21 Dywizjon Rakietowy Obrony Powietrznej
 Oznaka rozpoznawcza | |
| Historia | |
| Państwo | |
|---|---|
| Sformowanie | 1963 |
| Rozformowanie | 31 grudnia 2011 |
| Tradycje | |
| Święto | 21 września |
| Nadanie sztandaru | 21 września 2007 |
| Dowódcy | |
| Pierwszy | kpt. Józef Płócienniczak |
| Ostatni | ppłk Jan Dziadoń |
| Organizacja | |
| Numer | JW 1050[1] |
| Dyslokacja | |
| Rodzaj sił zbrojnych | |
| Rodzaj wojsk | |
| Podległość | |
21 dywizjon rakietowy Obrony Powietrznej – pododdział Wojska Polskiego, sformowany zgodnie z rozkazem dowódcy WOPK nr 0012/Org. z dnia 12 stycznia 1963. 31 grudnia 2011 dywizjon został rozformowany.
Głównym uzbrojeniem jednostki miały być zestawy rakietowe SA-75 „Dźwina”, jednak jednostkę wyposażono w nowocześniejszy zestaw rakietowy S-75M „Wołchow”. 21 września 1964 roku dywizjon wykonał pierwsze strzelanie bojowe na poligonie w ZSRR. Kolejne strzelania odbyły się w latach 1969, 1973, 1977, 1982 i 1989. Pod koniec lat siedemdziesiątych dywizjon przeszedł gruntowną modernizację, m.in. wprowadzono na wyposażenie nowoczesną, jak na ówczesne czasy stację radiolokacyjną P-18 "Laura", w zamian za przestarzałą P-12. W roku 1995 dywizjon został przeformowany i wyposażony w zestaw przeciwlotniczy Newa. W tym samym roku dywizjon wykonał pierwsze strzelanie bojowe na poligonie w Ustce. W roku 2000 dywizjon otrzymał zestaw przeciwlotniczy S-125 Newa-SC.
W grudniu 2001, po rozformowaniu 4 Brygady Rakietowej OP jednostka przeszła w podporządkowanie 3 Brygady Rakietowej OP.
Minister Obrony Narodowej, decyzją nr 50/MON z dnia 14 lutego 2006 r. (Dziennik Urzędowy nr 3, poz. 34)[2] ustanowił doroczne święto dywizjonu na dzień 21 września, a decyzją nr 241/MON z dnia 14 czerwca 2006 r. (Dziennik Urzędowy nr 11, poz. 137)[3] zatwierdził odznakę pamiątkową i oznakę rozpoznawczą 21 dywizjonu rakietowego Obrony Powietrznej.
21 września 2007 na puckim Rynku odbyła się uroczystość wręczenia jednostce sztandaru. Rodzicami chrzestnymi byli Elżbieta Gniazdowska i płk Jan Gabryś.
Decyzją MON nr Z-5/Org./P1 z dnia 28 stycznia 2011 roku oraz wykonawczym rozkazem Dowódcy Sił Powietrznych nr PF-95 z dnia 31 marca 2011 roku jednostkę rozformowano 31 grudnia 2011 roku.
Struktura
- dowództwo
- sztab
- bateria dowodzenia
- bateria radiotechniczna
- bateria startowa (S-125 Newa SC)
Podporządkowanie
- 60 Brygada Artylerii OPK (1963– 1992)
- 4 Gdyńska Brygada Rakietowa Obrony Powietrznej (1992–2001)
- 3 Warszawska Brygada Rakietowa Obrony Powietrznej (2001–2012)
Dowódcy dywizjonu
- 1963-1978 – ppłk Józef Płócienniczak
- 1978-1988 – ppłk Włodzimierz Krakówka
- 1988-1989 – mjr Bernard Sawicki
- 1989-1994 – mjr Jan Gabryś
- 1994-1996 – mjr Ryszard Antropik
- 1996-2011 – ppłk Jan Dziadoń
Linki zewnętrzne
Przypisy
- ↑ Spis zespołów archiwalnych Archiwum Wojskowego w Toruniu
- ↑ Decyzja Nr 50/MON Ministra Obrony Narodowej. [dostęp 2011-09-22]. (pol.).
- ↑ Decyzja Nr 241/MON Ministra Obrony Narodowej. [dostęp 2011-09-22]. (pol.).
| Brygady rakietowe OP | |
|---|---|
| Pułki OP | |
| Pułki przeciwlotnicze |
- II RP
- PSZ na Zachodzie
- ludowe Wojsko Polskie
- Siły Zbrojne RP
- Jednostki organizacyjne
- Generałowie
- Stopnie wojskowe
- Szachownica lotnicza
| Jednostki bezpośrednio podległe Dowództwu Sił Powietrznych |
| ||||
|---|---|---|---|---|---|
| Wojska lotnicze | |||||
| Wojska obrony przeciwlotniczej | |||||
| Wojska radiotechniczne | |||||
Media użyte na tej stronie
Załadunek rakiet na samobieżną wyrzutnię rakiet przeciwlotniczych 9K33 Osa przez wóz STZ
Roundel of the Polish Air Force.
logo 21 Dywizjon Rakietowy Obrony Powietrznej