21 Pułk Lotnictwa Rozpoznania Taktycznego
Historia | |
Państwo | |
---|---|
Sformowanie | 1951 |
Rozformowanie | 1986 |
Tradycje | |
Nadanie sztandaru | 1959 |
Dowódcy | |
Pierwszy | mjr pil. Andriej Dubowoj |
Ostatni | kpt. dypl. nawig. Andrzej Pająk |
Organizacja | |
Numer | JW 1295[1] |
Rodzaj sił zbrojnych | |
Rodzaj wojsk | |
Skład | patrz tekst |
21 Pułk Lotnictwa Rozpoznania Taktycznego – oddział lotnictwa Wojska Polskiego istniejący w latach 1951–1986.
Historia
Na podstawie rozkazu Nr 0036/Org. MON z dnia 7 kwietnia 1951 roku przystąpiono do formowania 21 Pułku Lotnictwa Zwiadowczego (Jednostki Wojskowej Nr 1295). Pułk organizowano na lotnisku Ławica w Poznaniu, na bazie Eskadry Lotnictwa Zwiadowczego. W maju 1954 roku pułk został przebazowany na lotnisko Bielice k. Sochaczewa[2].
Na podstawie rozkazu Nr 0310/Org. szefa SG WP z dnia 18 grudnia 1954 roku jednostka została przemianowana na 21 Pułk Lotnictwa Rozpoznawczego. Rok później ponownie zmieniono nazwę na 21 Samodzielny Pułk Lotnictwa Rozpoznawczego[3].
W 1957 roku pułk podporządkowano dowódcy Lotnictwa Operacyjnego. Tym samym stał się on jednostką wchodzącą w skład 3 Armii Lotniczej, jaką w Siłach Zbrojnych PRL powoływano na wypadek wojny.
W 1959 roku pułk otrzymał sztandar ufundowany przez Radę Państwa.
Z dniem 13 kwietnia 1963 roku jednostkę przeformowano na nowy etat i zmieniono nazwę na 21 Pułk Lotnictwa Rozpoznania Taktycznego[4]. W kwietniu 1968 roku po raz kolejny jednostka została przeformowana na nowy etat i przemianowana na 21 Pułk Lotnictwa Rozpoznania Taktycznego i Artyleryjskiego[5]. W styczniu 1969 roku pułk został przebazowany na lotnisko Powidz. W 1982 roku jednostkę po raz ostatni przeformowano i przemianowano na 21 Pułk Lotnictwa Myśliwsko-Bombowego.
Na podstawie zarządzenia Nr 017/Org. dowódcy Wojsk Lotniczych z dnia 3 października 1986 roku pułk został rozformowany w terminie do 31 grudnia 1986 roku Na bazie pułku sformowano 3 eskadrę 7 Pułku Lotnictwa Bombowo-Rozpoznawczego.
Struktura pułku (1960)
- dowództwo i sztab
- klucz dowodzenia
- 1 eskadra bliskiego rozpoznania (Lim-2R)
- 2 eskadra bliskiego rozpoznania (Lim-2R)
- 3 eskadra dalekiego rozpoznania (Ił-28R)
- 4 eskadra dalekiego rozpoznania (Ił-28R)
- eskadra techniczna
Żołnierze pułku
Dowódcy pułku:
- mjr pil. Andriej Dubowoj (1951-1955)
- płk pil. Aleksander Milart (1955-1963)
- ppłk pil. Michał Polech (1963-1967)
- ppłk pil. Leopold Pacek (1967-1971)
- ppłk pil. Adam Mąkosa (1971-1975)
- płk dypl. pil. Zbigniew Jędrzejewski (1975-1979)
- ppłk dypl. pil. Wiktor Frankiewicz (1979-1983)
- ppłk dypl. pil. Janusz Konieczny (1983-1986)
- kpt. dypl. nawig. Andrzej Pająk (1986)
Oficerowie pułku:
- gen. pil. Lech Majewski – od 20.05.2010 dowódca Sił Powietrznych, 17 grudnia 2013 roku Prezydent RP Bronisław Komorowski wręczył mu akt zwolnienia ze stanowiska dowódcy Sił Powietrznych i akt mianowania, z dniem 1 stycznia 2014 na stanowisko Dowódcy Generalnego Rodzajów Sił Zbrojnych.
Przypisy
- ↑ Spis zespołów archiwalnych Archiwum Wojskowego w Toruniu
- ↑ Zieliński 2011 ↓, s. 127–128.
- ↑ Zarządzenie Nr 0260/Org. szefa SG WP z dnia 29 listopada 1955 roku
- ↑ Rozkaz Nr 030 dowódcy LO z dnia 12 kwietnia 1963 roku
- ↑ Rozkaz Nr 015/Org. dowódcy Wojsk Lotniczych z dnia 16 kwietnia 1968 roku
Bibliografia
- Marian Mikołajczuk, 21 Pułk Lotnictwa Rozpoznania Taktycznego, Lotnictwo Wojskowe, nr 3 (24) z 2002 roku, ISSN 1505-1196
- [red.] Józef Zieliński: Polskie lotnictwo wojskowe 1945-2010: rozwój, organizacja, katastrofy lotnicze. Warszawa: Bellona SA; Wojskowe Stowarzyszenie Społeczno-Kulturalne „SWAT”, 2011. ISBN 978-83-1112-14-09.
Media użyte na tej stronie
Flaga Rzeczypospolitej Polskiej, a później Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej w okresie 1928-1980 ustanowiona rozporządzeniem Prezydenta Rzeczypospolitej z dnia 13 grudnia 1927 r. o godłach i barwach państwowych oraz o oznakach, chorągwiach i pieczęciach, Dz. U. z 1927 r. Nr 115, poz. 980 i potwierdzona dekretem z dnia 9 listopada 1955 r. o znakach Sił Zbrojnych, Dz. U. z 1955 r. Nr 47, poz. 315.
Do odwzorowania barwy czerwonej użyto domyślnego odcienia "vermilion" (#E34234, cynober). Proporcje 5:8 (w dekrecie z 1955 roku błędnie ustalone jako 3:8, skorygowane w obwieszczeniu Prezesa Rady Ministrów z dnia 20 lutego 1956 r. o sprostowania błędu w dekrecie z dnia 7 grudnia 1955 r. o godle i barwach Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej oraz o pieczęciach państwowych, Dz.U. z 1955 r. Nr 47 poz. 314).
Flaga Rzeczypospolitej Polskiej, a później Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej w okresie 1928-1980 ustanowiona rozporządzeniem Prezydenta Rzeczypospolitej z dnia 13 grudnia 1927 r. o godłach i barwach państwowych oraz o oznakach, chorągwiach i pieczęciach, Dz. U. z 1927 r. Nr 115, poz. 980 i potwierdzona dekretem z dnia 9 listopada 1955 r. o znakach Sił Zbrojnych, Dz. U. z 1955 r. Nr 47, poz. 315.
Do odwzorowania barwy czerwonej użyto domyślnego odcienia "vermilion" (#E34234, cynober). Proporcje 5:8 (w dekrecie z 1955 roku błędnie ustalone jako 3:8, skorygowane w obwieszczeniu Prezesa Rady Ministrów z dnia 20 lutego 1956 r. o sprostowania błędu w dekrecie z dnia 7 grudnia 1955 r. o godle i barwach Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej oraz o pieczęciach państwowych, Dz.U. z 1955 r. Nr 47 poz. 314).
Własna praca Kwz
Mechanik lotniczy na tle sztandaru JW 1295