 IV 1945 – 28 IV 1945;

Szlak bojowy

Kampania wrześniowa

Od 1 do 3 września 1939 roku dywizja brała udział w bitwie nad Osą. W dniach 8-10 września walczyła pod Nowogrodem.

Kampania francuska 1940

21 Dywizja Piechoty nacierała przez Ardeny i Luksemburg. Pozostała we Francji do jesieni 1940 r.

Atak Niemiec na ZSRR

Jednostka walczyła na terenie republik nadbałtyckich, m.in. w bitwach o Tylżę, Wołchow i Gruszino. Dotarła pod Leningrad i brała udział w jego oblężeniu. Została rozbita w lipcu 1944 podczas odwrotu na Białorusi. Jej niedobitki walczyły do końca wojny.

Bibliografia

• Grzelak Czesław, Stańczyk Henryk Kampania polska 1939 roku;Warszawa 2005;
• Jurga Tadeusz, Obrona Polski 1939, Warszawa 1990;
• Haupt Werner, Die deutchen Infanterie Division b.m.w i b.d.w;
• Haupt Werner, Army Group North. The Wehrmacht in Russia 1941 - 1945 b.m.w i b.m.r.;
• Haupt werner, Sturm auf Moskau 1941. Der Angriff. Der Schlacht. Der Ruckschlag b.m.w i b.r.w;
• Pohlman Hartwig, Wolchow 900 Tage Kampf um Lenigrad 1941 - 1944 Wiedeń 2003;